یهود مادامی که خود را ملّت برگزیده خداوندو بقیّه را حیوانات انسان نما میدانند، از ارتکاب هیچ جرم و جنایتی مضایقهنکرده،به هر عمل ناشایست و خطرناکی دست میزنند بنا بر این نباید تعجب کنیم وقتی بشنویمکه یهود دارای دو عید مقدّس است که این عیدها بدون تناول خون تمام نمیشود:
اول ـ عید یوریم در مارس Purim
دوم ـ عید فصح در آپریل(۱)Passover هرساله افراد زیادی قربانی این دو عید (مقدّس) میشوند برای نمونه بهاین رویداد توجّه فرمائید:
بطوری که همه روزنامهها نوشتند: روز چهار شنبه سال۱۸۴۰م، کشیشایتالیائی آقای اپ، فرانسوا، انطون توما به اتفاق خدمتکار خود ابراهیم از خانهبیرون آمده و ناپدید میشوند.
پس از تحقیق و جستجوی بسیاری که از طرف ملّت و دولت شروع شد معلوممیشود که کشیش بیچاره بدست یهود به قتل رسیده است.
سلیمان سرتراش که یکی از متّهمین بود، در اعترافات خویش چنین اظهارداشت:نیم ساعتاز مغرب گذشته بود که خدمتکار داود هراری وارد شده و درخواست کرد که فورا خود رابه خانه داود برسانم، من هم فورا خود را به منزل او رساندم، در آنجا هارون هراری،اسحاق هراری، یوسف هراری، یوسف لینیوده، خاخام موسی ابوالعافیه، خاخام موسیبخوریودامسلونکی و داود هراری (صاحب خانه) را دیدم که جمع بودند من به مجردآن کهوارد منزل شدم و کشیش (توما) را دست و پا بسته دیدم، فهمیدم برای چه مرا احضار کردند.
خلاصه، پس از آن که من وارد شدم، درهای منزل بسته و طشت بزرگی حاضرنمودند و از من خواهش کردند که او را بکشم، ولی من امتناع کردم.
داود گفت: پس تو و بقیّه، سرش را بر طشت نگه دارید، تا ما کارش رایکسره کنیم.
در این وقت کشیش را پیش آورده، محکم بر زمینش زده و بیآنکه قطرهایاز خونش بر زمین بچکد سرش را از بدن جدا کردند.
بعدا جسد بیجان او را به انبار برده و با هیزم آتش زدیم.
سپس جسد او را قطعه قطعه کردیم و در کیسههای بزرگی جای داده و درصرّافی واقع در اوّل خیابان یهود دفن نمودیم.
مأموریتمان که تمام شد، به ابراهیم خادم کشیش وعده دادند که اگر اینسرّ را برای کسی فاش نکند، او را از مال خود داماد خواهند کرد.
بازپرس سؤال کرد:
ـ استخوانهایش را چه کردید؟
ـ با دسته هاونگ! خورد کردیم!
ـ سرش را چه کردید؟
ـ با دسته هاونگ! خورد کردیم!
ـ رودههایش را چه کردید؟
ـ آنها را قطعه، قطعه کرده و در یکی از صرّافیهای نزدیک دفن نمودیم!
آنگاه بازپرس رو به اسحاق هراری کرده و سؤال نمود:
ـ آیا به اعترافات (سلیمان) اعتراض دارید؟
ـ آنچه (سلیمان) میگوید صحیح است، ولی شما نمیتوانید این عمل را جرمحساب کنید، زیرا یکی از مراسم مذهبی ما در این عید استفاده از خون انسان است.
ـ خونهای کشیش را چه کردید؟
ـ در شیشه کرده به خاخام موسی ابوالعافیه دادیم.
ـ شیشه سفید بود یا سیاه؟
ـ سفید بود.
ـ چه کسی شیشه را به خاخام تسلیم کرد؟
ـ خاخام موسی سلونکی.
ـ در مراسم مذهبی شما، درچه چیزی از خون استفادهمیشود؟
ـ در (خمیر نان عید).
ـ آیا همه یهود باید از این نان استفاده کنند؟
ـ نه، ولی چنین نانی حتما باید نزد خاخام بزرگ موجود باشد(۲).
باز در همین کتاب مینویسد:(۳) در سال۱۸۲۳ روز عید فصح در شهر Valisob واقع درشوروی سابق کودک دوسالهای ناپدید گشت و پس از یک هفته جستجو جسد بیجان او را دریکی از لجنزارهای خارج شهر پیدا نمودند و با آن که آثار فرو بردن میخ و سوزن، برآن نمایان بود، ولی قطرهای خون بر لباسهایش وجود نداشت و چنانچه بعدا معلوم شد،جسد را بعد از قتل شسته بودند.
خانمی که تازه یهودی شده و در این قصّه متّهم بود در اعترافات خودچنین گفته:
ما از طرف یهود مأمور شدیم که این کودک مسیحی راربوده و در ساعتمعینی در منزل یکی از آنها حاضر کنیم.
هنگامی که ما با این کودک وارد منزل شدیم دیدیم همه دور میزی نشسته ومنتظر ما هستند.
طفل را روی میز گذاشته و با قدری شکلات و بیسکویت و شیرینی سر او راگرم کرده، کودک بیچاره همین که مشغول خوردن شد یکی از آنها میخ تیز و درازیرا دررانش فرو برد.
