یهود از دیروز تا امروز

بیش از پنجاه و شش سال از تاریخ به رسمیت شناخته شدن اسرائیل از سوی سازمان ملل میگذرد. در نیم قرن گذشته کشور فلسطین شاهد التهابات بیمانندی بوده است و از آن زمان تا کنون آماج جنایات دشمنان و بیمهری به اصطلاح دوستان خویش بوده است. صهیونیستها که خود را از تبار اسرائیل (یعقوب)، آن پیامبر الهی میدانند بر مبنای تورات تحریف شده و با توصیه خاخامهای یهود (روحانیون یهودی) از هیچ عمل شرم آوری رویگردان نبودهاند. پس از واقعه ۱۱ سپتامبر و بهانه جوییهای آمریکا درباره مبارزه با تروریسم، بار دیگر فرصتی طلایی در اختیار حاکمان رژیم اشغالگر قدس قرار گرفت تا بر سرکوب خویش بیافزایند؛ ایجاد دیوار حائل که مناطق یهودی نشین را از مناطق غزّه و کرانه باختری رود اردن جدا میسازد، همچنین ترور رهبران معنوی و متدین گروههای اسلامی نظیر شیخ احمد یاسین رمضان، تخریب منازل فلسطینیان، از بین بردن زمینهای زراعی و باغات، همگی از جمله اقداماتی است که ظرف ۳ سال گذشته به مرحله اجرا گذاشته شده است. هجومهای مکرر و بیامان به اردوگاههای فلسطینی شکل هر روز به خود گرفته است و فلسطین در میان دیگر گرفتاریهای مسلمانان همچون آنچه در افغانستان و عراق میگذرد، گاه به بوته فراموشی سپرده میشود.
اما امام، این اسطوره ماندگار با درایت خویش آنگونه عمل نموده است که هیچگاه قدس به تاریک خانه نسیان سپرده نشود. آخرین جمعه ماه مبارک رمضان، همیشه میعادگاه مسلمانان عاشقی است که با تنفر، فریاد مرگبارشان را بر سر غاصبان بلند میسازند و غیورانه سرود جهاد سر میدهند. این نوشتار نیز بر همین اساس در تلاش است تا سهمی در این رزم پر شور داشته باشد و ضمن بازشناسی کوتاه یهود از دید قرآن کریم، تفاوت یهود و صهیونیسم، همچنین رسالت مؤمنان را در روز قدس باز کاود.
قرآن و یهود
قرآن کریم در ارتباط با یهودیان گاه با شیوه کنایه و تمسخر برخی از اعتقادات آنان را به نقد میکشد وگاه با برشمردن ویژگیهای آزار دهنده ایشان، آنان را مورد خطاب و عتاب قرار میدهد. در ادامه به برخی از این آیات اشاره خواهیم نمود:
۱. یهود قوم بخشوده شده
از جمله اعتقادات یهودیان گمراه، نجات و بخشایش الهی است. ایشان معتقدند اگر چه یهود ممکن است مرتکب برخی گناهان شود، اما این گناهان بخشوده خواهد شد و آنان در زمره رستگاران قرار خواهند گرفت.
«فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْکِتابَ یَأْخُذُونَ عَرضَ هذَا الاَْدْنی وَیَقُولُونَ سَیُغْفَرُ لَنا»؛(۱) «پس از آنها، فرزندانی جای آنها را گرفتند که وارث کتاب [آسمانی تورات] شدند؛ [اما با این حال،] متاع این دنیای پست را گرفته و میگویند: بزودی بخشیده خواهیم شد.»
قرآن کریم در ادامه همین آیه با لحن توبیخآمیزی این عقیده را رد و آن را دروغ میداند: «اَلَمْ یُؤْخَذْ عَلَیْهِمْ میثاقُ الْکِتابِ اَنْ لا یَقُولُوا عَلَی اللّه اِلاَّ الحَقَّ وَدَرَسُوا فیه»؛(۲) «آیا پیمان کتاب [خدا [از آنان گرفته نشده که بر خدا [دروغ نبندند، و] جز حق نگویند و آنان بارها آن را خواندهاند.(۳)»
۲. یهود قوم نجات یافته از عذاب!
