برقراری ارتباط با حیوانات، یکی از مهم ترین سرفصل های روان شناسی حیوانات است. این ارتباط می تواند در قالب ارتباط مستمر در طول همزیستی با حیوان و یا ارتباط های فراروان شناختی صورت پذیرد، که هر دوی اینها در برطرف کردن و یا پیشگیری از بروز اختلالات رفتاری در حیوانات، نقش مؤثر و غیرقابل انکاری را ایفا می کنند.
در برقراری ارتباط روزانه با حیوانات، همواره باید این نکته را در نظر داشته باشید که ارتباط چشمی، بیش از ارتباطات دیگر، حیوانات را تحت تأثیر قرار می دهد. از این رو به هنگام تعلیم حیوان، آموختن فرمان ها به او، بازی کردن و یا ارتباط هایی از این دست، بکوشید مستقیماً به چشمان حیوان نگاه کنید.
برقراری ارتباط جسمانی، مانند نوازش کردن، شست و شو، نظافت و ماساژ دادن نیز به آرامش حیوان و هر چه صمیمانه تر شدن ارتباط میان انسان و حیوان کمک می کند.
برقراری ارتباط تله پاتیک با حیوانات
تله پاتی نیز یکی دیگر از راه های برقراری ارتباط با حیوانات و دریافت پیام های آنان است. تله پاتی، زبانی بی کلام و غیرشفاهی است و این امکان را برای ما فراهم می آورد تا در سطحی بالاتر با حیوانات ارتباط برقرار می کنیم.
فقط در صورت تمایل و آمادگی حیوان به برقراری ارتباط، روان شناسی می تواند اطلاعاتی درباره الگوهای رفتاری معین در اختیار حیوان قرار دهد، یا بیماری ها و مشکلات میان حیوان و صاحب او را تشخیص دهد.
برقراری ارتباط فراروان شناختی با حیوانات، هیچ ارتباطی با جادوگری، احضار روح و خرافه هایی از این دست ندارد. این توانایی موهبتی است که تمامی موجودات زنده، هر یک به نوعی از آن را دارند.
کسانی که می خواهند ارتباط میان خود و حیوان خانگی شان را عمیق تر و غنی تر کنند، به این پرسش خواهند رسید که به واقع در درون حیوانات چه می گذرد؟
واقعیت این است که حیوانات موجودات هوشمندی هستند که ارگان های احساسی، نحوه تفکر، امکانات اظهاری، سطح زندگی و کیفیت تجارب آنها از اساس با ما تفاوت دارد.
حیوانات به طور دائم، پیام هایی برای ما می فرستند و مشکل در اینجاست که ما غالباً از درک و دریافت پیام ها عاجز هستیم و یا دچار بدفهمی می شویم.
برقراری ارتباط با حیوانات، به انسان ها کمک می کند علت بسیاری از رفتارهای حیوانات را دریابند و بفهمند که آنها چگونه احساسات خود را به ما ابراز می کنند.
همان طور که پیش از این نیز ذکر شد، همه موجودات زنده قادر به صورت تله پاتیک با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. حتی ما انسان ها نیز، این موهبت گران سنگ را داریم، اما بسیاری از ما متأسفانه، به مرور زمان این توانایی را از دست داده ایم. بسیاری، حتی وجود این توانایی را انکار می کنند و بسیاری دیگر نیز آن را به فراموشی می سپارند.
حقیقت این است که نمی توان مسئله تله پاتی را کاملاً رد کرد. همه ما، حداقل یک بار در طول عمر خود این تجربه را داشته ایم که وقتی کسی را دوست داریم، ناراحتی های او از راه دور به ما منتقل می شوند. شاید این جمله را بارها از دهان افراد مختلف شنیده باشید «نمی دانم چرا دلم برای فلانی شور می زند.»، «احساس می کنم اگر فلان کار را نکنی یا به فلان سفر نروی بهتر است» و جملاتی از این دست. بارها و بارها اتفاق افتاده است که درست در همان لحظه که به یاد عزیزی هستیم و یا به کسی که او را دوست داریم و مدت زیادی است از او بی خبر مانده ایم فکر می کنیم، ناگهان با صدای تلفن یا صدای زنگ در خانه ما را به خود می آورد و همان کسی که به فکرش بودیم از ما خبر می گیرد. برخی از مادران هنگامی که عزیزان و یا فرزندان شان در معرض خطر قرار می گیرند، این موضوع را زودتر می فهمند. بنابراین ارتباط های بسیار نزدیک عاطفی و جسمانی میان انسان ها، همواره به نتایج تله پاتیک منجر می شود.
