من تمشک هستم

اسم من تمشک است . به من تمیش – تلس – سه گل – توت سه گل و تلو هم می گویند. در کتب قدیم از من به اسامی علیق الجیل – توت العلیق یاد شده است و در همه جا مرا برادر و قائم مقام چیالک (توت فرنگی ) معرفی کرده اند.
من دارای انواع خاردار نیز می باشم ، به انواع خاردار من در نورلم ، در شیرگاه و میاه دره تمیش در آمل دوته – در رامیان تموش و بورنیگان در تنکابن و الش و ولش و جولوش در آستارا، هندل در لاهیجان کره تیق در ارسباران ، بورجن در طوالش ، تمیشه بور در رودسر، و رامسر تمشک ، در بجنورد دولانا، در مازندران تمش و در کردستان تورک نامند.
میوه من مثل چیالک سرشار از ویتامین های ث ، قند، توت ، جوهر لیمو و ترشی سیب است و به همین جهت طعم ترش مطبوعی دارد، و به علت داشتن املاح زیاد، خون را قلیایی کرده و ترشی آن را از بین می برد.
میوه من بسیار خنک و ضد رطوبات بدن است و راه ورود میکربها را به عروق می بندد و از خونریزی و فساد خون جلوگیری کرده ، و رقت خون را درمان می کند.ملین و اشتهاآور بوده و ادرار را زیاد می کند. مسکن صفرا و پاک کننده صفرا از امعاء است . بهترین درمان روماتیسم و تصلب شرائین است ، برای کسانی که از درد معده رنج می برند، میوه ی خوبی است و از تحریکات جلدی جلوگیری می نماید.
قندش برای مبتلایان به مرض قند مفید و مداوا است خوردن آن تنفس را آسان و تنگ نفس را درمان می کند.
شربت من برای مبتلایان به تب و آبله مرغان و سرخک بسیار مفید است . غرغره جوشانده من برای درمان دردگلو و آنژین سود فراوان دارد.سکنجبین میوه من خنک کننده بوده و برای رفع یرقان و التهاب صفرا و کبد سودبخش است . میوه من مقوی احشاء رحم است ، ضماد برگ من جهت زخم های سرد و برآمدگی چشم از حدقه مفید است ، عصاره برگ و ساقه من که تازه چیده و کوبیده و با کمی صمغ مخلوط نمایند، جهت امراض چشم مخصوصا جوش پلک و ریزش اشک و ناخنه و ورم پلک چشم مفید می باشد. جویدن برگ من جهت ورم لثه و رفع بی حسی آن مفید می باشد. جوشهای دهان را از بین می برد و بوی بد دهان را برطرف می نماید.
نوشیدن آب برگ و ساقه من که تازه باشد با کمی صمغ عربی جهت تقویت معده و خونریزی معدی و بند آمدن اسهال و معالجه بواسیر نافع است . در طب سنتی ایران نوشته اند که اگر زنی هنگام رگل جوشانده برگ و میوه تمشک بنوشد در آن ماه از آبستن شدن معاف خواهد بود.گل من نیز اسهال را بند می آورد و ضماد برگ من بر روی دکمه بواسیر خونی نافع است . میوه ی من قابض ترین اعضای من است ، نوشیدن جوشانده ی ریشه من علاوه بر بند آمدن اسهال ، سنگ کلیه و مثانه را خرد می کند. ضماد برگ من ورمها را فرو می نشاند و کورک و دمل را باز می کند. و مانع زیادشدن زخم های خوره ای است .
مالیدن عصاره میوه ی من جهت زخم های آبدار و چرکی نافع بوده ، آنها را خشک می کند و گل من نیز همین خاصیت را دارد.
ضماد برگ و ساقه های نازک من جهت درد بیخ ران و کوفتگی پا که در اثر ورزش و راه پیمایی عارض شود نافع است . پخته برگ و میوه من مو را سیاه می کند و خضاب خوبی است و مداومت در استفاده از آن ، مانع سفید شدن مو می باشد و این خاصیت به علت داشتن فلز منگنز است که در آن زیاد بوده و عامل سیاهی موی بدن انسان می باشد.میوه من پادزهر سموم حیوانی است و مخصوصا ضد سم مارماهی شاخ دار است . مقدار خوراک عصاره و گل من ۹ مثقال است !