از جمله دیگر امتیازاتی که ملت یهود برای خویش قائل است، دوری از عذاب و آتش دوزخ است «وَقالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النّارُ اِلاّ اَیّاما مَعْدُودَهً»؛(۴) «و گفتند: هرگز آتش دوزخ جز چند روزی به ما نخواهد رسید.»
قرآن با این رویکرد انحرافی نیز به مبارزه بر میخیزد و این خود برتربینیناروا را سخت مورد هجوم قرار میدهد و میفرماید: «قُلْ اَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللّه عَهْدا فَلَنْ یُخْلِفَ اللّه عَهْدَهُ اَمْ تَقُولُونَ عَلَی اللّه ما لا تَعْلَمُونَ»(۵)؛ «بگو: آیا پیمانی از خدا گرفتهاید ـ و خداوند هرگز از پیمانش تخلف نمیورزد ـ یا آنچه را نمیدانید (به ناروا) به خداوند نسبت میدهید.»
اگر چه بعضی از فقرات عهد عتیق مستمسک این گونه اعتقادات نابجا است؛ اما تأمل و اندیشه در این گونه روایات توراتی موارد آن را اختصاص میدهد: «خداوند، رحمان و کریم است… با ما مطابق گناهانمان عمل ننموده و به ما به حسب خطاهایمان جزا نداده است… به اندازهای که مشرق از مغرب دور است، به همان اندازه، گناهان ما را دور کرده است. همانطوری که پدر بر فرزندان خود رئوف است، خداوند نیز بر ترسندگان خود رأفت مینماید. زیرا سرشت ما را میداند و به یاد دارد که ما خاک هستیم.(۶)»
در جای دیگر آمده است: «ارتداد ایشان (بنی اسرائیل) را شفا داده، ایشان را بدون هیچ چشمداشتی، دوست خواهم داشت.(۷)»
فقراتی این چنین امید بخش را میتوان حتی در قرآن کریم در مورد بنی اسرائیل مشاهده نمود، با این تفاوت که در این کتاب آسمانی وعدهها و پاداشهای الهی مشروط گردیده و در ادامه با روشنگری، نقض پیمان و عاقبت بد آنان را ذکر میکند: «وَلَقَدْ اَخَذَ اللّه میثاقَ بَنی اِسْرائیلَ وَبَعَثْنا مِنْهُمُ اثْنَی عَشَرَ نَقیبا وَقالَ اللّه اِنّی مَعَکُمْ لاَءنْ اَقَمْتُمْ الصَّلاهَ وَاتَیْتُمُ الزَّکاهَ وَامَنْتُمْ بِرُسُلی وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَاَقْرَضْتُمُ اللّه قَرْضا حَسَنا لاَءُکَفِّرَنَّ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ وَلاَءُدْخِلَنَّکُمْ جَناتٍ تَجْری مِنَ تَحْتِها الاَْنْهارُ فَمَنْ کَفَرَ بَعْدَ ذلِکَ مِنْکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبیلِ»؛(۸) «خدا از بنی اسرائیل پیمان گرفت و از آنها دوازده نقیب (سرپرست) برانگیختیم. خداوند [به آنها] گفت: «من با شما هستم، اگر نماز به پا دارید و زکات بپردازید و به رسولان من ایمان بیاورید و آنها را یاری کنید و به خدا قرض الحسن بدهید [= در راه او به نیازمندان کمک کنید]، گناهان شما را میپوشانم و شما را در باغهایی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است وارد میکنم، اما هر کس از شما بعد از این کافر شود، از راه راست منحرف گردیده است.»
