شفاى کسى که لال شده بود

شفاى كسى كه لال شده بود

 این جانب «ع ـ م» فرزند حسین، ساکن شاهرود، در اثر اصابت ضربه اى به جمجمه ام بى هوش شدم و به بیمارستان منتقل و بعد از ۴۸ ساعت به منزل انتقال یافتم; در حالى که در اثر آن ضربه، قوه گویایى خود را از دست داده و لال شده بودم. به چند دکتر در تهران و شهرستان ها مراجعه نمودم، ولى نتیجه اى حاصل نشد. تصمیم گرفتم براى زیارت به قم بیایم و در شب چهارشنبه( [۲] ) براى شفا به مسجد مقدّس جمکران مشرف شوم. به حمدللّه موفق شدم و صبح چهارشنبه براى اداى نماز صبح از خواب بیدار شدم و در حالت لالى، مثل قبل، رو به قبله ایستادم که نماز بخوانم. ناگهان در وسط نماز متوجه شدم که مى توانم حرف بزنم. به برکت عنایت امام زمان(علیه السلام)زبانم باز شد و بقیّه نماز را با حالت عادى خواندم.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

اشتراک گذاری این صفحه در :
ما را در رسانه های اجتماعی دنبال کنید