در مورد حجاب و حیا و آرایش منابع قوی معرفی کنید.
فلسفه حجاب :
اولا: چون ما درعقاید خویش برای وحی جایگاهی ویژه قائل هستیم آنچه را که از این طریق به ما برسد با منت می پذیریم ; زیرا می دانیم که خداوند جز به مصلحت بندگان خویش فرمان نمی راند. ثانیا: بسیاری از حکمت ها و فلسفه های حجاب امروزه روشن شده است :
الف ) پوشش , امری غریزی و فطری برای بشر است ; کاوش های باستان شناسی نشان می دهد که از دیر زمان بشر در حد امکان نسبت به مساله پوشش اهتمام ورزیده است و همه صاحبان ادیان نیز آن را سرلوحه عمل قرار داده اند.
ب ) مستور بودن زیباییها و جذبه های جنسی زن و مرد آنها را از معرض دید و طمع ورزی شهوت پرستان هرزه محافظت می کند و امنیت و بهداشت روانی جسمی آنان را تامین می نماید.
ج ) برهنگی , راهبر به سوی بی بند و باری و لجام گسیختگی جنسی است که عواقب شوم و زیانباری دارد; از جمله :
۱- گسترش فساد و ناهنجاری های اجتماعی ,
۲- شیوع بیماری هایی چون سفلیس , سوزاک , ایدز و…,
۳- سست شدن پیمان مقدس خانواده , گسترش آمار طلاق و بالا گرفتن عقده های روحی در کودکان ,
۴- زیاد شدن فرزندان نامشروع .
اینها و ده ها مشکل اجتماعی دیگر عواقب شومی است که جهان غرب را سخت برآشفته و ستاره تمدنش را به افول می کشاند تا آن جا که حتی فریاد متفکرین ماتریالیستی چون راسل را برآورده و جهان را سخت بر آنان تنگ کرده است . ولی مکتب گرانقدر اسلام در پرتو هدایت های نورانی اش همچون حجاب از اساس با این جریان ویرانگر به مبارزه برخاسته و حجاب را دژی استوار برای صیانت فرد وجامعه از آسیب های بی شمار قرار داده است . از همین روست که استعمارگران برای تخدیر جوانان , در بند کشیدن آنان و گسترش اهداف ظالمانه خویش از بی حجابی و برهنگی به عنوان ابزاری قوی سود می جویند.
برای آگاهی بیشتر در این زمینه ر . ک :
۱- فلسفه حجاب , شهید مرتضی مطهری
۲- فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگی , غلامعلی حداد عادل
۳- مجله پرسمان , دی ماه ۱۳۸۰ (مقاله ای درخصوص چرائی پوشش )
۴- کتاب های تفسیر قرآن در ذیل آیات ۳۱, ۳۲, ۵۹ و ۶۰ سوره نور و ۳۲ و ۳۳ سوره احزاب
درباره حیا
حیا به معنای شرم داشتن از ارتکاب محرمات و مذمومات , است که از نظر شرعی و عقلی و عرفی برای زن و مرد پسندیده است و با خجالت نیز فرق دارد زیرا خجالت اعم از آن است و گاه به امور غیر مذموم بلکه به واجبات نیز تعلق می گیرد و در این صورت به شرک خفی مبدل می شود; مانند شرم از انجام غسل جنابت و یا شرم زن در برابر شوهر. در برخی از نصوص چنین خجالتی را ((حیای احمقانه )) خوانده اند; چنان که پیامبر اکرم (ص ) فرمودند: ((الحیائ حیائ ان : حیائ عقل و حیائ حمق , فحیائ العقل هو العلم و حیائ الحمق هوالجهل )), (اصول کافی , باب حیائ). اما آن حیایی که خانم ها بیشتر به آن سفارش شده اند منظور شرم داشتن از برخورد و معاشرت با مرد نامحرم است و این مسائله به جهت جذابیت و شرایط جسمی و روحی خانم ها است تا هم مورد سوئ استفاده دیگران و استفاده ابزاری قرار نگیرند و هم ایمان و روحیه شخصی خویش را بهتر حفظ نمایند و واضح است که این مسائله گرچه برای مردان نیز ممدوح است ولی در این مسائله مردان به اهمیت خانم ها نیستند.
برای آگاهی بیشتر ر.ک : علم اخلاق اسلامی , ج ۱ – ۳ (ترجمه جامع السعادات ), مولی مهدی نراقی , ترجمه : دکتر سید جلال الدین مجتبوی .
