حروف اذکار مانند یک شبح اند اما حقیقت و روح ذکر تعداد آن است که (الحروف اشباح و الاعداد ارواح). برای روشن شدن موضوع نکته ای بسیار مهم از کتاب هزار و یک نکته حضرت علامه حسن زاده می خوانیم: اعداد ارواح و حروف اشباح هستند، و تعداد هر ذکر مانند دندانه های یک کلید است، اگر آن دندانه ها کم یا زیاد شوند در باز نمی شود، و زیادی بر تعداد ذکر اسراف و کم کردن از تعداد ذکر اخلال است.
یکی از مشایخ روایت می کرد که: در سوره یس اسمی هست که بر طرف می شود به برکت آن کوری مادر زاد و پیسی. او را گفتند که آیا اگر کسی تمام سوره را بخواند نفعی از این مقوله که می گویی به او خواهد رسید؟ جواب داد: هر گاه حکیم یک دوا را برای مرضی مقرر کرده باشد و آن دوا در دکان عطاری باشد و مریض برود تمام ادویه ی دکان او را بخورد، آیا نفعی به او خواهد رسید؟” (هزار و یک نکته، ج ۱ و ۲، ص ۱۲۲ – ۱۲۱)
با توجه به نکاتی که در بالا آمد مشخص می شود که اذکار بدون اعداد مقرر شده، کالبدی بی روح هستند و تصدیق می کند آن که بی روح است نمی تواند زنده کند و اثری بگذارد.
پس نتیجه می گیریم باید اذکار به همان تعدادی که دستور آن داده شده است، گفته شوند، بدون یک عدد زیادی یا کم، مثلا تسبیحات حضرت فاطمه زهرا باید به همان تعداد وارد شده در روایت (۳۴ الله اکبر، ۳۳ الحمدلله، ۳۳ سبحان الله) گفته شود. نکته مهم این است که مبادا دقت در رعایت کردن تعداد اذکار سبب وسواس یا مانع حضور قلب شود.
چنانچه داریم که تأکید شده که در تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها اگر عدد از دست رفت و در تعداد گفته شده شک کردید، تسبیحات را از اول تکرار کنید چرا که عدد باید محفوظ باشد.
مصداق مهمی از ذکر کثیر
یکی از آن اذکار که خیلی رویش تاکید شده و به عنوان ذکر کثیر از آن یاد شده «اذْکُرُ‌وا اللَّـهَ ذِکْرً‌ا کَثِیرً‌ا» (احزاب/ ۴۱) تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها است که در روایت است حضرت فرمودند من اگر بعد از همه‌ی نمازهای واجب یعنی پنج نماز مداومت بر این تسبیحات حضرت زهرا بکنم بیشتر دوست می دارم تا هزار رکعت نماز مستحبی بخوانم …
در روایتی دیگر است که حضرت فرمودند ما این ذکر را به سبیان خودمان تعلیم می‌کنیم و آن‌ها را وادار می‌کنیم سبی یعنی طفلی که هنوز نابالغ است وقت واجبات نیست فرمود ما همین طور که اطفال خودمان را وادار می‌کنیم به این که نماز واجب را بخوانند ولو قبل از بلوغشان آن‌ها را وادار می‌کنیم به تسبیح حضرت زهرا بعد فرمودند اگر کسی ملازم این ذکر شد و مأنوس با این ذکر باشد، هیچ وقت به شقاوت نخواهد شد.
مرحوم شیخ حر عاملی در کتاب وسائل در باب تعقیبات وقتی تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها را ذکر می کنند، می‌فرمایند بهتر است به جای همه ی اذکار دیگر ما این ذکر را انتخاب کنیم و بعد استشهاد می‌کنند به اینکه در روایات است اگر چیزی بهتر از این بود نبی اکرم آن را هدیه می‌دادند به حضرت زهرا سلام الله علیها.
شیوه صحیح «تسبیحات حضرت زهرا(سلام الله علیها)»
روایت امام صادق (علیه السلام) در تهذیب الاحکام، شیخ طوسی جلد ۲ است که می‌فرماید: «کسی که در نمازهای فریضه بعد از سلام نماز قبل از حرکت از مصلی تسبیح کند خداوند را به تسبیح فاطمه زهرا (سلام الله علیها) خداوند او را می آمرزد و باید تسبیح را با تکبیر «الله اکبر» آغاز کند.»
وارد شده است که بعد از ۳۳ مرتبه گفتن سبحان الله در تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها، یک لا اله الا الله و بعد استغفار گفته شود. در روایت دارد اگر کسی این تسبیحات را بگوید و بعد استغفار بکند خدای متعال او را میامرزد.
این ذکر اختصاص به بعد از نماز ندارد؛ هر کجا انسان می خواهد برکت در عمرش پیدا شود، وقتش کم است فرصتش کوتاه است از این تسبیحات کمک بگیرد هر کجا احساس می کند سنگین شده کدورتی در دلش آمده این تسبیحات را بگوید بعد یک لا اله الا الله بعد چند مرتبه استغفار بکند.
آیا هنگام گفتن ذکر و تسبیحات حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرقی بین تسبیح معمولی با تسبیح تربت پاک امام حسین (علیه السلام) است؟
معمولاً ذکرها را و به خصوص تسبیح حضرت زهرا (سلام الله علیها) را با تسبیح می گویند و بهتر است که تسبیح از تربت پاک حضرت سید‌الشهداء باشد.
در کتاب مکارم‌الاخلاق آمده است که ابراهیم بن محمد ثقفی می‌گوید: حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) در ابتدا تسبیحی تابیده شده از رشته ای پشم داشت که گره‌هایی بر آن زده بود و با آن تکبیر و تسبیح و ذکر می‌گفت تا اینکه حضرت حمزه بن عبدالمطلب سید الشهدا(علیه السلام) به شهادت رسید، بعد از شهادت حمزه، حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از تربت قبر آن شهید بزرگوار خاک برگرفت و تسبیح ساخت و با آن تسبیح می‌گفت، مردم نیز به پیروی از دختر پیغمبر این چنین کرده‌اند.
زمانی که امام حسین(علیه السلام) به شهادت رسید سنت شد که از تربت آن امام همام تسبیح ساخته و به وسیله آن ذکر گویند، همچنین از حضرت صاحب الزمان (عج) روایت است: هر کس تسبیح تربت امام حسین (علیه السلام) را در دست گیرد و ذکر را فراموش کند ثواب ذکر برای او نوشته می‌شود و از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که فرمود: یک ذکر یا استغفار که با تسبیح تربت حسین (علیه السلام) گفته شود برابر است با هفتاد ذکر که با چیز دیگر گفته شود.
منابع:بیانات دکتر میرباقری؛ برنامه سمت خدا
بیانات علامه حسن زاده به نقل از سایت آوای توحید
کتاب هزار و یک نکته حضرت علامه حسن زاده
شیوه صحیح «تسبیحات حضرت زهرا(س)»، سایت عقیق
