اسم من ((گردو)) است !

اسم من گردو است ، به من گردکان هم می گویند و اعراب مرا جوز می نامند. من از قدیم به حالت وحشی در آسیای صغیر، ایران و ژاپن روییده و امروزه در تمام دنیا کاشته می شوم . عده ای زادگاه اولیه مرا فقط ایران می دانند. میوه ی من گرد است ، اما هر گردی گردو نیست . برگ درخت من دارای بوی مخصوصی است که در حالت تازه عطر آن بیشتر است . دارای طعمی تلخ و قابض بوده و به آسانی رنگ سبز خود را از دست داده ، و قهوه ای می شود. لذا در صنعت دارو سازی دستور داده اند که برگهای مرا در ماه های خرداد و تیر چیده و به صورت قشر بسیار نازکی پهن کنند تا بدون زیر و رو کردن خشک شود و برای این کار باید کوشید تا برگ های سالم و کاملا سبزرنگ را چیده و از جمع آوری برگ هایی که خود بخود ریخته اند، خودداری شود. چنانچه به دستور فوق برگ درخت من خشک شود، رنگ سبز و عطر مخصوص خود را حفظ خواهد کرد. برگ درخت من دارای مقداری عطر – یک ماده ی تلخ – مقداری صمغ و مواد مازویی است . جوشانده ی برگ من در معالجه بیماریهای جلدی بکار می رود. و همچنین شستشوی با این جوشانده ترشحات بی رنگ زنانه را از بین می برد و نیز به صورت غرغره در گلو درد و ورم لوزه و غیره مصرف دارد. مبتلایان به خنازیر و جوشهای عصبی می توانند در حدود سیصد گرم جوشانده ی برگ مرا در وان حمام بریزند و بدن خود را شستشو دهند.لانه ی سگها و گربه های خانگی را با برگ من فرش کنید تا کک ، ساس و کنه به خانه ی آنها راه پیدا ننمایند. اگر در زیرزمین یا اتاق یا رختخواب شما به عللی حشرات رخنه کرده اند، با ریختن برگ من آنها را از بین ببرید و در کمد لباس خود از برگ و پیوسته سبز من بریزید تا لباس های شما بید نزند. اگر دست شما زیاد عرق می کند، و همیشه نمدار است ، آنرا با جوشانده ی برگ یا پوست سبز میوه ی من بشویید و بعد به آن کمی پودر بزنید تا این عیب برطرف شود.
برای معالجه جرب و اگزمای آبدار، برگ درخت مرا با پوست درخت بلوط بجوشانید و از بخور آن روی محل زخم استفاده کنید.
اگر در انبار شما مورچه رخنه کرده و می خواهید از شر آن خلاص شوید، یا برگ مرا در آنجا بریزید و یا از آب جوشانده آن بپاشد و یا آب جوشانده ی آنرا در سوراخ لانه ی مورچه ها بریزید. اگر می خواهید لانه ی زنبور را خراب کنید و یا می خواهید عسل از کندو بیرون بیاورید، برای آن که مورد هجوم زنبورها واقع نشوید، کافی است دست و صورت خود را با آب برگ یا لفافه ی سبز میوه ی من آغشته کنید.
اگر باغچه شما دارای کرم های قرمز شده و می خواهید آنها را فراری دهید، یا برای خوراک بلبل یا صید ماهی بگیرید، کافی است مقداری از جوشانده ی برگ یا لفافه سبز میوه من در آنجا بپاشید و ببینید چگونه این کرم ها از زمین بیرون آمده و فرار می کنند.جوشانده برگ و لفافه سبز میوه من تنها یک داروی ضد حشره نیست ، بلکه یک داروی ضد عفونی کننده و درمان امراض جلدی از قبیل اگزما و کچلی است و به علاوه کک و مک – زگیل و پینه دست و پا را از بین می برد و از ریزش مو و طاسی جلوگیری می کند و به موهای سفید، رنگ خرمایی می دهد. خوردن آن کرم های معده را از بین می برد. برای تسکین درد دندان کافی است یک تکه از لفافه سبز میوه من با یک برگ مرا بجوید. برای درمان کرم روده آن را بجوید و آب آنرا فرو برید. دمبرگ جوان مرا روی میخچه – زگیل و پینه های دست و پا بمالید تا برطرف شوند.
درخت من یک درخت زیبا و بزرگ و سایه گستر است ، ولی من به شما توصیه می کنم که هیچگاه زیر سایه درخت من نخوابید، چه روز باشد و چه شب و این به علت جوهر فراری است که در چوب ، برگ ، میوه و صمغ درخت من موجود بوده و دائما در هوا منتشر می شود و چه بسا اشخاصی که شب در زیر درخت من خوابیده و صبح وقتی از خواب بیدار شده اند، عقل و حواس خود را از دست داده اند.
