یکی از مسائل مهمی که باید پدران و مادران به آن توجه کنند، مسأله ی تنبیه بدنی، و زدن کودکانست، باید سعی کنند، کودک را نزنند، بلکه با حالات روانی و اخلاقی او را سرزنش، و آگاه نمایند، تا دیگر عمل زشت گذشته، را تکرار نکند.
روانشناسان کودک، می گویند کودکانی که از پدر و مادر خود کتک می خورند و تنبیه می شوند دچار انحرافات اخلاقی فراوانی می گردند از قبیل :
۱- کارها و واقعیت ها را از پدر و مادر پنهان می کنند.
2- حیله گر و چند چهره می شوند.
3- به دروغگوئی و کلک زدن روی می آورند( برای اینکه کتک نخورند.)
4- خشن و شرور و بدبین می شوند.
5- دشمن پدر یا مادر شده و اقدام به کارهای خطرناکی می کنند.
6- کینه توز و انتقام جو می شوند.
7- سعی می کنند به برادران و خواهران خود ظلم و تعدی نمایند.
8- از خانه فرار کرده و به انواع آلودگی ها پناه می برند.
مخصوصا در موادری که ، کتک بی جا، یا زیادی، و غیرعادلانه باشد، و کودک علت تنبیه بدنی را نداند، خیلی زود منحرف می شود و تحمل نمی کند(۱)
شخصی از امام رضا (علیه السلام ) پرسید فرزند بدی دارم و از کودکش شکایت کرد امام پاسخ داد: لا تضر به و اهجره و لا تطل. او را نزن بلکه با کودک قهر کن، اما قهر کردن تو طولانی هم نشود(۲)در این دستورالعمل امام، بحث های مهمی در روانشناسی و فن تربیت وجود دارد امام، از تنبیه بدنی کودک، نهی فرمودند، سپس راه حل را در مسائل عاطفی (قهر کردن) و روانی نشان دادند، که پدر قهر کند و مادر واسطه شود و کودک قول بدهد که دیگر کار بد نکند. مخصوصا علی علیه السلام عصبانی شدن را در امور تربیت را بی فایده می داند که بازدن و خشونت نمی شود کودک را عوض کرد ( لا ادب مع غضب ) (۳)
پی نوشت ها:
1- زندگی و پرورش کودک. ژان پیاژه ص ۳۷ و ۴۳.
2- بحار الانوار ج ۲۳ ص ۱۱۴ .
3- غررالحکم
منبع: کتاب مسئولیت تربیت
