۱۰۱. و فرمود: خوردن چیزی در بازار از پستی است.
۱۰۲. و فرمود: حوائج شما بخدا، اسباب احتیاج است. آن حاجتها را از خدا بوسیله آن اسباب بطلبید؛هرکس احتیاج ها رابشما عطا کند آنرا از خدا بوسیله صبر بگیرید(و برای درخواست حاجت شتاب نکنید).
۱۰۳. و فرمود: شگفتا بحال مؤمن، خداوند هیچ پیش آمدی را برای او مقدر نمیکند مگر اینکه بخیر او است، چه شادش کند و چه ناشاد. اگر گرفتارش کند کفاره ی گناه است و اگر باوچیزی اعطا کرد باو لطف کرده است.
۱۰۴. و فرمود: کسیکه شب و روز را بسر آورد و بزرگترین همش آخرت باشد خدا در دل او بی نیازی را خواهد گذارد و کارش را برای او سر وسامان میدهد و از دنیا خارج نمیشود مگر اینکه از روزی خود بطور کامل بهره گیرد. و کسیکه شب و روز را بسر آورد و بزرگترین همش دنیا باشد، خداوند، فقر را پیوسته در مقابل چشمانش قرار خواهد داد و کارش را پراکنده میسازد و به بیش از آنچه هم که قسمتش شده از دنیا نخواهد رسید.
۱۰۵. بمردی که درباره اجتماع امتش از او پرسیده بود فرمود: اجتماع امتم همان اهل حق میباشند اگر چه اندک باشند.
۱۰۶. و فرمود: کسیکه خداوند باو وعدۀ ثواب درمقابل عملی داده است حتماً بآن وعده وفا میکند و بهر کسی که وعده کیفر داده است در انجام آن مختار است.
۱۰۷. و فرمود: آیا میخواهید شما را به کسی که اخلاقش از همه بد من شبیه تر است خبر دار سازم؟ عرض کردند آری ای رسول خدا. فرمود کسی که اخلاقش از همه ی شما بهتر باشد و حملش بزرگتر و نسبت به نزدیکانش نیکو رفتارتر و از لحاظ حق طلبی نسبت بخودش در خشم و رضا از همه سختگیرتر باشد.
۱۰۸. و فرمود: خوش خور شکر گزار بهتر از روزه دار زبان بسته (از شکر) است.
۱۰۹. و فرمود: دوست داشتن مؤمن، مؤمن را، بخاطر خدا از بزرگترین شعب ایمان است. کسیکه در راه خدا محبت کند و در راه خدا ببخشاید و در راه خدا از چیزی منع کند از برگزیدگان خدا می باشد.
۱۱۰. و فرمود: محبوبترین بنده نزد خدا، کسیست که برای بندگانش سودمندتر باشد و کسی از همه بیشتر بحقیقت خدا وقف شده است که کارهای خیر را بیشتر دوست داشته باشد، و بآنها بیشتر عمل کند.
۱۱۱. و فرمود: کسی که کارخوبی در حق شما کرد او را پاداش دهید، اگر چیزی برای پاداش ندارید از او سپاسگزاری کنید که سپاس، پاداش است.
۱۱۲. و فرمود: کسیکه از نرمی و مداران محروم است از تمام چیزهای خوب محروم است.
۱۱۳. و فرمود: با برادرت جدال همراه با شوخی نکن و به آن قولی مده که بعد خلاف آن رفتار کنی.
۱۱۴. و فرمود: چیزهائی که احترام آنها بر هر مؤمن واجب است سه چیز است: احترام به قرض، احترام به ادب، و احترام به طعام.
۱۱۵. و فرمود: مؤمن، خشرو و اهل شوخی است و منافق تر شر و خشمگین.
۱۱۶. و فرمود: چه کمک خوبی است بی نیازی در مقام تقوی.
۱۱۷. و فرمود: عواقب شرستمکاری، زودتر از هر چیز دامنگیر میشود.
۱۱۸. و فرمود: هدیه سه گونه است: هدیه در مقابل هدیه، هدیه برای ظاهرسازی و هدیه بخاطر خدا.
۱۱۹. و فرمود: خوشا بحال کسی که از شهرت حاضری درگذرد برای وعده ای که آنرا بچشم ندیده است.
۱۲۰. و فرمود: کسیکه فردا را از عمرش بشمرد ( از وقت حاضر استفاده نمیکند و چشم بفردا دارد) همراه بودن با مرگ را ناخوش داشته است.
