اسم من ((ریواس )) است

مسرت بخش هستم
اگر اشتهای صاف می خواهید به سراغ من بیایید.
مواظب باشید در خوردن من زیاده روی نکنید.
در ریشه ام خواص بسیاری نهفته است
اگر از ریشه ام ضماد فراهم آورید برای محکم شدن استخوان مفید است
اسم من ریواس است – اعراب مرا معرب کرده ، ریباس و ریباج می گویند در فارسی به ساقه ی زیرزمینی من که عده ای به غلط آنرا ریشه می دانند، ریوند و اعراب به آن راوند گویند – زادگاه اولیه من ایران ، چین و تبت است . در ایران در کوه های نیشابور – دره توچال – شهرستانک – حصار بند کرج – اطراف ارومیه – کوه های رزوند – کوه های اطراف اراک – قلعه رستم – اشتران کوه – گنجنامه کردستان – چکاب – تراران تفرش – کوه های اطراف تبریز مخصوصا بین تبریز و خوی – کوه تخت بلقیس – دشت ارژن فارس – راجرد قم و بالاخره بلوچستان بطور خودرو به عمل می آیم – در حالیکه ایرانیان بهترین نوع طبی مرا ریوند چینی می دانند – هیئت تحریریه ی دائره المعارف ((درولت )) فرانسه نوع ایرانی را مرغوبتر دانسته و آنرا سفید و سلطنتی می خوانند (درولت چاپ ۱۹۵۵ صفحه ۱۲۶۰) ساقه ی زیرزمینی من مدتها در زیر زمین باقی مانده و رشد می نمایند و همین که به آب می رسند، یک شاخه با برگ بیرون می دهند – برگ های نمونه طبی من بلندتر بوده ، و شبیه دست می باشند و اردشیر را ((راوند دست )) از آن جهت گفته اند که دستهایی بلند داشت . طبیعت برگ های من سرد است و دارای ویتامین های ((آ)) و ((ب )) و به مقدار زیاد ویتامین ((ث )) است ، و از خواص آن یکی آن است که لوزالمعده را وادار به ترشح انسولین نموده و قند خون را کم می نماید. برگ من دارای چندین نوع ترشی است و چون آنرا با کمی قند بجوشانند، طعم مطبوعی پیدا کرده ، و از سردی آن کاسته می شود و به همین جهت است که شربت من در بین ایرانیان دوستان فراوان دارد. من مسرت بخش – قابض – مقوی معده و روده ها هستم – پاک کننده جگر – اشتهاآور – برنده ی صفرا و مانع قی می باشم – برای تنگ نفس و بواسیر مفید می باشم – در امراض وبایی شکل و اسهال توصیه و تجویز شده ام – مداومت در خوردن من باعث پاکی خون می شود و دمل را درمان می نماید. عصاره ی من جهت تقویت نیروی باصره و از بین بردن لکه های سفید چشم تجویز شده است . ضماد من با آرد جو جهت باد سرخ – مورمور شدن بدن و آبله مفید است – شهوت را کم می کنم و مبتلایان به درد سینه و سرفه باید از خوردن من پرهیز نمایند – اعصاب را ضعیف می نمایم و زیاده روی در خوردن من سبب قولنج و سنگ کلیه و مثانه می شود. مقدار خوراک برگ خالص من صد گرم می باشد – قسمت های قرمز رنگ برگ من که شبیه کف دست و پای غاز می باشد، بادشکن ، ملین و مسهل است و به علت داشتن ((اسید اگزالیک )) برای مبتلایان به درد کلیه و سنگ خوب نیست چون ساقه های من قند خون را کم می کنند و تولید ضعف می نمایند برای کسانی که عقرب آنها را زده باشد خطرناک می باشد چه قبل از گزیدن عقرب بخورند و چه بعد از آن !ساقه های زیرزمینی نوع طبی من که به ریوند معروف است ، مسهل قوی است و معده را ضد عفونی می کند و پادزهر سموم مخصوصا سم عقرب است . این عمل آن درست معکوس عمل ساقه های من می باشد. در خوردن ریوند نباید زیاده روی کرد، زیرا در پاره ای از معده های ضعیف پس از عمل مسهلی ایجاد یبوست می نماید – آنهایی که مبتلا به یبوست مزمن هستند و آنهایی که غذا را ترشح می کنند، باید از آن پرهیز نمایند – این ریشه به صورت گرد کوبیده ، در داروخانه ها تحت نام پودر ریوند در گذشته وجود داشت – این گرد، ادرار و عادت ماهانه خانمها را باز می کند. قوه ی جاذبه ی کبد را زیاد می کند و گرفتگی جگر و صفرا را باز می نماید و از گرفتگی طحال و امعاء جلوگیری می نماید. بادشکن بوده ، درد کلیه و مثانه و رحم را تسکین می دهد. جهت خفقان ، سردرد و معده و کبد و یرقان تجویز شده و درمان اسهال است و مخصوصا برای اسهال خونی مفید است . تخامه و دل درد را از بین می برد. برای بواسیر و نواسیر مفید بوده ، و تب ربع را معالجه می کند و چون گرد ریشه مرا با لعاب بهدانه ساییده و حب نمایند و زیر زبان نگاهداشته و آب آنرا فرو برند، برای سرفه کهنه و زیادی صفرا و درد شقیقه و سرگیجه و جنون نافع است . تنگ نفس و زخم های دهان را معالجه می کند. اگر آنرا با علیله و صبر زرد مخلوط کرده و حب درست کنند و بخورند دماغ را باز می کند و انواع سر درد را تسکین می دهد. سرگیجه و ترس را از بین می برد، وزوز کردن گوش و صدا کردن آنرا خاموش می کند – ریشه نوع طبی من با سکنجبین ادرار را زیاد می نماید و مخصوصا به کسانی که ادرارشان بند آمده ، و با داروهای دیگر باز نشده است هفت گرم ریشه مرا با ده گجرم تخم خربزه و ده گرم خارخاسک جوشانده بدهید و اثر آنرا ببیند. جوشانده ی من با پرسیاوشان جهت معالجه سیاتیک و ضعف و درد مفاصل مفید است . اگر تکه ای از ریشه مرا در دهن گذاشته و بمکید و آب آنرا فروبرید، جهت جلوگیری از خونریزی معده مفید است . اگر جوشانده ی آنرا در بینی بریزید نزله و زکام را برطرف می کند. ضماد آن با سرکه جهت کک و مک و جوشهای عصبی و از بین بردن آثار ضربه نافع است . ضماد آن با آرد جو و پنیرک و مازو جهت محکم کردن استخوان شکسته و درد دررفتگی سودمند می باشد. برای اطفال و اشخاص ضعیف البنیه زیان دارد. مقدار خوراک ریشه طبی من از پنج گرم تا هفت گرم است .