نگاهی به ابعاد سلطه یهودیان بر صنعت مد

صنعت پوشاک به دلیل سهم بالای خود در اقتصاد کشورهای دنیا (که همواره جزء ۵ صنعت پول‌ساز اول کشورهای پیشرفته می‌باشد)، از لحاظ فرهنگی، اجتماعی و هنری نیز تأثیرات زیادی بر جوامع ما دارد. نویسنده با نگاهی به سلطه تدریجی و تمام عیار یهودیان بر صنعت مد و همچنین عرضه کالاهای لوکس دیگری نظیر جواهر، عطریات و ساعت، یادآوری می‌نماید، این ابرشرکت‌های صنعت پول‌ساز مد، برای فروش بیشتر، از تبلیغات شرم‌آوری بهره می‌برند که همواره با اعتراضات گسترده مردمی روبه‌رو بوده است. همچنین استفاده از سیاست‌هایی غیراخلاقی نظیر دستکاری قیمت‌ها، پرداخت رشوه، جنگ‌های تجاری ظاهری، پولشویی و قاچاق موادمخدر، تلفیق سکس و خشونت در تبلیغات کالاهایشان، از دیگر نقاط سیاه فعالیت یهودیان در این صنعت می‌باشد. کمک‌های هنگفت این یهودیان به دولت اسراییل و برگزیدن نام‌هایی جعلی برای خود از سوی آنان، این پرسش را مطرح می‌کند که این افراد تا چه زمانی می‌توانند خود را در پشت این محصولات شیک و لوکس مخفی نمایند؟
جویل کوتکین نویسنده مشهور در کتابش می‌نویسد: «در سال ۱۸۸۵ میلادی، یهودیان به ویژه تبعه‌های آلمانی، ۹۷ % کل کارخانجات پوشاک را در اختیار داشتند. در سال‌های ابتدایی قرن بیستم هم، آنان در ایالات متحده، بر کل بخش‌های این صنعت پول ساز، سلطه‌ای تمام عیار داشتند. در سال ۱۹۱۵ میلادی، تجارت پوشاک پس از دو بخش فولاد و نفت، سومین صنعت بزرگ ایالات متحده محسوب می‌گردید. بدین ترتیب آنان توانستند عرضه پوشاک خانگی و کارگاهی را تقریباً‌ به صورت کامل نابود کنند.»
از سوی دیگر، میلتون پلیسور می‌گوید: «اگرچه هم اینک یهودیان بر صنعت تولید پوشاک سلطه‌ای تمام‌عیار دارند، اما در سال‌های دهه بیست، آنان تنها ۲۰ % این صنعت و در سال‌های میانی این قرن، مالک ۲۸ % آن بودند. به عنوان مثال، سوتین‌های مدرن و سکس، یکی از ابداعات و ابتکارات بازاریابی یهودیان به شمار می‌رود که از سوی شرکت «مایدن فورم برازیر» که از سوی ویلیام و ایدا روزنتال و ایند بیست در سال ۱۹۲۳ میلادی بنیان گذاری شده بود، طراحی گردید. به علاوه، لباس‌های شرکت «هاتی کارنگ» هم به شکل‌گیری یک امپراتوری مد منجر گردید که برای سه دهه، بر صنعت مد ایالات متحده سلطه‌ای مطلق یافت.
در عصر جدید هم، یهودیان با سلطه‌ای تمام عیار بر صنعت مد، مارک‌های مشهوری نظیر «گس»، «گیتانو»، «کالوین کلین» و لباس‌های جین «لوی استراوس» و حتی مواد آرایشی «رالف لاورن» را به بازار عرضه نمودند. نکته جالب در این مورد این است که دو شرکت «جارداچ» و گس که هر دو از سوی یهودیان مهاجر به ایالات متحده تأسیس گردیده، همواره به جنگ تجاری با هم مشغولند و بارها از یکدیگر به مراجع قضایی شکایت نموده‌اند. البته اقدامات غیرقانونی تجاری این شرکت‌ها به ویژه دستکاری در قیمت‌ها، مدت‌هاست که در محافل مختلف مطرح می‌گردد.
