آرامگاه لباس
تابستان سال ۱۳۶۶ در جزیره مجنون جمعی از بچه‌ها در محاصره عراقی‌ها قرار گرفتند. آنها وسایلشان را در کمین‌ها دفن کرده و روی یک سنگ نوشتند آرامگاه برادر فلانی تا بعد از بازگشت وسایل را پیدا کنند.
بعد از مدتی نیروهای خودی آن محل را از دست عراقی‌ها پس گرفتند و وسایل بچه‌ها با نام و نشانی‌هایی که پیش بینی کرده بودند به دستشان رسید.
منبع: کتاب خلاقیت‌ها
آرپی جی بی‌خرج
در خط پدافندی شلمچه بعد از کربلای ۵ دشمن شروع به پاتک کرد.یکی از تانک‌ها بعد از نزدیک شدن از خاکریز کوچکی که آن‌جا بود گذشت.
در همین حال یکی از رزمندگان با شجاعت تمام، میله‌ای را برداشت و به سرعت به طرف تانک حرکت کرد و آن را در زنجیر تانک قرار داد و آن با چرخش به دور خودش از حرکت بازماند.
منبع: کتاب خلاقیت‌ها
آفتابه با انصاف
در شرایطی که از بابت آب در مضیقه بودیم یکی از برادران در بدنه‌ی آفتابه سوراخی ایجاد کرده بود که بیشتر از یک حدی در آن آب قرار نگیرد و افراد ناگزیر به صرفه‌جویی شوند.
منبع: کتاب خلاقیت‌ها
آن روزهای سخت
بعد از چهل و چند روز که از محاصره‌ی شهر بانه می‌گذشت، برای این که ضدانقلاب نتواند به داخل پادگان رخنه کند، شهدا را به حالت نشسته در سنگر می‌گذاشتیم و اسلحه‌ها را روی دوششان قرار می‌دادیم تا دشمن فکر کند افرادی در سنگر هستند. و با چنین شگردهایی، توانستیم بحمدلله پادگان را نجات دهیم. یکی از فرماندهان جبهه‌های غرب
منبع: کتاب گلشن یاران
آنتن آبکشی گردان
از وظایف بچه‌های تبلیغات و عقیدتی – سیاسی ضبط برنامه‌های مربوط به اسرا و ارسال پیامهای آنها از رادیو و تلویزیون عراق بود. اما مشکل این کار بادهای شدیدی بود که آنتن را می‌چرخاند و از جهت اصلی خودش خارج می‌کرد. از اینجا بود که طرح آنتن آبکشی گردان مطرح شد.
یعنی برای بالابردن کیفیت تصویر چند آبکش روی آنتن معمولی نصب کردند و پایه آنتن را که به سنگر تبلیغات منتهی می‌شد به چرخ دنده‌ای بستند. آن چرخ دنده با زنجیر دوچرخه به رکاب وصل می‌شد. اهرم مانندی را نیز لابه لای دنده‌ی بزرگ تعبیه می‌کردند که چنانچه آنتن در جهت موافق قرار گرفت از چرخیدن آن جلوگیری کند. و هنگام وزش با دو تغییر جهت احتمالی امواج و فرکانس بدون اینکه نیاز باشد، کسی بالای ساختمان و سنگر برود، از همین پایین رکاب بزنند و چرخ دنده‌های آنتن را بچرخانند تا در جای مناسب قرار گیرد. در میان آبکش‌ها از سمبه کلاش هم استفاده می‌شد که در سوراخ‌های آبکش پیچ می‌شد و با دسته یغلاوی به حاشیه آبکش متصل می‌گشت. در حالی که سر دیگر دسته یغلاوی به سر سمبه‌ی آزاد کلاش وصل بود.
منبع: کتاب خلاقیت ها صفحه ۲۸۵
