پرسش ـ آیا مردگان از ما خبر دارند؟
پاسخ ـ بر اساس روایاتی که از امامان(ع) رسیده است، همه مردگان (مؤمنین و کفار) از اعمال زندگان و بستگانشان خبر دارند. البته این ارتباط و آگاهی یک طرفه است؛ به این معنا که زندگان از وضعیّت مردگانشان بیخبرند، اما مردگان به افراد زنده توجّه دارند و از مسائل آنان آگاهند. در اینباره به نقل روایتی از امام صادق(ع) اکتفا میکنیم:
مؤمن، بعد از مرگ، خانوادهاش را زیارت میکند و چیزهای دوست داشتنی از اعمال آنان را میبیند، امّا فرشتهای آن چیزهایی را که او از آنها ناراحت میشود ـ نظیر گناه و معصیت ـ از دیدهاش پنهان میکند. کافر نیز به دیدار خانوادهاش میرود، امّا به عکس مؤمن، آن چیزها را که ناراحتکننده است، میبیند، امّا فرشته ای مانع میشود که چیزهایی را ببیند که برای او خوشحال کننده است. (همان، ص ۲۵۶. )
تعداد این دیدارها برای هر مردهای به مقدار منزلت اخروی او است. برخی هر روز و برخی هر سه روز یک بار و برخی نیز هفته ای یک بار و برخی در سال یک بار به دیدار بستگان خود میآیند. نکته دیگر آنکه بهترین زمان دیدار با مردگان، روز جمعه است؛ چون آنان متوجه میشوند چه کسانی به دیدارشان آمده اند. (عبدالنبی نمازی، معاد از دیدگاه قرآن و روایات، ص ۲۰۱ ـ۲۰۳ به نقل از بحارالانوار، ج ۶ ، ص ۹۱.) پرسش ـ آیا مردگان نیاز به فاتحه ما دارند؟ این فاتحه یا قرائت قرآن چه اثری برای آنها دارد؟
پاسخ ـ به فرموده پیامبر(ص)، مردگان در عالم برزخ، همانند انسانهایی هستند که در حال غرق شدن هستند و هر لحظه انتظار کمک دارند. آنها چشم به دعای زندگان دارند و اگر ببینند شخصی در حق آنها دعا مینماید، از اینکه تمام دنیا را به او بدهند شادتر میشوند. پیامبر اکرم(ص) در روایتی فرمود:
همانا هدیه زندگان به مردگان دعا و استغفار است. و بهترین دعا، خواندن قرآن است. (ملا محسن کاشانی، محجه البیضاء، ج ۸ تهران: مکتب صدوق، ۱۳۴۰ ص ۲۹۱. )
در حدیثی دیگر میفرماید:
سخت ترین شبها شب اول قبر است که شما میتوانید با پرداخت صدقه به مردگان خود ترحم نمایید و اگر مالی برای صدقه نداشتید، لااقل دو رکعت نماز بخوانید و به روح او هدیه کنید. (همان، ص ۲۹۲.)
همچنین در روایات تأکید شده که برای اموات خود سوره «انا انزلنا» و فاتحه الکتاب و… بخوانید و برای آنها هدیه ببرید. (میزان الحکمه، ج ۴، ص ۳۱۲. ) بدیهی است دعا و خواندن قرآن و اهداء ثواب آن به روح مردگان، آثار خوبی برای آنان دارد. (جهت اطلاع بیشتر به کتاب بحارالانوار، ج ۱۰۲ مراجعه نمایید.)