صدای دلخراش کودک بلند شد هراسان به یکی از آنهاپناه برد، او همنامردی نکرد و با سوزن درازی که در دست داشت کمرش را مجروح کرد، طفل باز فریادی زدو به سوّمی پناه برد او هم سینهاش را سوراخ نمود و خلاصه آن قدر میخ و سوزن بهتنش فرو کردند که همانجا جان سپرد.
سپس خونهایش را در شیشه کرده و به خاخام بزرگ تسلیم کردند.
در کتاب (من اثر النکبه تألیف نمرالخطیب) مینویسد:(۴) در یکی ازروزهای گرم تابستان، یهود به یکی از خانههای مسلمانان فلسطینی حمله کرده دختر بزرگآن خانواده چنین میگوید: وقتی سربازان یهودی وارد منزل ما شدند چنان وحشت زده شدهبودم که میخواستم هلاک شوم، خواهر کوچکم به گوشهای فرار کرد، پدر و مادرمفریادمیزدند و کسی نبود به ما کمک کند.
مردان وحشی و حیوان صفت و قسیالقلب یهود، مادرم را گرفته در موضعمخصوصش چند گلوله شلیک کرده! بعدا پدرم را با لگد و مشت و ته تفنگ کشته و ما را دستو پا بسته کشان کشان از خانه بیرون آوردند.
او میافزاید: من نمیدانم بر سر خواهرم چه آمد،من را با یک عدّهمردان خشن یهودی به پشت کامیون سوار کرده و به جانب مجهولی روانه شدیم.
در میان راه خواستند با من عمل منافی عفت انجام دهند مقاومت کردم ولیمرا بیهوش کرده و وقتی به هوش آمدم فهمیدم که دیگر آبرویم رفته است.
هماکنون مرا به عنوان همخواب در یکی از هتلها،استخدام کردهاند!
خدا شاهد است، این قصّه کوچک، آن قدر مرا تحت تأثیر قرار داد که وقتیآن را خواندم اشک از دیدههایم جاری گشت و چنان شد که هر وقت آن را به نظر میآورم،اشکم جاری میگردد، به طوری که وقتی خواستم آن را برای یکی از دوستان نقل کنم، بغضآن چنان گلویم را فشرد که از شنونده معذرت خواستم و گفتم: من آن قدر شجاع نیستم کهبتوانم این قصّه را به آخر برسانم!
و حتّی همین الآن که مشغول نوشتن این کلمات میباشم اشک در چشمانمحلقه زده است.
ای وای کار مسلمانان به کجا رسیده که یهود دختر وناموس آنها را برباددهند؟!
مسلّما، مسلمانان مرگ را هزار مرتبه بر این فاجعه ترجیح میدهند… درروزی که قشون (معاویه) به شهر (انبار) حمله کردند، زینت زنان مسلمان و ذمّیراربودند، أمیرالمؤمنین(ع) بالای منبر رفته میفرماید: بخدا قسم اگر کسی در شنیدناین فاجعه بمیرد، من ملامتش نخواهم کرد.
من نمیدانم اگر حضرت علی(ع) امروز میبودند و از این قصّه باخبرمیشدند چه میگفتند و چه میکردند.
یکی دیگر از فجایع و جنایات یهود کشتار بیرحمانهای بود که در دهکده(دیریاسین) واقع در سرزمین اسرائیل انجام شد:
روز۹ اپریل، سال۱۹۴۸ م، نزدیک ظهر بود سربازان یهودی به این دهکدهبیسلاح و از همهجا بیخبر حمله کردند، اهالی را از زن و مرد بزرگ و کوچک،همه و همهرا صف بسته و هدف گلولههای ننگین خود قرار دادند!
و پس از آن اجساد را قطعه قطعه نموده و حتّی شکمزنهای حامله را، پارهکرده و بچّههائی که هنوز دیده به جهان نگشوده بودند سر بریده و در میان چاه بهاصطلاح گابی انداختند.
هنگامی که نماینده صلیب سرخ آقای دکتر لینر برایتحقیق رهسپار قریه شدو آن۲۵۰ جسد بیجان را با آن وضع فجیع دید، بیهوش شده و فورا قریه را ترک گفت:(۵)!
ولی مگر این گونه حادثهها در (دیر یاسین) به پایان رسید؟!
درست در همان روز پس از اتمام این کشتار! به قریه ناصرالدین نزدیکطبریا و قریه بلدالشیخ و سکریر و همچنین علیوط و شهر حیفا طبریا حمله کرده ومثل همینکشتار بیرحمانه را در آن محلها تکرار کردند(۶).
۱ ـ سر ریچارد بورتون یهودی در کتاب خود (یهود… نور… اسلام)، ۱۸۹۸، صفحه۸۱،مینویسد: تلمود میگوید: ما را دو مناسبت خونین است که در آنها خداوند از ما راضیمیشود، یکی (عید خمیر ممزوج به خون) و دیگری مراسم (ختنه کردن فرزندانمان) است!.
۲ ـ خطرالیهودیه العالمیه، نقل از کتاب الکنزالمرصود فی قواعد التلمود،چاپ بغداد۱۸۹۹.
۳ ـ همان مدرک، صفحه۹۰.
۴ ـ نقل از کتاب قصص من الحیاه.
۵ ـ این قصّه در رادیوها و جراید و مجلات آن زمان منتشر شد.
۶ ـ تذکره عوده، تألیف ناصرالدین نشاشیبی، صفحه۲۵.
http://www.yahood.net/ ??E?