۱۲۱. و فرمود: چگونه برشما میگذرد زمانیکه زنانتان فاسد شده اند و جوانانتان فاسق، نه امر بمعروف میکنید و نه نهی از منکر؟ بآنحضرت عرض شد ای رسول خدا چنین حالتی اتفاق میافتد؟ فرمود: بلی و بدتر ازآن؛ چگونه خواهید بود زمانیکه مردم را امر به منکر و نهی از معروف میکنید: گفته شد چنین هم خواهد شد ای رسول خدا؟ فرمود: بلی و بدتر از آن، چگونه حالی خواهید داشت زمانیکه معروف را منکر به بینید و منکر را معروف.
۱۲۲. و فرمود: چون فال بدزدی با بی اعتنائی از آن در گذر و چون گمان بردی، قضاوت نکن و اگر کسی بتو حسد ورزید ستم نکن.
۱۲۳. و فرمود: مؤاخذه ی نه چیز از امتم برداشته شده: خطا، فراموشی، چیزیکه برآن بزور وادار شوند(با اکراه عملی را برآنان تحمیل کنند)، آنچه حکمش را نمیدانند، آنچه طاقتش را ندارند، آنچه را که از روی ناچاری انجام دهند. فال بدزدن، حسد، تفکر درباره ی انداختن و سوسه در میان بندگان خدا مادامی که بلب و زبان بیان نشود.
۱۲۴. و فرمود: اگر کسی از شما خواب ندید نباید محزون شود چه هر چه علم انسان بیشتر شد خواب از او برداشته میشود.
۱۲۵. و فرمود: در بین امت من دو گروه هستند که چون صالح شوند، امت من نیز صالح خواهند بود و چون فاسد گردند امت من نیز فاسد میشوند. گفته شد ای رسول خدا آنها چه کسانی هستند؟ فرمود: فقها و زمامداران.
۱۲۶. و فرمود: کاملترین مردم از جهت عقل کسی است که از خدا بیشتر بترسد و نسبت باو فرمانبردار تر باشد. و کم عقل ترین مردم کسانی هستند که از سلطان بیشتر بترسند و نسبت بدو فرمانبردارتر باشند.
۱۲۷. و فرمود: نشستن با سه گروه دل را میمیراند: نشستن با فرومایگان، گفتگوی با زبان و همنشینی با توانگران.
۱۹۳. و فرمود: چون خدا بر ملتی غضب کند برآنان عذاب نازل نمیکند؛ نرخهایشان را گران، عمرهایشان را کوتاه، تجارتهایشان را بی سود، میوه هایشان را ناپاک، نهرهایشان را بی آب کرده باران از آنان قطع میشود و افراد پست و بدکاران آن ملت برآنان مسلط میگردند.
۱۲۸. و فرمود: چون بعد از من زنا زیاد شود، مرگ ناگهانی نیز زیاد میشود، چون کیل و وزن کم بگذارند خدا آنانرا به قحطی و نقص در مال دچار میکند، چون از دادن زکات خودداری کنند زمین هم برکتهای خود را از کشت و میوه و معادن باز میگردد، چون در قضاوت جفا کنند به ستم و تعدی کمک کرده اند، چون پیمانهای خود را بشکنند خداوند دشمنان را بر آنان مسلط خواهد کرد، و چون قطع رحم کنند اموال خود را در دست اشرار قرار داده اند، و اگر امر به معروف و نهی از منکر نکنند. و از نیکان اهل بیتم اطاعت نکنند خداوند اشرارشان را بر آنان مسلط خواهد کرد، و در آن موقع نیکانشان هم که دست بدعا برمیدارند دعایشان مستجاب نخواهد شد.
۱۲۹. و فرمود: و چون آیه« ولا تمدن عینیک الی ما متعنا به ازواجاً منهم» یعنی هرگز بمتاع ناچیزیکه بقومی داده ایم چشم آرزومگشا(الخ آیه۱۳۱ از سوره طه) برآن حضرت نازل شد گفت: اگر انسان به تسلیت خدا تسلی نیابد، نفسش با حسرت های پی درپی از دنیا قطع میشود و کسیکه چشم بدنبال آنچه که از مال دنیا در دست مردم داشته باشد، همیشه اندهگین است، و از آنچه هم خدا باو داده استفاده نمیکند و عیش او منغص میشود، و کسیکه نعمت خود را نمیبیند مگر در خوراکی و پوشاکی، هم نادان شده و هم به نعمت خدا کفر ورزیده کوشش او به نتیجه نمیرسد و عذاب باو نزدیک میگردد.
