اسم من ((جو)) است !

نام فارسی من ((جو)) و عربی من ((شعیر)) است . در گذشته که قیمت من از گندم ارزان تر بود، عده ای ، گندم نمای جو فروش بودند ولی حالا قضیه معکوس شده و گندم را بطور تقلب با دانه های من مخلوط می کنند. خواص غذایی گندم بیشتر از من و خواص درمانی من بیشتر از گندم است . من برخلاف گندم ، خون را ترش نمی کنم و سبوس من ماده ضد کلسیم ندارد. سبوس من از گندم بیشتر و سخت تر است و از این رو در تغذیه گندم بر من مزیت پیدا کرده است ، معذلک بعضی از یبوست ها با خوردن من برطرف می شود، ولی نباید در خوردن من افراط کرد و بایستی سبوس های درشت آرد مرا گرفت و الا تولید اسهال می نمایم . من به علت داشتن انواع ویتامین های ((ب )) زیاد و همچنین اثر نیکویی که در پرورش میکربهای مولد ویتامین ب در معده و روده ها دارم ، مفید بوده و از سفید شدن مو و بالا رفتن چربی خون جلوگیری می کنم . دانه های من دارای یک عامل زنده به نام مالتاز بوده ، و با کمک آن می توانم نشاسته ی خود را تبدیل به قند جو نمایم . من دارای ده درصد مواد ازته – دو درصد چربی – ۷۰ درصد مواد نشاسته ای و سلولز هستم و نیز دارای فسفر، کلسیم و آهن و ویتامین های ((ب )) می باشم . جوشانده دانه های من به علت داشتن مواد صمغی متورم گردیده سینه و امعاء را نرم می کند، مخصوصا اگر در شیر جوشیده شده باشد.
جوشانده ی بیست در هزار من به علت داشتن مواد صمغی و نرم کننده از قدیم برای غرغره در امراض گلو توصیه شده است .مالت
من نوعی سمنو هستم که از جوی سبز کرده بدست می آیم و برای تهیه من جو را سبز کرده جوانه آنرا گرفته و جوی آنرا جوشانده عصاره کشی کرده و در خلاء غلیظ می کنند. من دارای ۵۰ درصد قند جو، ده درصد قند معمولی ، ۲۱ درصد دکسترین – ۱/۳ درصد مواد سفیده ای – ۵/۵ درصد اسید فسفریک هستم . عصاره من محلل بوده ، ترشحات غدد مخصوصا شیر را زیاد می کند و به علت داشتن ویتامین های ((ب ۱)) و ((پ ب )) بسیار مفید می باشد.
در جوانه ی من ماده ای وجود دارد که میکرب وبا را از بین می برد و از آن در صنعت داروسازی ماده ای می گیرند که ضد بیماری وبا می باشد این ماده ضد عفونی کننده که ((هوردین )) نام دارد، برای امراض روده ای مخصوصا انواع حصبه و اسهال بسیار سودمند می باشد. سرمه آن در ورم ملتحمه چشم نیز بکار می رود. جوانه ای جوهر دارای ماده ای است که قند خون را پایین می آورد و ساختمان اثر آن شبیه انسولین است .ماءالشعیر
از جوشاندن جو در آب مایعی بدست می آید که آنرا ماءالشعیر نامند. این مایع خنک کننده بوده مسکن فشار خون – صفرا و اخلاط سوخته و تب های گرم است . مسکن حرارت باطنی و حرارت جگر و عطش مفرط است ، مولد خون پاک بوده و برای امراضی چون – سل – دق – زخم روده – ذات الجنب و سر درد توصیه و تجویز می شو. اثر آن در معالجه سرفه های خشک بسیار زیاد است .چاودار
فارسی من چاودار است ، به من دیوک دیرک – جودار – جودر – جودره – دیله و بارنج هم می گویند. منشا اولیه من ایران و افغانستان است . من در اراضی خشک گچی که در آن گندم نامرغوب می روید روییده می شوم و مقاومت بوته ی من در برابر سرما زیاد است و بیشتر در نواحی کوهستانی به عمل می آیم آرد من دارای ۶۰ درصد نشاسته – ۵/۱ درصد مواد چربی و نیز دارای فسفر – پتاسیم – سیلیس – آهن – مس و چندین مواد و ترکیب مفید می باشم . علاوه بر تغذیه از من به عنوان نرم کننده معده و سینه استفاده می کنند.
جوشانده ی ۵۰ تا ۸۰ گرم بلغور من در یک لیتر آب اثر مفید در یبوست های مزمن و دل درد کهنه دارد.