چوب درخت من از چوبهای محکم و قیمتی است و از قدیم در صنعت نجاری ، منبت کاری ، آبنوس کاری و ساختن لوازم لوکس و قنداق تفنگ بکار رفته است . چوب درخت مرا هرگز موریانه نمی خورد. برای معالجه اسهال خونی کافی است پنجاه گرم لفافه خارجی میوه مرا در یک لیتر آب جوشانده و تنقیه نمایید.
شستشو با این آب ترشحات بی رنگ زنانه و خارش مهبل را برطرف خواهد کرد. لفافه خارجی میوه یا برگ سبز مرا بکوبید و روی محل درد بمالید فورا درد آن ساکت خواهد شد. اگر برگ یا لفافه ی سبز خارجی میوه مرا خوب ساییده و با مقداری زنگ آهن مخلوط کنید، خضابی بدست می آید که رنگ آن ثابت بوده ، و با دوام است و چون آنرا با زنگ آهن و سرکه بپزید، و یک هفته در آفتاب گذشته هر روز به هم بزنید خضابی خوشرنگ بدست می آید. مسواک کردن با پوست سبز من یعنی مالیدن آن بر دندان مقوی لثه بوده ، و دندان را سفت می کند و چون پوست ریشه مرا در روغن زیتون بجوشانند تا له شود، ضماد آن جهت بواسیر و امراض تهیگاه بسیار مؤ ثر است . چکاندن آب برگ من که کمی آن را گرم کرده باشند، در گوش درد آنرا تسکین می دهد و چرک آن را بیرون می آورد. رب پوست سبز من که با عسل و یا شیره انگور ترتیب دهند، جهت دیفتری و زخم های گلو و دهان و خون آمدن از بن دندان و سستی آن نافع است ، ضماد پوست تازه ی من با حنا جهت صداع مزمن و آبریزش بینی مفید است . و چون آن را بر محل دردهای رماتیسمی – نقرس و امثال آن بگذارند، درد آنرا تسکین می دهد و اگر خاک اره چوب مرا با سرکه مخلوط کنید و آنرا بر صورت بکشید، رنگ رخساره را باز و گلگون می نماید. اگر خاک اره مرا در روغن زیتون خیس کنند و بر سر بمالند، شوره را از بین می برد و مانع پیدایش شپش در آن خواهد بود.
حال اجازه دهید تهیه یک نوع نوع خضاب عالی را که سوختن آن در گذشته جزو اسرار بوده ، برای شما شرح داده و از آن سر بزرگ پرده بردارم .
در فصل پاییز در یک لیتر روغن زیتون در حدود صد گرم مازوی کوبیده ریخته و آنرا بجوشانید و بعد صاف کنید. صاف شده مرا در یک شیشه بریزید، بعد پای درخت مرا کنده ریشه سخت آنرا ببرید و آن قسمت که متصل به درخت است در شیشه فرو کنید، بطوریکه سر آن داخل روغن شود، ولی به ته شیشه نرسد. بعد دهانه شیشه را با خمیر یا موم محکم بسته روی شیشه خاک بریزید و بگذارید تا سال دیگر در آنجا بماند. موقعی که درخت من میوه داد، خاک را کنارزده و شیشه را بیرون بیاورید. در آن شیئی شبیه مرکب غلیظ یا بهتر بگویم شبیه مغز مداد درست می شود. اگر شانه را به این جسم کشیده و سر را با آن شانه کنید موی سفید را سیاه کرده و به آن رنگی ثابت و براق می دهد که به آسانی پاک نمی شود.صمغ درخت من زخم های عفونی و پلید را مداوا می کند، مرهمی از آن درست می کنید و هنر آنرا ببینید. مقدار کمی از این صمغ را در حفره ی دندان کرم خورده بگذارید و ببینید چگونه درد آنرا ساکت کرده ، و از پیشرفت پوسیدگی دندان جلوگیری می کند. پوست سخت من ، یعنی پوستی که بین لفافه و مغز وجود دارد نیز خالی از فایده نیست . اگر گوگرد کوبیده ی آنرا روی زخم های آبدار بپاشید آب آنها را جمع و جراحات آن ها را تخفیف می دهد، خوردن یک قاشق چایخوری از آن خونریزی معدی را معالجه می کند و قطره قطره آمدن ادرار را درمان می نماید. حمول آن در طی طب سنتی ایران جهت خونریزی رحم تجویز شده است .