حیوانات ما نیز بدین ترتیب با هم ارتباط برقرار می کنند. چرا گربه شما دقیقاً همان لحظه ای که شما قصد می کنید قوطی غذا را برای او باز کنید مقابل در خانه قرار می گیرد؟ به نظر شما تمامی این مثال ها و شواهد، جز از طریق برقراری نوعی ارتباط فراروان شناختی میان ما، چه دلیل دیگری می تواند داشته باشد؟ شاید بگویید اینها فقط یک اتفاق ساده هستند، اما تکرار این اتفاقات ـ دقت ما و سایر موجودات زنده در دریافت نوع حادثه ـ به خصوص میان افرادی که به لحاظ عاطفی با هم ارتباط نزدیکی دارند، شاید وجود یک اتفاق ساده را رد کند.
در میان قبایل وحشی و سرخ پوستان در گذشته و حال، همواره یک نوع ارتباط فراروان شناختی با حیوانات، گیاهان، انسان ها و حتی ارواح گذشتگان به چشم می خورد. این افراد، به راحتی قادرند به عمق جان موجودات رسوخ کرده، به باطن آنها دسترسی یابند. از این رو، زندگی آنها و ارتباط شان با محیط زیست و موجودات زنده دیگر، همواره نوعی هماهنگی دل انگیز و آرامش بخش دارد.
برقراری ارتباط فراروان شناختی با حیوانات، راهی برای برقراری ارتباط مؤثر میان انسان و حیوان است تا به ما امکان درک پیام هایی را دهد که حیوانات با رفتارهای خود، قصد دارند آنها را بفهمیم.
در این نوع ارتباط، فرستنده و گیرنده، هر دو در یک فرکانس مشترک قرار می گیرند. بدین ترتیب می توانند پیام های یکدیگر را به خوبی دریافت و درک کنند.
مفهوم لغوی واژه تله پاتی، دریافت احساسات از راه دور است و به نوعی انتقال پیام گفته می شود که بدون استفاده از حواس معمول پنج گانه انجام می شود و از طریق ذهن درک می شود.
در سایه برقراری ارتباط تله پاتیک با جانوران، قادر خواهید بود به طور مستقیم با آنها ارتباط برقرار کنید. روان شناسان حیوانات از این طریق، اطلاعاتی را که حیوان می دهد، دریافت و آن را به زبان گفتاری بیان می کنند.
در این مرحله، روان شناس می کوشد دنیا را به طور کامل از دریچه چشمان و احساسات جانوران ببیند و درک کند. اینکه ما با چه جانوری در ارتباط هستیم (طوطی، سگ یا مورچه) در روند و کیفیت کار هیچ گونه تأثیری ندارد. کسی که حیوانات را از صمیم قلب دوست دارد و ارتباطی تنگاتنگ با آنها برقرار می کند، قادر خواهد بود احساسات و تفکرات آنان را تا اندازه ای درک کند. شاید بسیاری از افرادی را که یک یا چند حیوان خانگی دارند، دیده باشید که به سادگی می توانند حالات و روحیات حیوان خود را درک کنند. آنها به خوبی می دانند حیوان آنها چه زمانی خود را خوشبخت و راضی احساس می کند و چه زمانی غمگین است، چه زمانی می خواهد به گردش برود و چه زمانی میل به بازی کردن دارد، چه وقت خسته و چه وقت شاداب است.
ارتباط تله پاتی، روندی است برخواسته از ژرفای روح و می تواند به سادگی در مورد هر نوع علاقه و دلبستگی عاطفی و ذهنی میان موجودات برقرار شود.
چند توصیه
ـ برقراری ارتباط با حیوانات به هیچ عنوان نمی تواند جایگزینی برای مشاوره با پزشکان و روانپزشکان باشد. شما موظف اید حیوان خود را به طور منظم برای انجام معاینات پزشکی و روان شناختی نزد متخصص ببرید تا بدین شیوه هر گونه مشکل و بیماری جسمانی یا روحی او را به موقع درمان و یا از بروز آن پیشگیری کنید.
ـ محیط اطراف حیوانات، همواره باید به گونه ای باشد که آنها در محل زندگی خود احساس نشاط و رضایت مندی داشته باشند. برقراری ارتباط مستمر با حیوانات به هیچ روی جایگزین فراهم کردن محیط مساعد و مکانی امن و راحت برای حیوان نخواهد بود.
ـ وجود رابطه شخصی، نزدیک و صمیمانه، یکی از شرایط لازم برای برقراری فراروان شناختی با حیوانات و انسان هاست. انرژی و عشق متقابل، همان فرکانس مشترکی است که دو موجود زنده با قرار گرفتن در آن، می توانند با یکدیگر ارتباطی مؤثر و عمیق برقرار کنند.
