یکی از جملات کلیدی در خصوص زن و مرد، تمثیل زیبایی است که در قرآن کریم آمده و خدای تعالی زن و شوهر را لباس همدیگر دانسته و فرموده است: «آنها برای شما (همچون لباسند و شما برای آنها (همچون لباس.» (بقره، ۱۸۷) این عبارت کوتاه، نکات و لطایف متعددی دارد که در انتهای این فصل و در ذیل بحث ویژگی های همسران و انتخاب همسر شایسته ، آن را می آوریم؛
لباس باید در طرح و رنگ و جنس مناسب انسان باشد، همسر نیز باید کفو انسان و متناسب با فکر و فرهنگ و شخصیت انسان باشد. همانگونه که رنگ و دوخت لباس و جنس آن، نشانه سلیقه و شخصیت انسان است، انتخاب همسر هم نشانه شخصیت انسان است.
*لباس مایۂ زینت انسان است، همسر نیز باید مایۂ زینت همسرش باشد.
*لباس عیوب انسان را می پوشاند، هریک از زن و مرد نیز باید عیوب و نارسایی های یکدیگر را بپوشانند. اگر همسر از همسر چیزی دید، نباید به فامیل و همسایه ها و دیگران بگوید.
* لباس، انسان را از سرما و گرما حفظ می کند، وجود همسر نیز کانون خانواده را گرم و زندگی را از سردی می رهاند.
* نداشتن لباس، مایه رسوایی است؛ نداشتن همسر نیز گاهی سبب انحراف و رسوایی انسان می گردد.
* در هوای سرد، از لباس ضخیم و در هوای گرم ، از لباس نازک استفاده می شود؛ هر یک از دو همسر نیز باید اخلاق و رفتار خود را متناسب با شرایط روحی طرف مقابل تنظیم کند؛ اگر مرد عصبانی است ، زن با لطافت با او برخورد کند و اگر زن خسته است، مرد با او مدارا کند.
* انسان باید لباس خود را از آلودگی حفظ کند، هر یک از دو همسر نیز باید دیگری را از آلوده شدن به گناه حفظ نماید.
* آسیب به لباس، توهین به انسان است؛ اگر کسی لباس شما را پاره کرد، به شما توهین کرده است؛ توهین به همسر، توهین به خود انسان است.
*همیشه لباس گران قیمت، بهترین لباس نیست؛ همانگونه که غذای گران قیمت، همیشه نشانه بهترین و قوی ترین غذا نیست. دختر یا پسری که پدرش سرمایه دار است و یا از تحصیلات عالی برخوردار می باشد و یا موقعیت اجتماعی مناسبی دارد؛ معلوم نیست که حتما همسر خوب و موفق باشد. چه بسا پسران و دختران گمنام در خانواده های معمولی، کمالاتی دارند که جوانان مرقه از آن بی بهره اند.
گاهی لباس خوب است؛ ولی اندازه فرد نیست. گاهی پسر یا دختر، هرکدام به تنهایی خوبند اما کفو یکدیگر در ازدواج نیستند.
*لباس محدودیت می آورد، اما مصونیت زا است. ازدواج هم محدودیت می آورد ولی این محدودیت ارزش دارد چون مصونیت زا است.
* لباس زیبا، نشانه آراستگی و مایه ی شادابی است. زن و شوهر آراسته در محیط خانواده نیز سبب شادابی یکدیگر می شوند.
*لباس جلف، آدم های هرزه را به خودش جذب می کند، همسر جلف نیز چشمهای هرزه را به خودش جلب می کند.
* افراد بزرگ، خودشان لباس می پوشند، اما به بچه، لباس می پوشانند. در ازدواج نیز افرادی خودشان ازدواج می کنند؛ اما عده ای را باید با تلاش به ازدواج راضی کرد.
* گاهی ظاهر لباس لطیف و زیباست، اما باطن آن زیر است و بدن را آزار میدهد. بعضی همسرها، بیرون خانه خوش اخلاق اند و درون خانه بد اخلاق.
