اخلاص

پرسش  ـ انسان چگونه می‏تواند به اخلاص برسد؟

پاسخ ـ اخلاص عبارت است از اینکه انسان در مقابل عملی که انجام می‏دهد، انتظار تعریف و تمجید از هیچ کس به غیر از خداوند متعال نداشته باشد. در حدیث آمده است:أَلْعَمَلُ الْخالِصُ الّذی لا تُریدُ أَنْ یَحْمَدَکَ عَلَیْه أَحَدٌ اِلاّ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ.    (میزان الحکمه، ج ۱، ص ۷۵۸ ـ ۷۵۹. )      
از سخنان امیر مؤمنان، علی(ع) استفاده می‏شود که علم و آگاهی، یقین، ناامیدی از آنچه در دست مردم است، میل و رغبت به آنچه در نزد خدا است، قوّت دین، و آرزوی اندک از موجبات اخلاص است. آن حضرت می‏فرماید:
ثَمَرَهُ الْعِلْمِ إخْلاصُ الْعَمَلِ.    (همان.)       
نتیجه آگاهی، اخلاص در عمل است.
سَبَبُ الاْءخْلاصِ الْیَقینُ.    (همان. )      
یقین و باور موجب اخلاص است.

 مَنْ رَغَبَ فیما عِنْدَ اللّهِ أَخْلَصَ عَمَلَهُ.  ( همان.)      
هر کس به آنچه در نزد خداست، راغب باشد، عملش را خالص انجام می‏دهد.
أَوَّلُ الإخْلاصِ أَلْیَأْسُ ممّا فی أَیْدی النّاسِ.    (همان.)     
اولین مرحله اخلاص عبارت است از ناامیدی از آنچه در دست مردم است.
قَلِّلِ الاْمالَ تُخْلَصُ لَکَ الْأَعْمالُ.   ( همان.)       

آرزوها را کم کن تا اعمالت خالص گردد.

 عَلی قَدْرِ قُوَّهِ الدینِ یَکُونُ خُلُوصُ النیَّه.    (همان. )    
به اندازه قوی بودن دین، خلوص نیّت حاصل می‏شود.