پرسش ـ راه عملی مبارزه با دروغگویی و غیبت چیست؟
پاسخ ـ غیبت و دروغ از گناهان کبیره است و کسی که اینها را ترک نمیکند در واقع پایه اعتقاد او به توحید و معاد سست است وگرنه چنانچه کسی معتقد باشد که همه چیز بشر در اختیار خداست و او با اندک اشارهای میتواند انسان را از هستی ساقط کند و نیز به همه کارها و گفتارهای وی آگاهی دارد و همه را ضبط میکند و در روز معاد به همه این اعمال رسیدگی میکند و سرمویی از قلم نمیافتد و برای گناهکاران و اهل غیبت و دروغ عقوبت شدید آماده کرده است، باز چگونه جرأت بر غیبت و دروغ پیدا میکند؟ در روایتی از پیامبر(ص) آمده است: «غیبت از زنا بدتر است و وقتی علتش را از آن حضرت سؤال میکنند، میفرماید: چون آدم زناکار با توبه بخشیده میشود ولی غیبت کننده تا رضایت شخص غیبت شده رافراهم نکند توبه او پذیرفته نمیشود»، مگر در جایی که اگر بخواهد رضایت طرف را حاصل کند، فساد بیشتری مثل خونریزی پیش آید که در این صورت لازم نیست به طرف بگوید بلکه باید برای آن شخص طلب مغفرت کند. همچنین در حدیثی آمده است: «آدمی که غیبت میکند اگر با توبه و تحیصل رضایت صاحب غیبت بمیرد، آخرین کسی است که وارد بهشت میشود و اگر بدون توبه بمیرد اولین کسی است که داخل جهنم میشود». (وسائل الشیعه، ج ۱۲، ص ۲۸۰.)
درباره دروغ نیز در روایت آمده است:«کلید همه گناهان دو چیز است: یکی دروغ و دیگری شراب». همچنین از امام سؤال شد که آیا ممکن است مؤمن بعضی از گناهان مثل زنا، قمار و شرابخواری را انجام دهد؟ امام میفرماید: بلی ممکن است و وقتی سؤال میشود که آیا ممکن است مؤمن دروغ بگوید؟ امام(ع) میفرماید: نه ممکن نیست، برای اینکه دروغگویی با ایمان به خدا سازگار نیست. ( برای مطالعه بیشتر در این زمینه ر.ک: ۱ . معراج السعاده، مرحوم نراقی ۲ . قلب سلیم، شهید دستغیب.)