اگر چهار تا هشت گرم پوست ریشه مرا بجوشانید، و آب آنرا بعد از غذا بنوشید، فضولات معده و اخلاط لیزابه آن خارج شده ، شکم درد رامعالجه می کند.میوه ی من که به چهار مغز معروف است ، سرشار از ویتامین های ((آ)) – ((ب )) و ((ای )) و از همه مهمتر ویتامین ((اف )) است و املاحی مثل آهن – فسفر – روی و مس دارد، و نیز دارای پنجاه درصد روغن بوده و یکی از داروهایی ضد مرض قند به حساب می آید. مغز من بسیار لطیف و ملین است ، به هضم غذا کمک می کند و عشق را زیاد می کند. قوای جوانی را تجدید می کند. معده را تقویت و از تخامه کردن جلوگیری می نماید. قوای دماغی و نیروی تفکر و تعقل را تقویت می کند، مخصوصا اگر همراه با انجیر خورده شود. من نانخورش خوبی برای پیران و جوانان هستم . وجود ویتامین ((اف )) در من گوهر گرانبهایی است که در کمتر میوه ای دیده می شود. کمبود این ویتامین در مبتلایان به مرض قند بیشتر دیده می شود و سبب بثورات جلدی است که در اثر مزمن شدن بدل به کفگیرک خواهد شد. من به علت داشتن این اکسیر گرانبها که به صورت روغن است ، امراض جلدی را معالجه و درمان می کنم و نسیان را از بین می برم و مرض قند را معالجه می کنم ، مبتلایان به مرض قند اگر خوردن روغن خود را به روغن من منحصر بکنند، نتایج عالی خواهند گرفت .اگر به سلامتی خود و اطفال خود علاقه دارید، همیشه بطور صبحانه نان و پنیر و مغز گردو میل نمایید. به اطفال خود ساندویجی از نان و پنیر و مغز گردو بدهید و اگر مقداری سبزی هم به آن اضافه کنید یک غذای بسیار مفید برای آنها خواهد بود. مغز من به علت داشتن املاح روی ، نه تنها به فعالیت ویتامین های خود می افزاید، بلکه ویتامین های غذاهای دیگر را که همراه مغز من خورده شوند، وادار به فعالیت می نماید، و به همین جهت است که توصیه کرده اند همیشه مغز مرا همراه با پنیر و سبزی میل نمایید. مغز من به علت داشتن املاح مس ، بهترین دارو جهت جلوگیری از ترشحات بی رنگ زنانه و خارش مهبل است ، و از ترکیدن پوست بدن هنگام آبستنی و بعد از زایمان جلوگیری می کند.
هرگز روغن مرا در ظرف مس سفید نشده نریزید. زیرا با آن قابل ترکیب است . در کتب قدیم ایران نوشته اند اگر مغز گردو را با روغنی که تند شده و طعم آن برگشته است بجوشانند، تندی آن از بین می رود. خوردن مغز من دل به هم خوردگی و درد آن را برطرف می کند و برای زخم معده خوب است .
اگر مغز مرا با زیره سیاه کرمانی نرم ساییده ، و با عسل مخلوط کرده ، و در حمام بر سر و بدن فالج بمالند، و بگذارند در حمام گرم بماند تا عرق کند، نتیجه ی خوبی خواهد داد، و با همین دستور، درد مفاصل و پا درد را می توان معالجه کرد. ضماد مغز تازه من و مالیدن آن جهت پاک شدن کک و مک و معالجه جوشهای عصبی و عروقی اطفال نافع است . مالیدن مغز کهنه و سیاه شده ی من جهت زخم های کهنه و پیچدگی و تمدد اعصاب و تشنج و ترک های دست و پا که در اثر سرماخوردگی و خستگی ایجاد شده تجویز شده است . و نیز برای جلوگیری از ریزش موی بدن و ورم پستان توصیه کرده اند. اگر مغز کهنه مرا بسوزانید و سوخته آنرا روی زخم کچلی بمالید آنرا درمان می کند. چون مغز من به علت داشتن روغن لطیف بوده و زود تند می شود، زیاده روی در خوردن آن باعث ورم و جوش در سقف دهان و لوزتین خواهد شد. به این جهت توصیه شده است که همیشه پس از خوردن مغز من ، دهان را با آب ساده بشویند و یا بعد از آن یک میوه ترش میل نمایند. زیاده روی در خوردن مغز کهنه من ، کرم کدو را از بین می برد و چون رنگ آن برگشته و تند شود، خوردن آن سمی و خطرناک است ، و پادزهر آن قی کردن و خوردن غذاهای ترش است . مربای من با عسل جهت چاق شدن و تحریک شهوت مؤ ثر است ، ترشی مغز من ضعف معده را بر طرف می کند. در هوای سرد بدن خود را با خوردن من گرم کنید، تا مبتلا به سرماخوردگی نشوید. خوردن من با انجیر و اسفند پادزهر است ، ضمنا مغز من جهت امراض جلدی مفید است ، و کشیدن آن به چشم مانع ریزش آب می باشد.