دعای عهد

از امام صادق علیه السلام آورده اند که فرمود:
«هر کس خدای را، چهل بامداد با این واژه ها و جملات نیایش کند و با این دعای عهد، خالصانه و صادقانه با خدای خویش عهد بندد، از یاران قائم ما خواهد بود. پس، اگر پیش از ظهور آن گرامی از دنیا برود خداوند او را از آرامشگاهش برانگیخته و به هر واژه ای از دعایش، هزار پاداش به او ارزانی داشته و هزار لغزش را از پرونده ی عمل او پاک خواهد ساخت.»: اللهم رب النور العظیم و رب الکرسی الرفیع و رب البحر المسجور و منزل التوریه
و الانجیل و الزبور و رب الظل و الحرور و منزل القرآن العظیم و رب الملائکه المقربین و الانبیاء و المرسیلن.
اللهم انی اسئلک بوجهک الکریم و بنور وجهک المنیر و ملکک القدیم یا حی و یا قیوم اسئلک باسمک الذی اشرقت به السموات و الارضون و باسمک الذی یصلح به الاولون و الأخرون یا حیا قبل کل حی و حیا بعد کل حی و یا حیا حین لا حی یا محیی الموتی و ممیت الاحیاء یا حی لا اله الا انت.
اللهم بلغ مولانا الامام المهدی القائم بامرک صلوات الله علیه و علی ابائه الطاهرین عن جمیع المؤمنین و المؤمنات فی مشارق الارض و مغاربها سهلها و جبلها و برها و بحرها و عنی و عن والدی من الصلوات زنه عرش الله و مداد کلماته و ما احصاه علمه و احاط به کتابه.
اللهم انی اجدد له فی صبیحه یومی هذا و ما عشت من ایامی عهدا و عقدا و بیعه له فی عنقی لا احول عنها و لا ازول ابدا.
اللهم اجعلنی من انصاره و اعوانه و الذابین عنه و المسارعین الیه فی قضاء حوائجه و الممتثلین لاوامره و المحامین عنه و السابقین الی ارادته و المستشهدین بین یدیه.
اللهم ان حال بینی و بینه الموت الذی جعلته علی عبادک حتما مقضیا فاخرجنی من قبری مؤتزرا کفنی شاهرا سیفی مجردا قناتی ملبیا دعوه الداعی فی الحاضر و البادی.
اللهم ارنی الطلعه الرشیده و الغره الحمیده و اکحل ناظری بنظره منی الیه و عجل فرجه و سهل مخرجه و اوسع منهجه و اسلک بی محجته و انفذ امره و اشدد ازره و اعمر اللهم به بلادک و احی به عبادک فانک قلت و قولک الحق ظهر الفساد فی البر و البحر بما کسبت ایدی الناس فاظهر.
اللهم لنا ولیک و ابن بنت نبیک المسمی باسم رسولک حتی لایظفر بشی ء من الباطل الا مزقه ویحق الحق و یحققه و اجعله
اللهم مفزعا لمظلوم عبادک و ناصرا لمن لا یجد له ناصرا غیرک و مجددا لما عطل من احکام کتابک و مشیدا لما ورد من اعلام دینک و سنن نبیک صلی الله علیه و اله و اجعله اللهم ممن حصنته من بأس المعتدین.
اللهم و سر نبیک محمد صلی الله علیه و اله برؤیته و من تبعه علی دعوته و ارحم استکانتنا بعده اللهم اکشف هذه الغمه عن هذه الامه بحضوره و عجل لنا ظهوره انهم یرونه بعیدا و نریه قریبا برحمتک یا ارحم الراحمین.
پس سه مرتبه دست بر ران راست خود می زنی و در هر مرتبه می گویی: العجل العجل یا مولای یا صاحب الزمان. [۱] .
ترجمه ی دعای عهد:
بارخدایا! ای پرودگار نور پرشکوه!
و ای پروردگار کرسی بلند دانش و فرمانروایی بلند مرتبه و پرفراز!
و ای پروردگار دریای جوشان و فرو فرستنده تورات و انجیل و زبور!
و ای پروردگار سایه آرامبخش و باد گرم!
و ای فروفرستنده ی قرآن شکوهمند!
و ای پروردگار فرشتگان مقرب و پیام آوران فرستاده شده!
بارخدایا! من از تو می خواهم به جمال معنوی و به نور وجود روشنی بخشی ات؛ و به اقتدار و مالیکت دیرینه ات!
ای زنده! و ای پاینده! از تو می خواهم بدان نام گرانمایه ات که به برکت آن، آسمانها و زمینها را نورباران ساختی و بدان نامت که تمامی انسانها، از آغاز تا فرجام آفرینش به برکت آن (می توانند) بهروز و صالح گردند.
هان ای زنده ی پیش از هر زنده! و ای زنده ی پس از هر زنده! و ای زنده آنگاه که
زنده ای جز تو نیست!
هان ای زندگی بخش مردگان و میراننده ی زندگان!
