تاثیر اضطراب والدین بر روی کودکان
خانواده اولین و مهم ترین پایگاه تربیتی کودک است. اگر پرورش صحیح انجام شود بستر مناسبی برای شکوفایی استعداد فرزندان در زمینه های اجتماعی شکل می گیرد. فراهم کردن شرایط برای ایجاد بستر مناسب توسط والدین انجام می شود. هم چنین روابط زناشویی هم از مهم ترین شرایط پرورش کودک است در نتیجه روابط والدین باید با هم هماهنگ و همراه باشند. تنش های مابین والدین باعث اضطراب در فرزندان میشود.احساس خود کارآمدی ضعیف در والدین به سبک والدگری آنها تاثیر می گذارد و این پیام های منفی در مورد کودکان انها هم قابل مشاهده است. بنابراین شیوه های تربیتی والدین نقش مهمی در رشد و توانایی های کودکان دارد. برای موفقیت در امر تربیت باید والدین به مهارت هایی دست پیدا کنند و هر روز با بزرگ شدن کودکان خود را به روز کنند.
اگر والدین دچار اضطراب باشد احاس نا خوشایند و مبهم همراه با نشانه های ترس را به کودکان خود منتقل می کنند.البته اضطراب دلایل مختلفی دارد اما هیچ کودکی اضطراب را در خود پرورش نمی دهد بلکه ما والدین هستیم که زمینه های رشد اضطراب در کودکمان را فراهم می کنیم.
همان طور که میدانیم اضطراب از احساس هایی هست که در همه انسان ها به طور طبیعی وجود دارد اما اگر از حد و اندازه خود فراتر رود به یک اختلال و بیماری تبدیل می شود. حال برای اینکه با اضطراب بیشتر آشنا شویم آن را تعریف میکنیم و تفاوت آن را با استرس بیان میکنیم تا این دو احساس را بشناسیم و با مواجهه با این دو هیجان در شرایط متفاوت درست برخورد کنیم و دچار ترس نشویم.
تعریف اضطراب: احساسی طبیعی در همه انسان هاست که همه ما در شرایط های متفاوت در زندگیمان تجربه کردیم.به طور مثال همه ما قبل از هر امتحان دچار این احساس شدیم. وقتی دچار اضطراب هستیم دلیل آن را میدانیم و برای رسیدن به نتیجه مطلوب دچار این هیجان میشویم.
تفاوت استرس با هیجان : استرس فشار بیش از حد درونی و غیر طبیعی است.از علایم استرس می توان تپش قلب بالا،گل انداختن صورت،سرد شدن دست ها و…. را نام برد.در صورتی که اضطراب علایم بیرونی ندارد و اگر از هرکسی بپرسیم می گوید” دل شوره دارم” این اصطلاح رایج برای بیان اضطراب است.
والدینی که دچار اضطراب هستند نشانه های زیر را از خود بروز میدهند: نگرانی بیش از حد،کنترل و مراقبت والدین از کودک، باید و نباید های بیش از حد ، محدود کردن دایره ارتباط کودک با هم سالاننش و….
بنابر پژوهش های انجام شده توسط متخصصان مختلف بر روی اضطراب کودکان و خانواده های مختلف به این نتیجه رسیدند که رشد احساسی اولیه فرد در خانواده و رشد احساسی موجود در بازی ارتباط موازی وجود دارد. بنابراین برای برطرف کردن و کاهش دادن اضطراب از بازی درمانی استفاده کردند. تجربه بازی درمانی این امکان را میدهد که :
• کودک احساساتش را بیان می کند.
• والدین تضادهای درونی خود را می شناسند.
• والدین به کودک خود تجربه کردن را می آموزند.
• والد و کودک قضاوت کردن را در مورد خود و دیگران می آموزد.
• عوارض فیزیکی اضطراب مانند انگشت خوردن، مو کشیدن ، لجبازی و.. به حداقل میرسد و در ادامه جلسات بازی درمانی از بین میرود.
• و…..
بازی های پایه ای که در بازی درمانی برای درمان اضطراب استفاده میشود عبارتند از: بازی با بلوک، آب بازی و ماسه بازی است. این بازی های تخریبی و بازسازی در آن وجود دارد، بازی های با ارزشی هستند که اضطراب، عصبانیت و پرخاشگری را در کودک رها می کند و توانایی های ادراکی را آشکار می کند. آنچه در بازی های تخریبی بدست می آید و کیفیت شی موجود ساخته میشود مهم نیست بلکه جریان تولید مجدد اهمیت دارد.
والدین عزیز اجازه بدهید بازی هایی با بلوک و لگو بارها و بارها توسط کودک شما تخریب و بازسازی شود اما اجازه دخالت و کنترل و هدایت خود را در بازی به حداقل برسانید. محیط های بازی برای کودک صرفا محیط های باز و بزرگ نیست بلکه محیطی است که کودک در آن احساس امنیت کند.در ابتدای بازی با آموزش و نظارت مناسب احتمال آسیب رساندن کودک به خود و وسایل را به حداقل برسانید و کودک را رها کنید تا به تنهایی بسازد و تخریب کند. زمانی دخالت کنید که کدک از شما نظر خواسته باشد.با دخالت نکردن اعتماد به نفس و قدرت کودکانمان را تقویت کنیم.
