شکی نیست که تمام احکام الهی دارای حکمت و مصلحت است گرچه همه آن را ندانیم. از جمله دستور به عده نگه داشتن زن به هنگام طلاق است که با کمی تفکر می توان حکمت هایی برای آن دریافت:
الف) حفظ حریم زوجیت
اسلام ازدواج را امری مقدس می داند و برای آن حریم و شعاعی قائل است و نگه داشتن عده ، سبب حفظ این حریم خواهد بود.
ب) حفظ نسب فرزندان
عده نگه داشتن سبب می شود تا اگر زن باردار است مشخص شود و از اختلاط نطفه شوهر قبلی و بعدی جلوگیری شود و نسبت فرزند به پدر خود که سرچشمه حقوق فراوانی است، حفظ گردد.
ج) مهلتی برای بازگشت
رجوع مرد به همسری که طلاق داده، بر ازدواج با همسر جدید ترجیح دارد، زیرا:
– زندگی با همسر جدید نیاز به تجربه جدید دارد؛ ولی زندگی با همسر سابق ، زندگی همراه با تجربه است.
– رفتن به سراغ همسر جدید، هزینه های جدیدی را بر عهده مرد قرار می دهد.
– بازگشت به زندگی قبلی، موقعیت اجتماعی زن و مرد را در جامعه حفظ می کند و کدورت هایی را که در اثر طلاق به وجود می آید، برطرف می کند.
– فرزندانی که کانون گرم خانوادگی آنها در اثر طلاق متلاشی شده بود، دوباره به آغوش خانواده باز می گردند و لطمه روحی که در اثر طلاق خورده اند، جبران می شود.
مدت عده زنان مطلقه
در قرآن کریم آمده است که: «زنان طلاق داده شده، خودشان را تا سه پاکی در انتظار قرار دهند. (یکی پاکی که طلاق در آن واقع شده و دو پاکی کامل دیگرو همین که حیض سوم را دید، عده او تمام می شود.) و اگر به خدا و روز رستاخیز ایمان دارند، برای آنها روا نیست که آنچه را خدا در رحم آنها آفریده است، کتمان کنند. و شوهرانشان اگر سر آشتی دارند، به بازآوردن آنها در این مدت، (از دیگران) سزاوارترند و همانند وظائفی که زنان بر عهده دارند، به نفع آنان حقوقی شایسته است و مردان را بر زنان مرتبتی است. و خداوند توانا و حکیم است.» (بقره، ۲۲۸)
در خصوص زنانی که عادت نمی شوند، قرآن کریم به دنبال بیان احکام طلاق در سه آیه ابتدایی سوره طلاق، در ادامه می فرماید: «و زنانی که از عادت ماهانه مأیوسند، (و قصد دارید آنان را طلاق دهید،) اگر در وضع آنان شک کنید (که این عدم عادت به خاطر سن است یا بیماری و یا بارداری)، پس عده آنان سه ماه است و هم چنین است حکم زنانی که حیض ندیده اند (با آن که در سن حیض هستند) و پایان عده زنان باردار، وضع حمل آنان است و هرکس از خدا پروا کند، خداوند برای او در کارش آسانی پدید می آورد.» (طلاق ،۴)
این آیه بیان می کند که زنانی که به هر دلیل، اعم از کهولت سن یا بیماری، عادت ماهانه ندارند، باید سه ماه کامل و زنان باردار باید تا زمان وضع حمل صبر کنند، سپس می توانند ازدواج کرده و به همسر دیگری درآیند.