قرآن کریم در ادامه، گمراهی آنان را یادآور میشود و میفرماید:«فَبِما نَقْضِهِمْ مِـیثاقَهُمْ لَعَنّاهُمْ وَجَعَلْنا قُلُوبَهُمْ قاسِـیَهً یُحَرِّفُونَ الکَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ وَنَسُوا حَظّاً مِمّا ذُکِّرُوا بِـهِ وَلا تَزالُ تَطَّلِعُ عَلی خائِنَهٍ مِنْهُمْ إِلاّ قَلِـیلاً مِنْهُمْ »؛(۹) «ولی به خاطر پیمان شکنی، آنها را از رحمت خویش دور ساختیم و دلهای آنان را سخت و سنگین نمودیم؛ سخنان [خدا] را از موردش تحریف میکنند و بخشی از آنچه را به آنها گوشزد شده بود فراموش کردند و هر زمان از خیانتی [تازه] از آنها آگاه میشوی، مگر اندکی از آنان.»
۳. یهودیان، دوست و فرزند خداوند!
قرآن کریم در آیه ششم سوره جمعه به اندیشه یهود اشاره کرده، میفرماید:«قُلْ یا أَیُّها الَّذِینَ هادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّکُمْ أَوْلِـیاءُ لِلّهِ مِنْ دُونِ النّاسِ فَتَمَنَّوُا المَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِـینَ»؛ «بگو: ای یهودیان! اگر گمان میکنید که [فقط [شما دوستان خدایید نه سایر مردم، پس اگر راست میگویید، آرزوی مرگ کنید [تا به لقای محبوبتان برسید].»
همچنین قرآن کریم در سوره مائده آیه هجدهم به ادعای دیگر آنان در مورد فرزندی خداوند اشاره میکند و میفرماید:«وَقالتِ الیَهُودُ وَالنَّصاری نَحْنُ أَبْناءُ اللّهِ وَأَحِبّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ یُعَذِّبُـکُمْ بِذُنُوبِکُمْ بَلْ أَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْ خَلَقَ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشاءُ وَیُعَذِّبُ مَنْ یَشاءُ»؛ «یهود و نصاری گفتند: ما فرزندان خدا و دوستان [خاص] او هستیم. بگو: پس چرا خدا شما را به خاطر گناهانتان مجازات میکند؟ بلکه شما بشری هستید از مخلوقاتی که او آفریده است. او، هر کسی را بخواهد [و شایسته بداند]، میبخشد و هر کس را بخواهد [و مستحق بداند]، مجازات میکند.»
منطق بیبدیل قرآن در برابر تحریفات اعتقادی آنچنان مستحکم است که جایی برای دفاع نمیگذارد و جز این لحن استوار نمیتواند پاسخ کسانی باشد که به پیامبر میگفتند:«لاتُخَوّفْنا فَإِنّا اَبْناءُ اللّه وَاَحِبّاؤُهُ فَاِنْ غَضِبَ عَلَیْنا فَاِنَّما یَغْضِبُ کَغَضَبِ الرَّجُلِ عَلی وَلَدِهِ یَعْنی اِنَّهُ یَزُولُ عَنْ قریبٍ؛(۱۰) ما را تهدید مکن؛ چرا که ما فرزندان و دوستان خداوندیم. در صورت خشم نیز خداوند بر ما به مانند عصبانیت پدر از فرزندش است؛ یعنی بزودی خشمش فرو خواهد نشست.»
۴. یهودیان آزمند و دنیازده
دنیازدگی و دلبستگی به دنیا از خصوصیات و ویژگیهای این قوم به اصطلاح برگزیده است. جالب آنکه این صفت حتی تا به امروز ادامه یافته و دستهای یهودیان امروزی را به راحتی میتوان در کارتلها (شرکتهای فراملیتی) مشاهده نمود. قرآن کریم به همین ویژگی اشاره میفرماید و آن را در تضاد با ادعاهای گذشته آنان مبنی بر دوستی ویژه با خداوند ارزیابی میکند: «وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النّاسِ عَلی حَیاهٍ وَمِنَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا یَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ یُعَمَّرُ أَلـْفَ سَنَهٍ وَما هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ العَذابِ أَنْ یُعَمَّرَ وَاللّهُ بَصِـیرٌ بِما یَعْمَلُونَ»؛(۱۱) «و آنها را حریصترین مردم ـ حتی از مشرکان ـ بر زندگی [این دنیا و اندوختن ثروت [خواهی یافت: [تا آنجا] که هر یک از آنها آرزو دارد هزار سال به او عمر داده شود؛ در حالی که این عمر طولانی، او را از کیفر [الهی] باز نخواهد داشت. و خداوند به اعمال آنها بینا است.»
