پرسش ـ برای کنترل چشم در اجتماع چه راه کاری را پیشنهاد میکنید؟ و آثار چشم چرانی چیست؟
پاسخ ـ اگر نگاه شما بهصورت خیره و عمدی نیست و در اثر برخوردهای اجتماعی ایجاد میشود، به آن حساس نباشید، اما اگر به صورتی درآمده که گناه تلقی میشود، برای درمان آن باید مراحلی را طی کنید. در مرحله اول به برنامه زیر به دقت عمل کنید و در عدم تخلف از آن سختگیر باشید:
۱ . هر روز صبح بعد از نماز با خدای خود شرط کنید که هرگز نگاه عمدی به نامحرم نکنید و هم از او در این مسیر استعانت جویید.
۲ . در طول روز کاملاً مراقب خود باشید و هرگاه نفس شما را وسوسه کرد بلافاصله با آن برخورد نموده و جلوی تخلفش را بگیرید.
۳ . شب بعد از نماز چند دقیقه کارهای روزانه خود را محاسبه کنید و در جدولی موارد تخلف یا اطاعت خود را یادداشت نمایید.
۴ . نسبت به موارد عدم تخلف خدای را سپاس گزارید و در موارد تخلف استغفار و خود را تنبیه و سرزنش کنید و تصمیم جدی تری برای مجاهده با نفس در روز بعد بگیرید. این برنامه را تا مدتی ادامه بدهید.
۵ . نمازهای خود را با توجه و حضور قلب و دقت کامل بخوانید، زیرا نماز بزرگترین عامل بازدارنده از کژیهاست و میزان قبولی نماز هرکس متناسب با قوت بازدارندگی آن از فحشاست. بنابراین هر قدر نماز بهتر باشد دیگر اعمال نیز بهتر خواهند بود و هراندازه نماز از حقیقت اصلیاش دور گردد دیگر کنشها نیز به ناهنجاری خواهد گرایید.
توجه به یک نکته که میتواند انسان را در کنترل چشم خویش و بازداری آن از نگاه به نامحرم بلکه حتی از فکر این گناه باز دارد، ضروری است و آن اینکه آدمی فکر کند و دریابد که از نگاه به نامحرم چه سود و زیانی نصیبش میگردد و آیا سود آن بیشتر است یا زیان آن؟ سود آن لذت غریزی و شهوانی نفس است که البته زودگذر و کوتاه زمان است. ضرر و آثار آن چند چیز است، ازجمله: قساوت دل، زایل شدن روحیه عبادت در انسان، ضعیف شدن اراده و از همه مهمتر مشغول شدن فکر و ذهن و دل انسان بدون رسیدن به هیچ نتیجه مطلوب و زمینهسازی برای گناهان بزرگ دیگر مانند روابط نامشروع، خودارضایی، مزاحمت برای نوامیس مردم، اختلاف با همسر و…است. بسیاری از اضطراب ها و غم و غصه ها و تشویش خاطر جوانان در اثر عشقهای مجازی به وجود آمده و نقطه آغازین آن عشقها نیز نگاه های خارج از محدوده مجاز شرعی میباشد.
حال آیا درک آن لذت زودگذر ارزش مبتلا شدن به این مشکلات را دارد؟
