یکی از اوقات بسیار شریف و گرانبها، بین الطلوعین (از زمان اذان صبح تا طلوع خورشید) است و اخبار زیادی از اهل بیت علیهم السلام در فضیلت این وقت و در ارتباط با عبادت و ذکر و تسبیح خداوند در این مدت وارد شده است .
امام باقر علیه السلام فرمود: «خواب صبح، شوم و نامیمون است، روزی را دور می سازد، رنگ صورت را زرد و متغیر می کند، خداوند متعال روزی را بین الطلوعین تقسیم می کند، از خواب در این زمان بپرهیزید.» (التهذیب ج۲ ص۱۳۹)
طبق نقل دیگر فرمودند: « روزی خداوند در بین الطلوعین تقسیم می شود و من ناپسند می دانم که انسان در آن ساعت خواب باشد » (الفقیه ج۱ ص۵۰۱)
امام رضا علیه السلام نیز فرمود: «فرشتگان ارزاق بنی آدم را مابین طلوع فجر ( ابتدای زمان نماز صبح ) تا طلوع خورشید تقسیم می کنند، هر کس در این ساعات خواب باشد، از رزقش محروم می شود.» (وسائل_الشیعه ج۶ ص۴۹۷)
پیامبر گرامی فرمود: «زمین از سه چیز به نزد خداوند شدیدا شکایت می کند ، از خون حرامی که بر روی او ریخته شود ، و غسل کردن از زنا و خوابیدن قبل طلوع خورشید.» (الخصال ج۱ ص۱۴۱)
البته در برخی روایات آمده است که اگر انسان مقداری پس از نماز صبح مشغول به ذکر و دعا شود و پس از آن بخوابد اشکالی ندارد و کراهت خواب بین الطلوعین برطرف می شود .
کسی از امام صادق علیه السلام سوال کرد که من نماز صبح را می خوانم سپس مشغول ذکر خدا می شوم و پس از آن قبل از طلوع خورشید می خواهم بخوابم اما نگرانم که این خوابم ناپسند باشد.
امام علیه السلام پاسخ دادند: « بر تو حرج و مانعی نیست ، در صورتی که پس از نماز صبح مشغول ذکر خدا می شوی می توانی بخوابی.) (التهذیب ج۲ ص۳۲۱)
در روایت دیگری امام رضا علیه السلام خطاب به یکی از یاران فرمود: «فردا پس از طلوع خورشید به نزد من بیا زیرا من پس از نماز صبح ( و مشغول شدن به ذکر خدا ) می خوابم.» (الاستبصار ج۱ ص۳۵۰)