۵. یهود پیمانشکن
شکستن پیمانها از جمله نکاتی است که قرآن کریم در رابطه با یهود مکررا بیان میدارد. این پیمانها لزوما توحیدی نیست، بلکه یهود پیمانهای توحیدی، اجتماعی، عبادی و اقتصادی خویش را شکسته است: «وَ إِذْ أَخَذْنا مِـیثاقَ بَنِـی إِسْرائِـیلَ لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللّهَ وَبِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَذِی القُرْبی وَالْیَتامی وَالْمَساکِـینِ وَقُولُوا لِلنّاسِ حُسْناً وَأَقِـیمُوا الصَّـلاهَ وَآتُوا الزَّکاهَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلاّ قَلِـیلاً مِنْـکُمْ وَأَنْتُمْ مُعْرِضُونَ»؛(۱۲) و [یادآورید [زمانی را که از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خداوند یگانه را پرستش نکنید و به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و بینوایان نیکی کنید و به مردم نیک بگویید و نماز برپا دارید و زکات بدهید. سپس [با اینکه پیمان بسته بودید] همه شما ـ جز عده کمی ـ سرپیچی کردید و [از وفای به عهد [رویگردان شدید.»
در ادامه همین آیات خداوند به دیگر موارد نقض پیمان یهود اشاره کرده، کشتار، تجاوز، غصب سرزمینهای یکدیگر را از جمله جنایات قوم یهود برمیشمارد و پایان این همه پیمان شکنی را چنین یادآور میشود: «فَما جَزاءُ مَنْ یَفْعَلُ ذ لِکَ مِنْـکُمْ إِلاّ خِزْی فِـی الْحَیاهِ الدُّنْیا وَیَوْمَ القِـیامَهِ یُرَدُّونَ إِلی أَشَدِّ الْعَذابِ»؛(۱۳) «برای کسی که از شما این عمل (تبعیض در میان احکام و قوانین الهی) را انجام دهد، جز رسوایی در این جهان، چیزی نخواهد بود و روز رستاخیز به شدیدترین عذابها گرفتار میشوند.»
موارد نقض پیمانها از سوی یهود به این جا ختم نمیشود و موارد متعددی را میتوان در قرآن برشمرد که به دلیل اختصار از این موارد گذر میکنیم. امروزه این صفت شاخص یهود کاملا در رفتارهای رژیم صهیونیستی مشهود است. نقض قراردادهایی نظیر مادرید، اسلو، شرم الشیخ، نقشه راه و… همگی حکایت از ماندگاری این ویژگی در یهود امروز دارد.
۶. یهود، قوم مغضوب
خداوند عملکرد ناپسند یهود را مشمول غضب و خشم خود دانسته، ضمن پرهیز دادن مؤمنان از دوستی با یهود، میفرماید: «یا أَیُّها الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِـبَ اللّهُ عَلَیْهِمْ قَدْ یَـئِسُوا مِنَ الآخِرَهِ کَما یَـئِسَ الکُفّارُ مِنْ أَصْحابِ القُبُورِ»؛(۱۴) «ای کسانی که ایمان آوردهاید! با قومی که خداوند آنان را مورد غضب قرار داده دوستی نکنید، آنان از آخرت مأیوسند همانگونه که کفار مدفون در قبرها مأیوس میباشند.»
