شباهت قرآن و تورات و اسلام را بیان کنید ؟

پاسخ:
در پاسخ به مطلب مذکور لازم است «شباهت و همزادی اسلام و یهودیت» و «ادعای شباهت قرآن و تورات» را مورد بحث و بررسی قرار دهیم.
الف. شباهت و همزادی اسلام و یهودیت: شباهت و همزادی اسلام و یهودیت به دو گونه قابل بحث است:
1. اگر منظور از شباهت و همزادی اسلام و آیین حضرت موسی این است که اسلام و یهودیت منشأ واحد و مشترکی دارد و آن تأکید بر توحید و اجتناب از شرک و بت پرستی است. و نیز مبارزه همه جانبه بر ضد فساد و تباهی و تربیت نفوس پاک انسانها است. اگر منظور این است مسلّماً اعتقاد راسخ مسلمین بر این است که تمام ادیان ابراهیمی گوهر مشترک دارند و ریشه تمام شرایع الهی به حکمت و علم خداوند منتهی می‌شود؛ که بر اساس تفاوت ظرفیت انسانها در طول تاریخ شرایع گوناگونی از سوی خداوند تشریع شده است[۱] و پیامبران الهی برای ترویج و تبلیغ آن همت گماشتند. در این میان، شریعت اسلام کاملترین و جامعترین شرایع الهی است.[۲] قرآن خود را تصدیق کننده شرایع موسوی و عیسوی معرفی می‌کند.[۳] جان ناس مورخ معروف ادیان می‌گوید: قرآن مکمل و متمم حقایقی است که به طور ناقص در مذاهب و ادیان سلف وجود داشته است.[۴]
بنابراین چون اسلام دین حق است بر خوردار از تمام حقایق ادیان گذشته است و آموزه‌های اصلی مثل توحید، نبوت و معاد و نیز دستورات اساسی برای تهذیب نفوس و تقرّب به خدا از قبیل عبادات و پرستش خداوند و دوری از مفاسد اخلاقی در همه ادیان توحیدی و ابراهیمی، نقطه مشترک می‌باشد. به همین جهت آیین ابراهیم، موسی و عیسی هم به عنوان «اسلام» نامبرده شده است.[۵]و اگر مقصود از همزادی و شباهت یهودیت و اسلام،‌این باشد که اسلام زاییده فکر و اندیشه یهودیت است، سخنی نادرست است. زیرا میان فرهنگ یهودیت و آموزه‌ها و گزاره‌های قرآنی تفاوت جوهری و ماهوی وجود دارد. در اسلام محوریت از آنِ ارزشهای اخروی است. امّا در فرهنگ یهود بیشترین اهتمام به دنیاگرایی و جلب منافع دنیوی است. جهت گیری کلی در یهودیت به منافع این جهانی و اهتمام شدید به جلب و جذب منافع مادی، تا آنجا راه یافته است که از پذیرش حق متکبرانه سرباز می‌زنند.[۶] امّا در اسلام ارزش واقعی به تقوای الهی شناخته شده است.[۷] جهت گیری کلّی و کلان در اسلام آخرت محوری است، امّا هرگز در تضاد با بهره‌وری معقول از دنیا نیست.[۸]
ب. ادعای شباهت قرآن با تورات موجود: شباهت ادعا شده میان تورات و قرآن مطابق واقع نیست و دلایلی که ذکر خواهد شد مبین بطلان این ادعا (شباهت) است. تفاوت ماهوی میان قرآن و تورات وجود دارد. چون تورات فعلی به وضعی که بسیار ناگوار است توسط یهودیان دنیاپرست تحریف گردیده است. آنچه در تورات فعلی درباره مهمترین تعالیم و اصلی‌ترین مسایل دیانت به تصویر کشیده شده است، نه تنها با عقل و خرد همساز نیست، بلکه بسیار زننده و شرم‌آور نیز می‌باشد. به عنوان مثال درباره خداوند متعال در کتاب مقدس (عهد عتیق) تصویری که ارائه شده نمایان‌گر یک فرد حسود، دروغگو، ترسو و فریبکار است.[۹]
همچنین در کتاب مقدس کارهای زشت از قبیل شرک در پرستش، قتل بی‌گناهان، زنای با محارم و غیر محارم و موارد دیگر به انبیاء نسبت داده شده است.[۱۰]
امّا در قرآن که از دست تحریف و دستبرد هواخواهان مصون است، خداوند به بهترین وجه ممکن تصویر شده است و آموزه‌های قرآنی در باب توحید معاد و نبوّت بدون داشتن هیچ شائبه شرک و گناهی بیان شده است.