از سوی دیگر، در سال ۱۹۸۵، یکی از برادران ناکامش با معرفی به عنوان مدیر افتخاری یک مرکز آموزشی کودکان در بیت‌المقدس، خبرساز شد. وی در این مورد می‌گوید: «پیام این انتصاب را باید در انگیزه ما در بهبود جایگاه آینده اسراییل دانست. به علاوه، همه ما نسبت به سرنوشت سرزمین خویش مسئولیم.»
به علاوه روبرت‌هاس در حالی در سال ۱۹۸۲ میلادی به مدیریت شرکت «لویس – استراوس» برگزیده شد که وی پنجمین مدیر از خانواده‌ای است که به این سمت برگزیده می‌شود. البته این شرکت هم اینک به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده صنعت پوشاک دنیا شناخته می‌شود.
همچنین به فهرست طولانی این اسامی، باید نام موریکا بیدرمن (و یا در اصل موریس زیلبربرگ) را هم بیافزاییم که با داشتن ۱۳ هزار کارگر در ۳۴ کارخانه خود، تولیدکننده کت و شلوارهای پییرکاردین و یویس ساینت لورنت در کارخانجات خود در فرانسه، ایالات متحده و هنگ‌کنگ است. به علاوه گفته می‌شود که این شرکت همه ساله، ۲۰۰ میلیون دلار در طراحی لباس‌های تولیدی خویش، سرمایه‌گذاری می‌کند.
از سوی دیگر در سال ۱۹۹۵ میلادی، یکی دیگر از غول‌های یهودی این صنعت یعنی شرکت کالوین کلین به قاچاق گسترده کوکایین در سال‌های طولانی گذشته متهم گردید. به علاوه، مدیران این شرکت به دلیل استفاده از تصاویر استفاده شده توسط میشل بر روی لباس‌ها، سال‌هاست که از سوی فعالان اجتماعی و والدین، مورد سرزنش قرار می‌گیرند. چرا که وی به قول هنری گیروکس، مدت‌هاست که از مدل‌های کاملاً برهنه در حالات مختلف برای ارائه لذت جنسی به مخاطبان و موضوع فانتزی سکس در دسترس عموم، بهره می‌گیرد. به علاوه، منتقدان عصبانی، این تصاویر مستهجن را نابودکننده و شرم‌آور خوانده و شرکت کلوین کلین را هم برای استفاده از کودکان به عنوان کالاهایی سکسی، سرزنش می‌نمایند. تعدادی از منتقدان نیز اعلام نموده‌اند که چنین تبلیغاتی، با صنعت شرم‌آور پورنوگرافی کودکان، ارتباطی نزدیک دارد. البته سابقه چنین فعالیت‌هایی به سال‌های دورتر هم بازمی‌گردد، چرا که به عنوان مثال، سه دهه پیش هم، یکی از گروه‌های اجتماعی فعال با عنوان زنان مبارز با پورنوگرافی، از فعالیت‌های تبلیغاتی این شرکت به عنوان یک فاجعه و کابوس برای زنان نام برده بود.
البته شرکت بزرگ گس هم سال‌هاست که برای فروش لباس‌های جین خود از همین تبلیغات برای لذت‌جویی جنسی بهره می‌گیرد و به همین دلیل هم تاکنون چند گروه غیردولتی اجتماعی خواهان تحریم تولیدات این شرکت به دلیل تحقیر زنان در تبلیغات تجاری به همراه تلفیق سکس و خشونت برای فروش بیشتر شده‌اند و به اسامی این لیست بلند بالا باید اسامی دیگری نظیر استل سومرس بنیان گذار شرکت «کاپزیو» تولیدکننده لباس‌های رقص، شرکت‌های اسحاق میزراهی و تامی هیلفیگر به عنوان دو شرکت معروف یهودی صنعت مد و همچنین غول ایرانی – یهودی عطریات و محصولات آرایشی یعنی بیژن (پاکزای) که عنوان گران‌ترین پوشاک دنیا را با خود یدک می‌کشد، بیافزاییم. البته در فهرست طراحان یهودی پوشاک هم نام افراد شناخته شده‌ای نظیر رودی گرنریچ، جان ویتز، آرنولد اسکاسی (که برگردان اسحاق است)، کنت کول و جودی لیبر را باید بیافزاییم.
