اوّل: میانه ترین موضع در حق،
دوم: فراگیرترین عدالت،
سومین مطلوبی که حضرت بر آن تأکید کرده است ، این است که در حکومت و مدیریت ، رضایت اداره شوندگان مطلوبی اساسی است.
بدین معنا که در تمام تصمیم ها، برنامه ها، و اقدامات، لازم است بیشترین رضایت اداره شوندگان لحاظ شود:
« وَ لْیَکُنْ أَحَبَّ الاُْمُورِ إِلَیْکَ أَجْمَعُهَا لِرِضَى الرَّعِیَّهِ »
و باید از کارها آن را بیش تر دوست بدارى که در جهت خشنودى شهروندان فراگیرتر باشد.
در اندیشه و سیرۀ حکومتى على (علیه السلام)، حکومت از آنِ مردمان است و باید در خدمت آنان و براى ایشان باشد. تلاش براى جذب رضایت مردم و اداره شوندگان براساس عدالت، جهتگیرى حکومت امام على (علیه السلام) بود، و آن حضرت حکومت را در این جهت مىخواست که به وسیلۀ آن حق را برپا بدارد و عدالتى فراگیر و همه جانبه را سامان بدهد و رضایت مردمان را گرد بیاورد.
در ادامۀ همین سخن ، امیرمؤمنان به مالک چنین فرمان داده است: «فَلْیَکُنْ صِغْوُکَ لَهُمْ، وَ مَیْلَکُ مَعَهُمْ»
پس باید توجّه و نگرش تو براى آنان، و گرایش و خواست تو با ایشان باشد.
این بیان امام به روشنی جهتگیری حکومت در خدمت مردم ، برای مردم ، گوش به خواسته های مردم و در جهت برپایی حق و عدالت به نفع آنان را به خوبی نشان می دهد.
خداوند به ما توفیق فهم درست عهدنامۀ مالک اشتر و بهره مندی از آن در میدان عمل را عنایت کند. إن شاء الله