امام علی (ع)
انسان با ایمان، غم خویش را در دل و نشاط و خوشرویی را بر چهره دارد.» [۱]
حضرت زهرا (س)
خوش رویی در چهره مومن، موجب بهشت برای شخص خوشرو می شود.» [۲]
نیاز جوانان به شادکامی، یک نیاز اصیل روانی است. شادکامی از امید بر می‌خیزد و موجب تحرک نسل جوان می‌شود.
در یک تجزیه و تحلیل روانی، آثار اجمالی شاد کامی معقول عبارتند از:
(۱. افزایش نیروی روانی، به این مفهوم که انگیزه‌های درونی به وسیله شادکامی، تقویت شده و جوانان با تکیه بر آن‌ها، می‌توانند به هدف‌های دراز مدت زندگی بیندیشند. و هدف‌های کوتاه مدت و میان مدت را همچون وسیله‌ای برای دستیابی به آرمان‌های دور دست، تلقی نمایند.
(۲. تقویت روحیه مقاومت پذیری، با این توضیح که جوانان با نشاط، استقامت بیشتری در مقابله، با سختی‌ها از خود نشان می‌دهند. دلیل عمده آن را می‌توان در تفسیر منطقی و عقلانی بخشی از جوانان از زندگی یافت. شادکامی معقول، به نسل جوان، فرصت مطلوبی می‌دهد تا روند حیات خویشتن را از زوایای گوناگون ملاحظه نماید و اگر در یک جبهه زندگی، دچار شکست شد، خود را برای مبارزه در بخش‌های دیگر، مهیا کند.
(۳. شاد کامی و مسرت باطنی به جوانان فرصت می‌دهد تا مناسبات اجتماعی خویش را بهبود بخشند، زیرا آنان از روحیه‌ای برخوردارند که می‌توانند، قضایای زندگی را از زوایای بهتری ببینند و در نتیجه، قدرت جلب اعتماد دیگران را به مراتب بیش از همسالانشان، دارند.
(۴. شادکامی، جوانان را در مقابله با اختلالات عصبی و روحی، یاری می‌کند.
معمولاً چنین روحیه‌ای نه تنها از جنبه درمان مشکلات، مورد توجه است بلکه در موارد زیادی همچون عاملی پیش گیرنده، وارد عمل می‌شود. زیرا سیستم دفاعی بدن به گونه‌ای است که عواطف مثبت موجب تقویت آن و عواطف منفی موجب تضعیف آن می‌شود.
(۵. شاد کامی، موجب توسعه دنیای ارتباطی نسل جوان می‌شود.
با این توضیح که حفظ چنین روحیه‌ای در جوانان، دیگران را مجذوب شخصیت آنان می‌نماید و با انگیزه‌ای قوی طرح دوستی با آنان می‌افکنند و حاصل این عمل، همانا گسترش دنیای ارتباطی است.
چند توصیه ی تربیتی
اگر برخی از مخاطبان شما شخصاً افرادی مثبت و کارآمد هستند، خواهید توانست با بروز نشاط و شادابی خویش، جهت‌های مطلوبی به این عده از جوانان ارائه دهید و عواطف مثبت خویش را گسترش بخشید.
باید فلسفه مناسبی برای زندگی نسل جوان، تدارک دید. زیرا اگر کلیت زندگی این نسل، خود واجد معنا و مفهوم باشد، خواهند توانست. مسائل و مشکلات کوچکتر از آن را، تجزیه و تحلیل نموده و بر شادکامی خود و خانوادشان بیفزایند.
باید به جوانان آموخت که حتی با تظاهر به شادکامی و نشاط و امید، به تدریج و عمیقاً می‌توانند بر شادابی درونشان بیفزایند و عواطف منفی و نامطلوب خویش را تحت کنترل در آورند.
برخی از جوانان، دنیا را به دو منطقه تاریک و روشن، تقسیم می‌کنند و خود را در منطقه تاریک آن قرار می‌دهند. و دریچه‌های زندگیشان را به روی بخش‌های روشن و شفاف، مسدود می‌کنند، و از غم و افسردگی به شدت استقبال می‌نمایند. در قبال این گونه جوانان، روش «ایجاد بینش» از مؤثرترین راه کارهایی است که از طریق گفت و گوها و مباحثات دوستانه، این امر، حاصل می‌شود و تکیه بر چنین بینش‌های اصیلی می‌تواند، تضمین کننده روحیه شادکامی تلقی شود.
——————————————————————————–
[۱]. اصول کافی، جلد اول، کتاب الایمان و الکفر، ص ۲۹.
[۲]. انوار الزهراء، نوشته محمد رضا عباسی، ص ۴۳.
محمد رضا شرفی – جوان و نیروی چهارم زندگی، ص ۱۰۷ – ۱۰۹