۱۳۰. و فرمود: وارد بهشت نمیشود مگر مسلمان ابوذر پرسید: ! اسلام چیست ای رسول خدا؟ فرمود: اسلام عریان است و لباسش تقوی است، پوشش درونی لباسش هدایت و بیرونی آن حیا است، ملاکش ورع میباشد کمالش دینداری و ثمره ی آن عمل صالح است. برای هر چیز پایه ایست و پایه اسلام محبت ما اهل بیت است.
۱۳۱. و فرمود: کسی که رضایت مخلوق را در مقابل خشم خالق بخواهد، خدای عزوجل آن مخلوق را بر او مسلط میگرداند.
۱۳۲. و فرمود: خداوند بندگانی را از میان خلقش برای رفع احتیاجات مردم آفرید که بکارهای نیک تمایل دارند، نیکی و بخشش را مجد و افتخار خود میدانند و خداوند اخلاق کریمه را دوست دارد.
۱۳۳. و فرمود: خدا را بندگانی است که مردم در احتیاجات خود دست بدامن آنها میزنند، اینان روز قیامت از عذاب خدا ایمنند.
۱۳۴. و فرمود: مؤمن مقید بادب الهی است، هر وقت خدا باو وسعت داد او هم در راه خیر بدیگران توسعه میدهد و چون خدا امساک کرد او هم خیر خود را باز میدارد.
۱۳۵. و فرمود: بر مردم زمانی خواهد آمد که اگر دین کسی تلف شود مادام که دنیایش سالم است باکی ندارد.
۱۳۶. و فرمود: خداوند دلهای بندگانش را نسبت بکسی که نسبت بدانها خوبی کند با محبت قرار داده است و نسبت بکسی که بدانها بدی کند پر کینه. [۱]
۱۳۷. و فرمود: چون امت من پانزده خصلت را انجام دهند بر آنها بلا نازل میشود. گفته شد آن خصلتها چیست ای رسول خدا؟ فرمود: هنگامیکه غنیمت را دست بدست بین خود بگردانند، امانت را باز یافته ای برای خود بدانند، زکات را یکنوع ضرر و زیانی پندارند، مطیع زن خود شوند، حقوق مادر را انجام ندهند، با دوست نیکی کنند در حالیکه نسبت به پدرشان ستم روا میدارند، سر وصدا در مساجد زیاد بلند میشود(هیاهوی بسیار برای هیچ)، اشخاص از ترس شرشان اکرام میشوند، پست ترین فردشان زمامدارشان باشد، زمانی که مردان لباس حریر پوشند و شراب نوشند، بجای هر چیزی آوازه خوانها و تار و تنبور اختیار شود و آیندگان و گذشتگان خود را لعن کنند. پس باید پس از آن منتظر سه پیش آمد بود: باد سرخ، مسخ شدن بصورت حیوانات یا نباتات.
۱۳۸. و فرمود: دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است.
۱۳۹. و فرمود: زمانی خواهد آمد که مردم گرگهائی هستند، کسیکه گرگ نباشد گرگان او را میخورند.
۱۴۰. و فرمود: کمترین چیزی که در آخرالزمان یافت میشود برادر مورد وثوق و مطمئن و یا پول حلال است.
۱۴۱. و فرمود: خود را از سوء ظن مردم حفظ کنید.
۱۴۲. و فرمود: تمام کارهای خوب با عقل بدست میآید و کسیکه عقل ندارد دین هم ندارد.
۱۴۳. مردمی در حضور آنحضرت کسی را مدح گفتند تا آنجا که گفتند همۀ خصلتهای خوب دروی هست آنحضرت فرمود: عقلش چگونه است؟ گفتند ای رسول خدا ما بتو خبر میدهم که پیوسته در عبادت کوشش دارد و انواع خیر را انجام میدهد، شما از عقلش میپرسید؟ آنحضرت فرمود: احمق بوسیله حماقتش صدمه ای میزند که بس خطرناکتر از فجور فاجر است. فردا بندگان باندازه ای عقولشان بمقامات بالا میرسند و نائل بقرب الهی میشوند.
۱۴۴. و فرمود: خداوند عقل را بسه قسمت تقسیم فرمود. کسیکه هر سه را دارد عقلش کامل است و کسی که این سه را ندارد دارای عقل نیست. نیکو معرفت خدا را داشتن، امر خدا را بخوبی اطاعت کردن و نسبت بکار خدا بخوبی شکیبائی بخرج دادن.
