ترس از خدا

پرسش ـ اگر خداوند رئوف و مهربان است، پس چرا ما را به ترس از خود دعوت می‏کند؟

پاسخ ـ مراد از ترس از خداوند، ترسیدن از اعمالی است که سبب دوری از خداوند می‏شود؛ چون خداوند مظهر کمال و زیبایی است و ترسیدن از ذات مقدس او مفهوم درستی ندارد. مراد واقعی آن است که از رفتار و کردار خویش در برابر خدای باعظمت خائف باشیم؛ چون دورشدن از خداوند زمینه سقوط انسان را فراهم نموده و او را در معرض هلاکت و عذاب الهی قرار می‏دهد.
آری! نوعی ترس در برابر خداوند مطلوب است که در زبان قرآن به آن خشیت گفته می‏شود؛ و آن حالتی است که برای اولیای الهی به سبب معرفت عمیق و تقرّبشان به خداوند حاصل می‏شود. آنان وقتی عظمت و جلال الهی را با عمق جان خویش احساس می‏کنند حالت خشیت به آنان دست می‏دهد. جهت تقریب به ذهن می‏توان از تأثیر شخصیّت اولیای الهی در روح اطرافیانشان نام برد. بدیهی است که این حالت با ترس تفاوت بسیاری دارد.