«جان دیون پورت» درباره قرآن می‌گوید: قرآن محسنات زیادی دارد و دو نکته آن بسیار مهم است. اوّل تکریم و تعظیم نسبت به خداوند و منزه دانستن او از صفات نقص و جنبه‌های اغراض نفسانی. دوّم، وارستگی قرآن از بیان و اندیشه مخالف تقوا، حیا و عفت. در حالی که این نواقص در کتب یهود زیاد دیده می‌شود.»[۱۱] و به اعتراف گوستاولوبون فرانسوی: «اسلام تنها دینی است که توحید را در جهان آورده و باید در این باره بر خود ببالد.»[۱۲]
و در قرآن انبیا با تکریم و تعظیم شایسته‌ای یاد شده‌اند و رساترین بیان قرآن درباره انبیاء آیات ۸۲ تا ۹۰ سوره انعام است.
اسلام به دلیل اهمیت به طهارت و عفت انسانها مجازات سخت و سنگین برای کسانی که عفت و طهارت معنوی را آلوده می‌کنند، در نظر گرفته است. و یکی از مجازات بسیار سخت و سنگین آن اجرای حد رجم برای زنای مردان دارای همسر و زنان شوهردار است.[۱۳] و وجود چنین مجازاتی در ادیان توحیدی سابق نشانه آن نیست که اسلام از یهودیت وام گرفته باشد، بلکه علامت آن است که اسلام حاوی تمام گزاره‌ها و دستورات عادلانه و حکیمانه ادیان الهی است. ضمن این که سایر موارد برتری را نیز داراست.
[۱] . مائده، ۴۸.
[۲] . ربانی گلپایگانی، علی، ‌جامعیت و کمال دین، ص ۵۴، نشر موسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، چ اوّل، سال ۱۳۷۹.
[۳] . مائده، ۴۸.
[۴] . جان ناس، تاریخ جامع ادیان، ص ۷۰۵، ترجمه علی اصغر حکمت، چ پنجم، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، ۱۳۷۲.
[۵] . آل عمران، ۱۲۸؛ مائده، ۱۱۱؛ یونس، ۷۲، ۸۴ و ۹۰.
[۶] . مائده، ۴۱ ـ ۴۲.
[۷] . حجرات، ۱۳.
[۸] . قصص، ۷۷.
[۹] . کتاب مقدس عهد عتیق (تورات)، سفر پیدایش، باب ۲، بند ۱۶ تا ۲۵، و باب سوّم، بند ۱ تا ۳۴، و باب ششم، بند ۵ الی ۸.
[۱۰] . همان، کتاب دوّم، پادشاهان باب ۳، بند ۱۳ و کتاب دوّم سموئیل، بند ۲ تا ۲۷ و سفر پیدایش، ب ۱۹، بند ۳۱ تا ۳۸ و باب ۳۸، بند ۱۵ تا ۳۰ و کتاب هوشع، ب ۱، بند ۲ تا ۱۰.
[۱۱] . جان دیون پورت، عذر تقصیر به پیشگاه محمد و قرآن، ترجمه غلامرضا سعیدی، ص ۱۱۱، نشر دار التبلیغ، بی‌تا.
[۱۲] . تمدن اسلام و عرب، ترجمه سید هاشم حسینی، ص ۱۴۱، چ سوّم، کتابفروشی اسلامیه، سال ۱۳۵۸.
[۱۳] . النجفی الشیخ محمد حسن، جواهر الکلام، ج ۴۱، ص ۳۱۸، چ ششم، نشر دار الکتب الاسلامیه، تهران، سال ۱۳۶۸ ش.