۱۴۵. یکنفر نصرانی از اهالی نجران و ارد مدینه شد و دارای بیان و وقار وهیبتی بود. بدو گفته شد؟ ای رسول خدا چه قدر عاقل است این نصرانی ! ! آنحضرت بگوینده تندی کرد و گفت: بس کن. عاقل کسیست که خدا را یکتا بداند و اطاعت او را گردن گذارد.
۱۴۶. و فرمود: خداوند کسیکه بطرفش دستی دراز شد شایسته است که آنرا پاداش دهد، اگر پاداش نداد باید از او سپاسگزاری کند، چه اگر چنین نکرد نعمتش را ناپدیده گرفته است.
۱۴۷. و فرمود: با یکدیگر مصاحفه کنید زیرا مصاحفه خشم و کینه را از بین میبرد.
۱۴۸. و فرمود: مؤمن رنگ هر خصلتی را بخود میگیرد جز رنگ دروغ و خیانت.
۱۴۹. و فرمود: بعضی از شعرها دارای حکمتهائی هستند و بعضی بیان ها سحرآمیز است.
۱۵۰. بأبی ذر فرمود: کدام حلقه ای ایمان محکمتر است؟ گفت خدا پیغمبرش بهتر میدانند. فرمود: با یکدیگر دوستی کردن بخاطر خدا و دشمنی کردن در راه خدا و خشم در راه خدا.
۱۵۱. و فرمود: از خوشبختیهای بنی آدم طلب خیر از خداست و راضی بودن بآنچه که خدا قسمت کرده است و از شقاوتهای بنی آدم ترک طلب خیر از خدا و دشمنی نسبت به مقدر خدا است.
۱۵۲. و فرمود: پشیمانی توبه است.
۱۵۳. و فرمود: کسیکه حرام قرآن را حلال پندارد بآن ایمان نیاورده است.
۱۵۴. مردی بدانحضرت عرض کرد: مرا وصیت کن. فرمود: زبانت را نگهدار. باز گفت ای رسول خدا مرا وصیت بفرما. فرمود: زبانت را نگهدار. باز هم گفت ای رسول خدا مرا وصیت کن. فرمود: وای بر تو مگر مردم را جز درویده های زبان در آتش میاندازد؟
۱۵۵. و فرمود: انجام کارهای خوب از سقوط گاههای بشر جلوگیری میکند، صدقه ی پنهانی آتش غضب هدا را فرو مینشاند صله رحم عمر را زیاد میکند و هر کار خوبی صدقه است. کسانیکه در دنیا اهل خوبیها هستند درآخرت نیز اهل نیکیها میباشند و کسانی که در دنیا اهل زشتیها میباشند در آخرت نیز چنین هستند و اولین کسانیکه وارد بهشت میشوند اهل معروف و خوبیها میباشند.
۱۵۶. و فرمود: چون خداوند بر بنده ای انعام کرد دوست دارد اثر نعمتش را در او به بیند و از سختگیری و پریشان نمائی(تظاهر به پریشانی) غضبناک میشود.
۱۵۷. و فرمود: خوب سؤال کردن نصف علم است و مدارا نصف زندگی.
۱۵۸. و فرمود: فرزند آدم پیر میشود در حالیکه دو چیز در وجود او جوان میگردد: آز و آرزو.
۱۵۹. و فرمود: شرم از ایمان است.
۱۶۰. و فرمود: روز قیامت پای بنده ای از جانمی لغزد مگر اینکه درباره ی چهار چیز از او سؤال شود: عمرش را چگونه بسر برده است؟ جوانیش را چگونه به پیری رسانده است؟ جوانیش را چگونه به پیری رسانده است؟ آنچه در زندگانی بدست آورده از کجا تحصیل و در چه راهی خرج کرده است؟ و از محبت ما اهل بیت مورد سؤال قرار میگیرد.
۱۶۱. و فرمود: کسیکه بر مردم زمامدار باشد و برآنان ظلم نکند و کسیکه با مردم سخن گوید و دروغ نگوید و کسیکه چون بمردم وعده ای دهد خلاف نکند؛ مردانگیش کامل، عدالتش ظاهر، پاداشش نزد خدا حتمی و غیبتش حرام است.
۱۶۲. و فرمود: همه چیز مؤمن دارای احترام است: عرضش، مالش، خونش.
۱۶۳. و فرمود: صله رحم کنید اگر چه بوسیله سلامی باشد.
۱۶۴. و فرمود: ایمان عبارتست از: عقد در دل و گفتار بزبان و عمل بارکان.
