نهی از غیبت مردم
مَرَرتُ لیلهَ اُسرِیَ بیعلی قَومٍ یَخمِشُونَ وُجوهَهُم بأظفارِهمِ، فقلتُ: یا جَبرَئیلُ، مَن هؤلاءِ ؟ فقالَ: هؤلاءِ الذینَ یَغتابُونَ الناسَ ویَقَعُونَ فی أعراضِهِم. (۹/۴۴۵۰؛ تنبیه الخواطر: ۱/۱۵۱)
در شب معراج، مردمی را دیدم که چهرههای خود را با ناخنهایشان میخراشند. پرسیدم: ای جبرئیل، اینها کیستند ؟ گفت: اینها کسانی هستند که از مردم غیبت میکنند و آبرویشان را می برند.
غیبت، بدتر از زنا
الغِیبَهُ أشَدُّ مِن الزِّنا، قیلَ: وکیفَ ؟ قالَ: الرجلُ یَزنی ثُمّ یَتوبُ فَیَتُوبُ اللَّهُ علَیهِ، وانّ صاحِبَ الغِیبَهِ لایُغفَرُ لَهُ حتّی یَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ. (۹/۴۴۵۲؛ الترغیب والترهیب: ۳/۵۱۱)
فرمود: غیبت کردن بدتر از زناست. عرض شد: چگونه؟ فرمود: مرد زنا می کند و سپس توبه می نماید و خدا توبه اش را می پذیرد. امّا غیبت کننده آمرزیده نمیشود، تا زمانی که غیبت شونده او را ببخشد.
تأثیر غیبت در دین انسان
الغِیبَهُ أسرَعُ فی دِینِ الرجُلِ المُسلمِ مِن الآکِلَهِ فی جَوفِهِ.(۹/۴۴۵۴؛ کافی: ۲/۳۵۷)
غیبت کردن در (نابودی) دین آدمی، زودتر کارگر افتد تا بیماری خوره در اندرون او.
پذیرفته نشدن عبادت غیبت کننده از مسلمانان
مَنِ اغتابَ مُسلِماً أو مُسلمَهً لم یَقبَلِ اللَّهُ صَلاتَهُ ولاصیامَهُ أربَعینَ یَوماً ولَیلهً، الّا أن یَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ.(۹/۴۴۵۴؛ بحار: ۷۵/۲۵۸)
هر کس از مرد یا زن مسلمانی غیبت کند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه او را نپذیرد مگر این که غیبت شونده او را ببخشد.
معنای غیبت
الغِیبَهُ ذِکرُکَ أخاکَ بما یَکرَهُ.(۹/۴۴۵۶؛ کنزالعمال: ۸۰۲۴)
غیبت آن است که از برادرت چیزی بگویی، که خوش ندارد.
دفع بدیها از بازدارندگان از غیبت
مَن تَطَوَّلَ علی أخِیهِ فی غِیبهٍ سَمِعَها فیهِ فی مَجلِسٍ فَرَدَّها عَنهُ، رَدَّ اللَّهُ عَنهُ ألفَ بابٍ مِن السُّوءِ فی الدنیا والآخِرَهِ.(۹/۴۴۷۴؛ امالی صدوق: ۳۵۰)
هر کس در مجلسی بشنود که از برادرش غیبت می شود و آن را از او دفع کند، خداوند هزار باب بدی را در دنیا و آخرت از او دفع کند.
اهمیت جلوگیری از غیبت مسلمانان
مَن اُغتِیبَ عِندَهُ أخوهُ المسلمُ، فاستَطاعَ نَصرَهُ فلم یَنصُرْهُ، خَذَلَهُ اللَّهُ فیالدنیا والآخِرَهِ.(۹/۴۴۷۴؛ الفقیه: ۴/۳۷۲)
هرگاه در حضور کسی از برادر مسلمانش غیبت شود و او بتواند یاریاش دهد، امّا به یاری (و دفاع از) او برنخیزد، خداوند در دنیا و آخرت تنهایش گذارد.
کفاره غیبت کردن، آمرزش خواهی از خداوند
وقد سُئلَ عن کَفّارَهِ الاغتِیابِ: تَستَغفِرُ اللَّهَ لِمَنِ اغتَبتَهُ کُلَّما ذَکَرتَهُ. (۹/۴۴۷۴؛ کافی: ۲/۳۵۷)
در پاسخ به این سؤال که کفّاره غیبت چیست، فرمود: کفّاره اش این است که هرگاه به یاد کسی که از او غیبت کرده ای افتادی، از خداوند برایش آمرزش بخواهی.
آمرزش خواستن از خدا، برای غیبت انجام گرفته
اذا اغتابَ أحَدُکُم أخاهُ فلْ یَستَغفِرِ اللَّهَ؛ فانَّها کفّارَهٌ لَهُ.(۹/۴۴۷۴؛ کنزالعمال: ۸۰۳۷)
هرگاه یکی از شما، از برادرش غیبت کرد، از خداوند آمرزش بطلبد؛ زیرا این کفّاره گناه اوست.
