۱- بهاء الله تعالیم و دستورات سید باب را وحشیانه می داند و بیان می کند:
” معرضین و منکرین به چهار کلمه متمسک (بودند): اول کلمه فضرب الرقاب(=زدن گردن ها) و ثانی حرق(= سوزاندن) کتب و ثالث اجتناب از ملل اخری و رابع فنای احزاب ، حال از فضل و اقتدار کلمه الهی این چهار سد عظیم از میان برداشته شد و این چهار امر مبین از لوح محو گشت و صفات سبعی (=وحشیانه) را به صفات روحانی تبدیل نمود.”(کتاب دریاى دانش – بهاء الله- صفحات ۹۳ و۹۴)
۲- عباس افندی نیز از روش بابیان انتقاد می کند و بیان می نماید:
” در یوم ظهور حضرت اعلی منطوق بیان ضرب اعناق و حرق کتب و اوراق و هدم بقاع و قتل عام الا من آمن و صدّق بود. ” ( مکاتیب عبدالبهاء – ج ۲- صفحه ۲۶۶)
یعنی احکام باب بر چهار اصل استوار است: زدن گردن ها، سوزاندن کتب ، نابودی بقعه ها ، کشتار عمومی.
۳- عبدالبهاء در جای دیگری ذکر کرده:
“از جمله احکام بیان ضرب اعناق اهل آفاق و حرق جمیع کتب و صحف و زبر و اوراق و فتح شرق و غرب و هدم بقاع مرتفعه . آیا این احکام در این عصر ممکن الوقوع است؟ لا والله ، بلکه مستحیل و محال …”( منتخباتى از مکاتیب عبدالبهاء – جلد ?- صفحه ???)
نویسنده :مینو هاشمی