درباره آرایش و روابط با دیگران
زن باید تمام بدن را از نامحرم بپوشاند و فقط صورت و دست‌ها تا مچ را در صورتی که فاقد زینت باشند میتواند نپوشاند. ضمنا باید از پوشیدن لباس‌های بدن‌نما و جلب توجه کننده بپرهیزد. و در پوشش تفاوتی میان چادر، مانتو و… نیست هر چند چادر بهترین پوشش محسوب میشود.
دوست عزیز، با توجّه به شرایط خاص دوران جوانی، طولانی بودن دوران تجرّدِ غالب دانشجویان و خطرات جدّی تمایلات آشکار و پنهان غرائز نفسانی، لازم است برادران و خواهران دانشجو روابط خود را از نظر کمّی و کیفی تحت کنترل قرار دهند و در سطح ضرورت حفظ کنند.
پیدایش علایق و الفت‌ها – هر چند غیر اختیاری است – ولی نقطه شروع و چگونگی تداوم آن اختیاری است. بنابراین حتیالامکان باید کوشید علایقی که سرانجام معلوم و مشخصی ندارد، پدید نیاید. بنابراین، توصیه اکید ما این است که:
اولاً، اگر ضرورتی ایجاب نمیکند حتّی الامکان چنین روابطی با نامحرم برقرار نشود و خواهران دانشجو در مقابل افراد نا محرم، رفتاری متکبّرانه داشته باشند نه رفتاری صمیمانه. اینکه در احکام شرعی میفرمایند در غیر ضرورت مثلاً مکروه است مرد با زن هم صحبت شود، مخصوصا مرد و زن جوان، به این دلیل است که چه بسا همین هم صحبت شدنها، غرایز جنسی افراد را تحریک کند و یک الفت و محبت شهوانی بین مرد و زن ایجاد گردد و نقطه آغازی برای غوطه‌ور شدن در انحراف و فاسد شود. در هر حال انسان باید دقیقا درون خود را بکاود و باطنش را عمیقا مطالعه کند که مثلاً صحبت کردن با افراد نامحرم چه ضرورتی برای او دارد.
ثانیا: در صورت ناچاری و ضرورت، روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حریم احکام الهی منجر نشود، اشکالی ندارد. بنابراین، گفتگو و نگاه‌های متعارف بدون قصد لذّت و ریبه، اشکالی ندارد. امّا با این حال، حتیالامکان لازم است در کلاس‌ها به گونه‌ای باشند که کمترین اختلاط پدید آید و در برخورد و گفتگو، هنجارهای شرعی زیر باید رعایت شود:
۱ـ از گفتگوهای تحریک کننده پرهیز شود. شوخی و خنده با نامحرمان جایز نیست و اگر موجب فتنه و فساد شود قطعا حرام است.
۲ـ از نگاه‌های آلوده و شهوانی خودداری شود.
۳ـ حجاب شرعی رعایت شود.
۴ـ قصد تلذّذ و ریبه در کار نباشد.
۵ـ دو نفر نامحرم در محیط بسته، تنها نمانند. زیرا بودن آنها در مکان خلوتی که کس دیگری نمیتواند وارد شود حرام و نماز هم در آن جا بنا بر فتوای برخی مراجع اشکال دارد.
۶- در صحبت با نامحرم به او نگاه نکنید و به هیچ قسمتی از بدن او خیره نشوید و قسمت‌های باز و پوشیده برایتان کاملاً مساوی فرض شوند، این مسأله را با تکرار و تلقین باید ادامه دهید.
۷- در همه حال، خدا را ناظر بر اعمال و رفتار خود بدانید و عفّت و حیا را فراموش نکنید.
روشن است که هر فرد خود بهتر میتواند تشخیص دهد که کجا از مرز فراتر رفته است. «بل الانسان علی نفسه بصیره؛ آدمی بر نفس خود آگاه و بیناست»، (قیامت، آیه ۱۴).
اما در مورد آرایش:
آرایش کردن زن به هر صورت برای شوهر خودش اشکال ندارد اما نشان دادن به نامحرمان حرام است فرقی بین ملایم و غیر ملایم نیست بلکه همین اندازه که عرفا” بگویند آرایش کرده اگر در معرض دید نامحرمان قرار دهد حرام است و همچنین هر کاری که موجب جلب توجه نامحرم شود بر زن جایز نیست و پوشاندن دست ها تا مچ اگر همراه زینت نباشد و قصد نشان دادن به نامحرم در کار نباشد لازم نیست . پوشاندن انگشتر از نامحرم در صورتی که صدق زینت کند لازم است .
به کتاب احکام روابط زن و مرد و مسائل اجتماعی آنان تألیف سید مسعود معصومی مراجعه فرمایید.
