مسأله ۲۹۸ ـ کسى که در کارهاى وضو و شرائط آن مثل پاک بودن آب و غصبى نبودن آن خیلى شک مىکند ، باید به شک خود اعتنا نکند.
مسأله ۲۹۹ ـ اگر شک کند که وضوى او باطل شده یا نه ، بنا مىگذارد که وضوى او باقى است ، ولى اگر بعد از بول استبراء نکرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتى از او بیرون آید که نداند بول است یا چیز دیگر ، وضوى او باطل است .
مسأله ۳۰۰ ـ کسى که شک دارد وضو گرفته یا نه ، باید وضو بگیرد .
مسأله ۳۰۱ ـ کسى که مىداند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده ـ مثلاً بول کرده ـ اگر نداند کدام جلوتر بوده ، چنانچه پیش از نماز است باید وضو بگیرد و اگر در بین نماز است باید نماز را بشکند و وضو بگیرد ، و اگر بعد از نماز است نمازى که خوانده صحیح است ، و براى نمازهاى بعد باید وضو بگیرد .
مسأله ۳۰۲ ـ اگر بعد از وضو یا در بین آن یقین کند که بعضى جاها را نشسته یا مسح نکرده است ، چنانچه رطوبت جاهائى که پیش از آن است به جهت طول مدّت خشک شده ، باید دوباره وضو بگیرد ، و اگر خشک نشده یا به جهت گرمى هوا و مانند آن خشک شده ، باید جائى را که فراموش کرده و آنچه بعد از آن است بشوید یا مسح کند . و اگر در بین وضو در شستن یا مسح کردن جائى شک کند ، باید به همین دستور عمل نماید .
مسأله ۳۰۳ ـ اگر بعد از نماز شک کند که وضو گرفته یا نه ، نمازش صحیح است ، ولى باید براى نمازهاى بعد وضو بگیرد .
مسأله ۳۰۴ ـ اگر در بین نماز شک کند که وضو گرفته یا نه ، ـ بنابر احتیاط واجب ـ باید وضو بگیرد و نماز را دوباره بخواند .
مسأله ۳۰۵ ـ اگر بعد از نماز بفهمد که وضوى او باطل شده ولى شک کند که قبل از نماز باطل شده یا بعد از نماز ، نمازى که خوانده صحیح است .
مسأله ۳۰۶ ـ اگر انسان مرضى دارد که بول او قطره قطره مىریزد یا نمىتواند از بیرون آمدن غائط خوددارى کند ، چنانچه یقین دارد که از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پیدا مىکند ، باید نماز را در وقتى که مهلت پیدا مىکند بخواند ، و اگر مهلت او به مقدار کارهاى واجب نماز است ، باید در وقتى که مهلت دارد ، فقط کارهاى واجب نماز را بجا آورد و کارهاى مستحب مانند اذان و اقامه و قنوت را ترک نماید .
مسأله ۳۰۷ ـ اگر به مقدار وضو و قسمتى از نماز مهلت پیدا مىکند و در بین نماز یک دفعه یا چند دفعه بول یا غائط از او خارج مىشود ، احتیاط لازم آن است که در مهلتى که دارد وضو گرفته و نماز بخواند ، ولى در میان نماز لازم نیست به سبب بول یا غائط خارج شده وضو را تجدید کند .
مسأله ۳۰۸ ـ کسى که بول یا غائط طورى پى در پى از او خارج مىشود که به مقدار وضو و قسمتى از نماز مهلت پیدا نمىکند ، یک وضو براى چندین نمازش کافى است ، مگر اینکه چیز دیگرى که وضو را باطل مىکند ، مانند خواب از او سر بزند ، و یا بول و غائط بطور طبیعى از او خارج شود ، و بهتر آن است که براى هر نماز یک وضو بگیرد ، ولى براى سجده و تشهّد قضا شده و نماز احتیاط وضوى دیگرى لازم نیست .
مسأله ۳۰۹ ـ کسى که بول یا غائط پى در پى از او خارج مىشود ، لازم نیست بعد از وضو فوراً نماز بخواند ، اگر چه بهتر این است که به نماز مبادرت نماید .
مسأله ۳۱۰ ـ کسى که بول یا غائط پى در پى از او خارج مىشود ، بعد از وضو گرفتن جایز است که نوشته قرآن را مس نماید اگر چه در غیر حال نماز باشد .
مسأله ۳۱۱ ـ کسى که بول او قطره قطره مىریزد ، باید براى نماز بوسیله کیسهاى که در آن پنبه یا چیز دیگرى است که از رسیدن بول به جاهاى دیگر جلوگیرى مىکند خود را حفظ نماید ، و احتیاط واجب آن است که پیش از هر نماز مخرج بول را که نجس شده آب بکشد . و نیز کسى که نمىتواند از بیرون آمدن غائط خوددارى کند ، چنانچه ممکن باشد باید به مقدار نماز از رسیدن غائط به جاهاى دیگر جلوگیرى نماید . و احتیاط واجب آن است که اگر مشقّت ندارد ، براى هر نماز مخرج غائط را آب بکشد .
مسأله ۳۱۲ ـ کسى که نمىتواند از بیرون آمدن بول یا غائط خوددارى کند ، در صورتى که ممکن باشد به مقدار نماز از خارج شدن بول یا غائط جلوگیرى نماید ، و بهتر آن است که جلوگیرى نماید ، اگر چه خرج داشته باشد . بلکه اگر مرض او به آسانى معالجه شود ، بهتر آن است که خود را معالجه نماید .
مسأله ۳۱۳ ـ کسى که نمىتواند از بیرون آمدن بول یا غائط خوددارى کند ، بعد از آنکه مرض او خوب شد ، لازم نیست نمازهائى را که در وقت مرض مطابق وظیفهاش خوانده قضا نماید . ولى اگر در بین وقت نماز مرض او خوب شود ، باید بنابر احتیاط لازم نمازى را که در آن وقت خوانده دوباره بخواند .
مسأله ۳۱۴ ـ اگر کسى مرضى دارد که نمىتواند از خارج شدن باد جلوگیرى کند ، باید به وظیفه کسانى که نمىتوانند از بیرون آمدن بول یا غائط خوددارى کنند عمل نماید .
