مردن را قرآن مجید به حق تعبیر نموده است، یعنی یک واقعیت است نه یک حادثه تخیلی و موضوع توهمی.
وَ جَآءَتْ سَکْرَهُ الْمَوْتِ بِالْحَق ذَ الِکَ مَا کُنتَ مِنْهُ تَحِیدُ؛ و آمد سکرات مرگ به حق، و این همان امری است که تو از آن دوری می جستی (ق/۱۹).
و در آیات قبل و بعد از این آیه می فرماید: «و سوگند که حقاً ما انسان را آفریدیم و از اندیشه های او و وساوس نفس او (که پیوسته با او وسوسه می کند) باخبریم، و ما نسبت به او از رگ گردن او به او، نزدیکتریم. در آن هنگامیکه دو فرشته بزرگوار ما که از طرف راست و چپ نشسته و بر اعمال خیر و شر او اطلاع دارند، هر فعلی که از نیک و بد انجام دهد تلقی نموده و بگیرند و ضبط کنند. هیچ گفتاری از او سر نزند مگر آنکه آن دو فرشته رقیب و عتید مراقب و حاضر بوده و در ضبط آن دریغ ننمایند. و سکرات مرگ به حق و واقعیت خود خواهد رسید، و این همانست که از او دوری می گزیدی. و در صور دمیده خواهد شد، و اعلان احضار خلائق در پیشگاه مقدس خدا زده خواهد شد؛ و این همان میعاد روز معهود و موعود است. و هر صاحب نفسی و انسانی در پیشگاه خدا و محضر عدل او بیاید در حالیکه با او یک راهنما و یک گواه خواهد بود. سوگند که حقاً تو از این مسأله غافل بودی و ما پرده غفلت را از برابر دیدگان تو برداشتیم و حجاب بصیرت را کنار زدیم، و امروز دیدگان تو بسیار تیزبین و حساس شده (و بصیرت تو تمام عوالم و منازل و مراحل بعد از مرگ را ادراک می کند و به حقیقت آنها پی می برد). بنابراین از کیاست و فطانت است که انسان ادراک معنی و مفهوم واقعی مرگ را بنماید و خود را مستعد آن بنماید.
مجلسی رحمه الله علیه در کتاب العدل و المعاد، از دو کتاب حسین بن سعید که از بزرگان محدثین است مسنداً از حضرت باقر علیه السلام روایت کرده است که «قَالَ: سُئِلَ رَسُولُ اللَهِ صَلی اللَهُ عَلَیْهِ وَ ءَالِهِ وَ سَلمَ: أَی الْمُؤْمِنِینَ أَکْیَسُ؟ قَالَ: أَکْثَرُهُمْ ذِکْرًا لِلْمَوْتِ وَ أَشَدهُمْ اسْتِعْدَادًا لَهُ؛ از رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم سؤال نمودند کدامیک از مؤمنین با کیاست تر و با فراست ترند؟ حضرت فرمودند: آن کسی که بیشتر یاد مرگ کند و خود را برای آن بهتر مستعد و آماده سازد (بحار ج۶ از طبع آخوندی ص۱۲۶). و نیز از کتاب «روضه الواعظین از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم (همان مصدر ص۱۳۰) روایت کرده است که فرمود: «أَکْیَسُ الناسِ مَنْ کَانَ أَشَد ذِکْرًا لِلْمَوْت؛ زیرک ترین و بافطانت ترین افراد بشر کسی است که یاد نمودن او از مرگ قوی تر و شدیدتر باشد.»
