مثل روغن زیتون
اگر کنار آدم معطر بنشینی، خوشبو و معطر شد، و اگر کنار آدم سیگاری بنشینی بوی سیگار می‌گیری. و این، یعنی همنشینی اثر دارد.
آن وقتها وقتی می‌خواستند بوی تند و تیز روغن را بگیرند آن را با گل سرخ قاطی می‌کردند، و روغن بوی گل را می‌گرفت. چرا؟ چون همنشینی اثر دارد.
ما هم مثل روغن زیتون می‌مانیم. اگر کنار گل سرخ قرآن بنشینیم این اخلاق تند و تیز و خشک و خشن ما از ما دور خواهد شد، این تردیدها و دودلی‌ها از ما دور خواهد شد و ما هم قرآنی می‌شویم؛ مثل قرآن «لاریب فیه» می‌شویم؛ یعنی در درون ما، دودلی‌ها، شک‌ها و تردیدها رخت برمی بندد.
پس، صحبت و مصاحبت با این کتاب عزیز را غنیمت بدانیم.
«گل عزیز است، غنیمت شمریدش صحبت»
خوشا به حال آن کسانی که قدر این کتاب را بدانند.
«قدر مجموعهٔ گل مرغ سحر داند و بس»