۱۶۵. و فرمود: توانگری از زیادی مال دنیا نیست بلکه از مناعت طبع و عزت نفس است.
۱۶۶. و فرمود: ترک کردن شر صدقه است.
۱۶۷. و فرمود: چهار چیز است که ملازم هر صاحب عقلی از امت من است. عرض شد آنها چیست ای رسول خدا؟ فرمود: گوش فرا دادن بعلم، حفظ، انتشار و عمل بدان.
۱۶۸. و فرمود: بعضی از بیان ها سحر است و بعضی از علم ها جهل است و بعضی از گفتارها گنگی.
۱۶۹. و فرمود: سنت من در دو قسم است: سنتی است درباره ی واجبات که هرکه بعد از من بدان عمل کند هدایت یا بدو هر که ترک کند گمراه میشود و سنتی است در غیر واجبات که عمل بدان فضیلت دارد و ترکش هم گناهی ندارد.
۱۷۰. و فرمود: من ارضی سلطاناً بما یسخط الله خرج من دین الله. هرکس بقیمت خشم خدا سلطان را راضی کند از دین خدا خارج شده است.
۱۷۱. و فرمود: از خیر بهتر فاعل خیر است و از شربدتر عامل شر.
۱۷۲. و فرمود: کسیرا که خدا از خواری معصیت به عزت فرمانبرداری(از حق) منتقل کند، او را بدون مال توانگر ساخته، بدون عشیره عزیز داشته و بدون انیسی با یار کرده است. کسی که از خدا بترسد همه چیز از او میترسند و کسی که از خدا نترسد، خدا او را از همه چیز میترساند. کسی که از روزی کم خدا راضی باشد خدا هم با عمل اندک از او راضی است. کسیکه برای کسب حلال در زندگانی از چیزی باک نداشته باشد مؤونه اش سبک میشود و فکرش راحت، زن و بچه اش در نعمت قرار میگیرند، و کسیکه در دنیا زهد اختیار کند خداوند حکمت را در قلبش جایگزین کرده آنرا بزبانش جاری ساخته او را به عیوب و دردهای دنیا و دواهای آن دردها نیز آگاه میگرداند و او را از دنیا سلامت بدارالقرار میبرد.
۱۷۳. و فرمود: از لغزش رنجدیدگان در گذرید.
۱۷۴. و فرمود: زهد در دنیا عبارتست از کوتاهی آرزو و سپاس تمام نعمتها و کناره گیری از تمام چیزهائیکه خدا حرام کرده است.
۱۷۵. و فرمود: نه هیچ خیری بر پا و تظاهر انجام دهید و نه هیچ خیری را بخاطر شرم از دیگران ترک کنید.
۱۷۶. و فرمود: برای امتم از سه چیز میترسم: آزمندی که آنرا پیروی کنند، هوائی که از آن متابعت شود و پیشوائی گمراه کنند.
۱۷۷. و فرمود: کسیکه غمش زیاد است پیوسته بدنش بیمار است و کسیکه بدخلق است نفس خود را در عذاب داشته و کسیکه با مردان درافتد جوانمردی و کرامتش از بین میرود.
۱۷۸. و فرمود: هان بدانید که بدترین اشخاص از امت من کسانی هستند که از ترس شرشان آنانرا ارجمند میدارند. آگاه باشید کسیکه مردم بدو احترام میگذارند تا از شرش ایمن باشند از ما نیست.
۱۷۹. (از احادیث مهم و موثق است)و فرمود: کسیکه شب را بروز رساند و فکرش درباره ی چیزی غیر از خدا باشد از خدا نیست. و کسیکه در فکر کار مؤمنان نباشد از آنان نیست، و کسیکه ذلت و خواری را گردن نهد از ما اهل بیت نیست.
۱۸۰. و این مطالب را در تغزیت فرزند معاذ بن جبل باو نوشت: « از محمد رسول خدا به معاذ بن جبل، سلام بر تو، خدائی را سپاس میگزارم که جز او خدائی نیست. اما بعد ! خبر بی تابی تو برای فرزندت که خدا او را برده است بمن رسید و هر آینه فرزندت از مواهب بی رنج خدائی و از عاریه هائی بود که خدا بتو سپرده بود. خدا تا مدت معینی ترا از او بهره مند ساخت و در وقت معلومی آنرا گرفت. انا لله و انا الیه راجعون، مبادا فریاد و فغان تو اجرت را ضایع گرداند. اگر باجر این مصیبت آگاه کردی میدانی که مصیبت تو در مقابل آنچه خدا در عوض برای اهل تسلیم و صبر فراهم کرده است بسی اندک است، و بدان که جزع و فزع نه مرده را برمیگرداند و نه قضا و قدر را تغییر میدهد، چه نیک جزائی و چه وعده ی محققی. مبادا تأسف و غم و غصه ی تو این چیزهائی را که برای تو فراهم شده است از بین ببرد. و برای هرکس باندازه ای قدرش مصیبتی نازل میشود. والسلام علیک و رحمه الله و برکاته».