در سال‌های اخیر، یهودیان دامنه فعالیت‌های خود را به خاک کانادا نیز کشانده‌اند. روزنامه (National Post) در مقاله‌ای خاطرنشان نموده که در شهر مونترال کانادا، یهودیان قلب بازار پوشاک این شهر یعنی خیابان شابنل را به تسخیر فروشگاه‌های خویش درآورده‌اند. البته در این مقاله از پرداخت رشوه به فروشندگان در جهت عرضه انحصاری کالاهای یهودیان، پرده برداشته شده است و این راز کثیف صنعت پوشاک و مد، از این جمله معروف یهودیان سرچشمه می‌گیرد که معتقدند: «بدون پرداخت رشوه، هیچ کاری انجام نخواهد شد.»
از دیگر سو، یهودیان با حضور در بخش‌های دیگری از بازار مد، عرضه کالاهایی گران‌قیمت و انحصاری نظیر ساعت‌های ورزشی «فیلا» و ساعت‌های «گوکی» را هم برعهده دارند. این کالاها که عموماً بین ۲۲۵ تا ۰۰۰/۱۴ دلار قیمت دارند، در سراسر دنیا به مشتریان ثروتمند عرضه می‌گردند.
غول فرانسوی صنعت جواهر یعنی «کاریتر» هم یک شرکت یهودی به حساب می‌آید. مالک این شرکت یعنی آلاین دومنیک در بازدید خود از اسراییل در سال ۱۹۹۶ میلادی چنین گفته بود: «من قصد دارم که ۱۰ میلیون دلار از منافع فروش جواهرات شرکت خود را به سازمان بین‌المللی صهیونیست‌های جهان (WIZO) اهدا کنم.» همچنین از سال‌های دهه سی میلادی تاکنون، اکثر لباس‌های هنرپیشه‌های فیلم‌های‌هالیوودی، توسط شرکت‌های یهودی طراحی و تولید می‌گردد. شرکت چنل (Chanel) هم که به عرضه گران‌قیمت ترین عطریات دنیا مشهور است، اگرچه توسط یک غیریهودی به نام کوکوچنل تأسیس شده، اما خیلی زود توسط برادران ورزامایر خریداری گردید.
همچنین یهودیان در صنایع آرایشی و عطریات هم حضوری فعال و گسترده دارند. به عنوان مثال، امپراتور صنعت مد و عطریات یعنی شرکت «استانلی کوهلنبرگ» که توسط دیان سیمون‌هالفین یهودی بنیان نهاده شده است، در صنعت عرضه عطریات از موفقیت‌های زیادی برخوردار می‌باشد. همچنین شرکت «فابرگ» هم با تولید رژهای لب با ماندگاری طولانی و ریمل‌های ضدآب سهم زیادی در بازار یافته است، چرا که آنان با تأسیس صدها آرایشگاه، فروشگاه و باشگاه زیبایی، تقریباً همه مدل‌ها، بازیگران زن و عکاسان لندنی فعال در عرصه مد و بازیگری و عکاسی را در آرایشگاه‌های ساسون گرد آورده‌اند. حقیقتی که خانم گریس میرابلا نیز که ۱۷ سال سردبیری نشریه Vogue (ویژه مد و پوشاک) را برعهده داشته، به آن اذعان نموده است.
همچنین از سال‌های دهه ۳۰ میلادی، یهودیان در بخش‌های خلاقیت شرکت‌های تبلیغاتی هم حضوری چشم گیر داشته و در مشاغلی نظیر پژوهشگر تبلیغات، پژوهشگری انگیزش و روان‌شناسی مصرف، فعالیت می‌نموده‌اند. به علاوه تغییر فامیلی‌های آنان به اسامی مترادف انگلیسی و یا برگزیدن نام‌هایی کاملاً جدید نیز در میان این افراد، کاری کاملاً عادی به حساب می‌آید و تعدادی از آنان هم عضویت افتخاری ارتش اسراییل را پذیرفته‌اند. اما آیا این یهودیان می‌توانند هویت واقعی خود را نیز در فراسوی این محصولات شیک و پرفروش و اسامی جعلی پنهان نمایند؟
 
منبع: / ماهنامه / سیاحت غرب / ۱۳۸۶ / شماره ۵۶، اسفند
به نقل از: www.JewWatch.com