انصاف
مؤمن حقیقی، منصف ترین مردم
مِن واسَی الفَقیرَ، وأنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ، فذلکَ المؤمِنُ حَقّاً. (۱۳/۶۳۱۰؛ الخصال: ۴۷)
کسی که به تهیدست کمک مالی کند و نسبت به مردم از خود انصاف به خرج دهد، چنین کسی مؤمن حقیقی است.
انفاق
جزای منع انفاق
مَن مَنَعَ مالَهُ مِن الأخیارِ اختِیاراً صَرَفَ اللَّهُ مالَهُ الَی الأشرارِ اضطِراراً.(۱۳/۶۴۵۰؛ جامع الاخبار: ۵۰۵)
هر که مال خود را به اختیار، از نیکان دریغ کند، خداوند مالش را به اجبار، نصیبِ بَدان گرداند.
انفاق در تنگدستی
ثَلاثَهٌ مِن حَقائقِ الایمانِ: الانفاقُ مِن الاقتارِ، وانصافُکَ النّاسَ مِن نَفسِکَ، وبَذلُ العِلمِ لِلمُتَعلِّمِ.(۱۳/۶۴۵۲؛ بحار: ۷۷/۵۲)
سه چیز از حقیقتهای ایمان است: انفاق کردن در حال تنگدستی، انصاف به خرج دادن با مردم و دانش بخشی به جوینده دانش.
هفتصد برابر شدن پاداش
مَن أعطی دِرهَماً فی سَبیلِ اللَّهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ سبعَمِائهِ حَسَنَهٍ. (۱۳/۶۴۳۸؛ امالی طوسی: ۱۸۳)
هرکه یک درهم در راه خدا بدهد، خداوند برایش هفتصد ثواب مینویسد.