۱۸۱. و فرمود: از نشانه های قیامت است: فراوانی قرآن خوانان و کمی اهل تحقیق و نظر وفقه، وفور فرمانروایان وقت اشخاص امین و مطمئن و زیادی باران و کمی گیاه.
۱۸۲. و فرمود: احتیاج کسیرا که بمن دسترس ندارد بمن برسانید، هرکه احتیاج آنکس را که دسترسی به سلطان(صاحب قدرت، رئیس، سرپرست) ندارد ابلاغ کند، خداوند روز قیامت قدمش را روی صراط پا برجامیدارد.
۱۸۳. و فرمود: دو چیز غریب است: کلمه ی حکمت آمیزی از سیفه، آنرا بپذیرد و گفتار بدی از شخصی حکیم، او را ببخشید.
۱۸۴. و فرمود: کسیکه برای کسب حلال از چیزی حیا نکند مؤونه اش سبک شده و خودش سود میبرد و تکبر از او برداشته میشود و کسیکه از روزی کم خدا راضی باشد خدا هم از عمل کم او راضی است و کسیکه چنان بدنیا دل به بندد که باعث درازی آرزوهایش گردد خدا باندازه ای دل بستگیش قلب او را کور میکند. و کسیکه در دنیا زهد اختیار کند و آرزوهایش کوتاه باشد، خداوند بدون آموختن او را دانا میگرداند، و بدون رهبری کسی راه را پیدا میکند، کوری را از وجودش برده او را بصیر میسازد.
هان آگاه باشید: پس از من قومی خواهند بود که بر ملک و سلطنت مسلط نخواهند شد، جز با کشتار و سرکشی، و توانگری برای آنها پایدار نمیشود، مگر با بخل و امساک. و محبت آنها در بین مردم پایه نمیگیرد، مگر بخاطر پیروی از هوس و آسان گرفتن در دین و مسامحه روا داشتن نسبت بدین.
آگاه باشید: هر کس آن زمان را دریابد، در حالیکه میتواند درآن روزگار توانگر باشد و فقیر زندگی کند، و در حالیکه میتواند از اشراف باشد با ناتوانی زندگانی بسر برد، و در حالیکه قادر به محبت کردن و مورد محبت قرار گرفتن باشد، (بهمان طریق و روش بالا) و با کینه داشتن نسبت بدو مورد خصومت قرار گیرد(بخاطر پیروی نکردن از هوی و هوس آنان) و این کارها را جز بخاطر خدا و روز قیامت انجام ندهد، خداوند ثواب پنجاه صدیق باو عطا می فرماید.
۱۸۵. و فرمود: بپرهیزید از تظاهر بخشوع نفاق آمیز و آن چنانست که کسی دارای بدنی خاشع باشد ولی قلبش متواضع نباشد.
۱۸۶. و فرمود: شخص نیکوکاری که مورد سرزنش قرار گرفته است، مشمول رحمت میشود.
۱۸۷. و فرمود: هدیه پیش آرید و بهترین هدیه عطر است حملش سبک و آسان و بویش خوش است.
۱۸۸. و فرمود: بدرستیکه کار نیک یا از صاحب دین است یا از شخص با حسب (اصیل)، جهاد ناتوان، حج است و جهاد زن، خوب شوهرداری کردن برای همسرش. محبت نسبت بدیگران نصف دینداری است، و کسیکه اقتصاد صحیح پیش گیرد خرج عائله اش زیاد نمیشود. روزی را بوسیله صدقه طلب کنید. خداوند ابا دارد روزی بندگان مؤمنش را از جائیکه پیش خود حساب کرده اند بدهد.
۱۸۹. و فرمود: هیچ بنده ای به مقام متقین نمیرسد مگر اینکه چیزهای بی اهمیت را وا گذارد بخاطر اهمیت داشتن چیزهائی مهمتر از آنها.
[۱] حدیث شماره ۸۳ است با اندکی تغییر.