ای زنده ای که معبود راستینی جز تو نیست!
بارخدایا! به سرور و سالار ما، امام هدایتگر و رهبری کننده بسوی حق و عدالت و بپاخاسته به انجام فرمانت -که درود خدا بر او و پدران پاکش باد- از جانب همه مردان و زنان باایمان در خاورها و باخترهای زمین، در دشتها، کوهها، بیابانها و دریاهای آن -و از جانب من و پدر و مادرم- بر آن وجود گرانمایه درود فرست، درودهایی هم وزن عرش خدا و کشش کلمات او و بقدر شمارش دانش حق و فراگیری نوشتار او.
بارخدایا! من در بامداد امروز و تا روزگارانی که زنده ام پیمانم را با آن اصلاحگر بزرگ جهانی، تجدید می کنم و رشته ی بیعت او را بر گردن می افکنم که تا زنده هستم هرگز از آن بیعت، برنگردم و دست برندارم.
بارخدایا! مرا از یاران و کمک کاران و دفاع کنندگان از او – و شتابندگان بسوی او، در برآوردن خواسته های آن حضرت و از فرمانبرداران دستورات او و حمایت کنندگان از آرمانهای او و پیشروان در انجام خواسته های او و از شهیدان پاکباخته در رکابش – قرار ده!
بارخدایا! اگر میان من و او، قانون مرگ که آن را بر بندگانت مقرر داشتی حایل شده، مرا از قبرم بیرون آر، در حالی که کفن خویش بر کمر بسته و با شمشیر کشیده و نیزه ی برافراشته و لبیک گوی دعوت حق در شهر و بیابان باشم. [۲] .
بارخدایا! آن چهره ی ارجمند و آن پیشانی نیکو و درخشنده را به من بنمای و دیده ام را به دیدراش میهمان ساز!
در فرج او شتاب ورز! و ظهورش را آسان ساز! و راهش را گسترده نما! و مرا در راه او قرار ده! و فرمانش را نافذ گردان و پشتوانه اش را استوار نما!
بارخدایا! بوسیله ی او کشورت را آباد ساز و بندگانت را زندگی بخش، چرا که خود فرمودی و گفتارت درست و راست است که: «تباهی در بیابان و دریا بدانچه دستهای مردم کسب کردند، پدیدار گشت.»
بارخدایا! آن دوستت و زاده ی دخت گرانمایه ی پیامبرت را بر ما آشکار ساز! همو که همنام پیام آورت می باشد و به باطل و بیدادی دست نمی یابد، جز اینکه آن را نابود ساخته و حق را استوار و پابرجا و در سراسر گیتی محقق می سازد. و او را بارخدایا پناهگاه برای بندگان ستمدیده ات و یاور کسانی که جز او یاری نیابند و تازه کننده ی مقررات تعطیل قرآنت و برپادارنده ی نشانه های دینت و شیوه و روش پیامبرت – که درود خدای بر او و خاندانش باد – قرار ده.
بارخدایا! او را از کسانی که از یورش ظالمانه نگاهداریش نمودی، مقرر دار.
بارخدایا! پیامبرت محمد- که درود خدای بر او و خاندانش باد – و همه ی پیروان دعوت و رهروان راه او را، به دیدار آن گرامی شادمان ساز! و بر بیچارگی ما پس از پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم رحم کن!
بارخدایا! این گرفتاری پیچیده را از این امت، به حضور آن گرامی برطرف ساز!! و در ظهورش برای ما شتاب ورز! چرا که ناباوران، آن را دور می نگرند و ما آن را نزدیک می بینیم. به مهرت این مهربانترین مهربانان!
آنگاه سه بار دست بر ران راست خود می زنی و هر بار می گویی:
«شتاب کن!… ای سالار من! ای صاحب الزمان!»
۶- «مفضل» آورده است که: ما در مورد قائم آل محمد صلی الله علیه و اله و سلم و کسانی که براستی در انتظار او باشند و پیش از ظهور آن گرامی بمیرند، سخن می گفتیم که امام صادق علیه السلام فرمود:
«اذا قام… اتی المؤمن فی قبره، فیقال له: یا هذا! انه قد ظهر صاحبک، فان تشأ أن تلحق به فالحق و ان تشأ أن تقیم فی کرامه ربک فأقم.» [۳] . یعنی: هنگامی که حضرت مهدی علیه السلام ظهور نماید، به انسان باایمان در قبرش ندا می رسد که: «جناب! صاحب و سالارت ظهور کرده است، اگر می خواهی به آن گرامی ملحق شوی، بپا خیز و اگر می خواهی در جوار رحمت پروردگارت باشی و به دنیا بازنگردی، همین جا بمان.»
________________________________________
[۱] مصباح کفعمی، ص ۵۵۱ و ۵۵۲ و بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۸۶ ، ۹۶ و ۶۱.
[۲] در این مورد، در بخش ۲۴، بحث خواهیم کرد.
[۳] بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۹۱.