عوارض گوشواره

در میان زیور آلات آویزی ، گوشواره‌ها کم خطرترین هستند، اما در شرایطی خاص حتی گوشواره‌ها هم خطرناک محسوب می‌شوند.
نرمه گوش (قسمت گوشتی پایین گوش) از جمله امن‌ترین نواحی بدن برای اتصال آویز گوشواره‌هاست
سوراخ کردن نرمه گوش و آویزان کردن آویزی به آن ، رسمی است که از دیر باز در فرهنگ‌های گوناگون برای خانم‌ها مرسوم بوده است.
در بعضی کشورها مثل هند قرار دادن آویزی در بینی نیز متداول است اما در کشور ما ، آویز سنتی بر لاله گوش قرار می‌گیرد. اما امروزه ، بسیار دیده می‌شود که به تقلید از فرهنگ غرب ، زیورآلاتی در نواحی مختلف بدن از جمله لب ، زبان ، ناف و … قرار می‌گیرد.
قرار دادن این زیورآلات در نواحی مختلف به‌جز نرمه گوش بسیار خطرناک و منبع عوارض گوناگون است.
زیورآلاتی که با سوراخ کردن ناحیه لب و زبان در این نواحی قرار می‌گیرد ، بسیار خطرناک است.
لب و زبان جزء بافت‌های بسیار پرخون بدن هستند که سوراخ کردن آن‌ها احتمال ایجاد خونریزی‌های شدید و نیز التهاب و عفونت در این نواحی را به همراه دارد.
تورم‌های شدیدی که گاه به دنبال سوراخ کردن لب یا زبان ایجاد می‌شود ممکن است به بسته شدن راه‌های هوایی بیانجامد.
آویزهای متصل شده به لب یا زبان ممکن است جدا شده و بلعیده شوند و خطر خفگی را ایجاد کنند.
این آویزها ممکن است صحبت کردن فرد را دچار اشکال کنند و از سوی دیگر ممکن است باعث لب پر شدن دندان‌ها در آن منطقه شوند و لثه در آن ناحیه تحلیل پیدا کند.
همین طور آویز قرار گرفته شده در ناحیه دهان ، برای گرفتن رادیوگرافی‌های ناحیه دهان ایجاد اختلال می‌کند. آویزهایی که در بینی قرار می‌گیرند نیز خطرناک‌اند. احتمال عفونت در سوراخ کردن بینی وجود دارد.
از طرفی ، احتمال رها شدن آویز بینی و کشیده شدن آن به همراه تنفس به نواحی بالای بینی وجود دارد.
● سوراخ کردن گوش
نرمه گوش (قسمت گوشتی پایین گوش) از جمله امن‌ترین نواحی بدن برای اتصال آویز و گوشواره‌هاست.
در بسیاری از خانواده‌ها مرسوم است که گوش دختر بچه‌ها را در سنین بسیار کم و با روش‌های خانگی نخ و سوزن سوراخ می‌کنند.
اما این روش ممکن است به دلیل استریل نبودن ، شخص را دچار عفونت کند.
بهتر است برای سوراخ کردن گوش کودکان به مراکز درمانی مجاز که از استریل بودن وسایل و تجهیزات آن مطمئن هستیم ، مراجعه کنیم ، زیرا احتمال انتقال عفونت‌هایی مثل هپاتیت و کزاز با وسایل آلوده وجود دارد.
بهتر است در این مورد از پزشک کودک خود راهنمایی بخواهید.
سوراخ کردن گوش در شرایط استریل ، در مجموع عملی کم خطر است اما در مورد بعضی از بیماران مثل کسانی که استعداد عفونت دارند (بیماران دیابتی یا افرادی که کورتون مصرف می‌کنند) و یا افرادی که احتمال خونریزی در آن‌ها بالاست (مثل افرادی که داروی ضد انعقاد مصرف می‌کنند) ، بهتر است قبل از سوراخ کردن گوش ، با پزشک مشورت شود.
● عوارض سوراخ کردن گوش
با وجودی که گوش یکی از رایج‌ترین نواحی بدن برای نصب آویزهاست ، اما سوراخ کردن گوش نیز ممکن است عوارضی را به همراه داشته باشد ، از جمله این عوارض می‌توانیم به عفونت‌ها ، حساسیت به فلزهای مختلف گوشواره‌ها ، تشکیل یک بافت برجسته در ناحیه نرمه گوش و نیز پارگی گوش در اثر ضربه اشاره کنیم.
ایجاد چند سوراخ بر روی گوش شایع است اما سوراخ کردن لاله گوش (قسمت غضروفی بالای گوش) خطرناک است.
زیرا این منطقه غضروفی است و رگ خونی ندارد ، در نتیجه التهاب اطراف سوراخ ایجاد شده دیرتر بهبود پیدا می‌کند و احتمال ایجاد عفونت و تاول معمولاً در ماه‌های اول بعد از سوراخ کردن ، به‌خصوص در ماه‌های گرم سال ، زیاد است.
علامت ایجاد این عفونت در قسمت لاله گوش ، تورم دردناک ، گرمی و قرمزی است که معمولاً نرمه گوش را درگیر نمی‌کند.