۷. یهودیان، دشمن مؤمنان
قرآن با یادآوری دوستی یهودیان با کافران و اتحاد استراتژیک آنان بر علیه مسلمانان میفرماید: «تَری کَثِـیراً مِنْهُمْ یَتَوَلَّوْنَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَبِئْسَ ما قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنْفُسُهُمْ أَنْ سَخِطَ اللّهُ عَلَیْهِمْ وَفِی العَذابِ هُمْ خالِدُونَ»؛(۱۵) بسیاری از آنها را میبینی که کافران [و بتپرستان] را دوست میدارند [و با آنها طرح دوستی میریزند]، نفس سرکش آنها چه اعمال بدی را از پیش برای آنها فرستاده که نتیجه آن خشم خداوند بود و در عذاب [الهی] جاودانه خواهند ماند.»
آیات الهی، یهود را از بدترین مردم نسبت به مؤمنان ارزیابی میکند و میفرماید: «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النّاسِ عَداوَهً لِلَّذِینَ آمَنُوا الیَهُودَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُوا»؛ «بطور مسلم، دشمنترین مردم نسبت به مؤمنان را یهود و مشرکان خواهی یافت.»
۸. یهود، قوم نژادپرست
از جمله علتهایی که یهودیان همواره خود را صاحب امتیاز میدانستهاند و به آن تکیه مینمودهاند، تبار آنها است. آنان خویشتن را از تبار یعقوب فرزند اسحاق میدانند و به این وسیله نسب خود را به پیامبر اولوالعزم الهی حضرت ابراهیم خلیل اللّه میرسانند و به آن مباهات میکنند. از اینرو دیگر اقوام را از خود پستتر و حقیرتر شمرده، برای آنان احترامی قائل نیستند. قرآن کریم با نسبگرائی و مباهات افراطی بر نژاد به مبارزه برمیخیزد و ملاک نزدیکی و برتری را نه در نسب بلکه در طاعت و تبعیت میداند: «ما کانَ إِبْراهِـیمُ یَهُودِیّاً وَلا نَصْرانِـیّاً وَلـکِنْ کانَ حَنِـیفاً مُسْلِماً وَما کانَ مِنَ المُشْرِکِـینَ * إِنَّ أَوْلی النّاسِ بِإِبْراهِـیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ وَهـذا النَّبِی وَالَّذِینَ آمَنُوا وَاللّهُ وَلِی المُؤْمِنِـینَ»؛(۱۶) «ابراهیم نه یهودی بود و نه نصرانی، بلکه موحدی خالص و مسلمان بود و هرگز از مشرکان نبود. سزاوارترین مردم به ابراهیم آنها هستند که از او پیروی کردند و این پیامبر و کسانی که ایمان آوردهاند [از همه سزاوارترند] و خداوند ولی و سرپرست مؤمنان است.»
۹. یهود و پیروی از شیاطین
از جمله انتقاداتی که قرآن کریم متوجه یهود میسازد آن است که آنان حتی در دوران طلایی و عصر حاکمیت پیامبر قدرتمند الهی، حضرت سلیمان نیز دست از خیرهسری برنداشتند و به دنبال آن چیزی رفتند که آخرت آنان را بر باد داد، در دنیا نیز چیزی جز ضرر و زیان برای آنها به بار نیاورد: «وَاتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّیاطِـینُ عَلی مُلْکِ سُلَیْمانَ وَما کَفَرَ سُلَیْمانُ وَلـکِنَّ الشَّیاطِـینَ کَفَرُوا یُعَلِّمُونَ النّاسَ السِّحْرَ وَما أُنْزِلَ عَلَی الْمَلَکَیْنِ بِبابِلَ هارُوتَ وَمارُوتَ وَما یُعَلِّمانِ مِنْ أَحَدٍ حَتّی یَقُولا إِنَّما نَحْنُ فِتْنَهٌ فَلا تَـکْفُرْ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنْهُما ما یُفَرِّقُونَ بِهِ بَیْنَ المَرْءِ وَزَوْجِهِ وَما هُمْ بِضارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاّ بِـإِذْنِ اللّهِ وَیَتَعَلَّمُونَ ما یَضُرُّهُمْ وَلا یَنْفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ مالَهُ فِـی الآخِرَهِ مِنْ خَـلاقٍ وَلَبِئْسَ ما شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ»؛(۱۷) «و [یهود] از آنچه شیاطین در عصر سلیمان بر مردم میخواندند پیروی کردند. سلیمان هرگز کافر نشد ولی شیاطین کفر ورزیدند و به مردم سحر آموختند و [نیز یهود] از آنچه بر دو فرشته بابل، هاروت و ماروت، نازل شد پیروی کردند. [آن دو، راه سحر کردن را برای آشنایی با طرز ابطال آن به مردم یاد میدادند] و به هیچ کس چیزی یاد نمیدادند مگر اینکه از پیش به او میگفتند: «ما وسیله آزمایش هستیم، کافر نشو [و از این تعلیمات سوء استفاده نکن]، ولی آنها از آن دو فرشته مطالبی را میآموختند که بتوانند به وسیله آن میان مرد و همسرش جدایی بیفکنند، ولی هیچگاه نمیتوانند بدون اجازه خداوند به انسانی زیانی برسانند. آنها قسمتهایی را فرا میگرفتند که به آنان زیان میرسانید و نفعی نمیرسانید و مسلما میدانستند هر کس خریدار این گونه متاع باشد، در آخرت بهرهای نخواهد داشت و چه زشت و ناپسند بود آنچه خود را به آن فروختند، اگر میدانستند.»
یهود دیروز و امروز
پس از گذر اجمالی از پارهای عقاید و خصوصیات ملت از هم گسیخته یهود و با نگاهی به امروز، با ادعاهای صهیونیستهای کنونی مواجه میشویم. پرسشهای اساسی در رابطه با این مسئله آن است که آیا ادعاهای اصلی یهود درباره فلسطین صحت دارد یا خیر؟ به علاوه صهیونیسم چه ارتباطی با آیین یهودیت دارد؟ ابتدا به صورت کوتاه رابطه این ادعا با تاریخ را بررسی میکنیم و سپس به پرسش دوم خواهیم پرداخت.
سرزمین کنعانیان یا ارض موعود
عمده ادعای حاکمان رژیم اشغالگر قدس، داشتن حق تاریخی ملت یهود و تعلق سرزمین فلسطین به آنها است. اما بنا بر گفته مورخینی همچون توین بی، فرید من و… حدود چهار هزار و پانصد سال پیش از این، بعضی از قبایل عرب به سرزمین فعلی فلسطین مهاجرت کردند که بعدها به نام کنعانیان شهرت یافتند. کنعانیان نخستین کسانی بودند که شهر «اورسالم، به معنای شهر صلح و سلامت» را بنیان نهادند. کنعانیها حدود یک هزار و پانصد سال کنترل این ناحیه را به دست داشتند و شهرهای اریحا، بیسان، شکیم و نابلس را ساختند. از سوی دیگر عبرانیها حدود ۷۰۰ سال بعد از قبایل عرب، یعنی در حدود ۳۸۰۰ سال پیش به همراه حضرت ابراهیم از شهر اور مرکز کلدانیها در عراق به ارض کنعان «فلسطین» مهاجرت کردند. در کنعان حضرت اسحاق فرزند ابراهیم متولد شد و حضرت یعقوب فرزند اسحاق به نام اسرائیل (بنده خدا) معروف شد و بدین جهت است که یهودیان را به دلیل انتساب به حضرت یعقوب بنی اسرائیل لقب دادهاند.
یعقوب به همراه فرزندان خود به مصر مهاجرت کرد و سالها همراه حضرت یوسف در آنجا اقامت کرد. در سال ۱۲۰۰ قبل از میلاد مسیح، حضرت موسی علیهالسلام بنی اسرائیل را از چنگال فرعون مصر رهانید و به طرف کنعان یا فلسطین حرکت داد. اما قوم بنی اسرائیل سالها در بیابانها سرگردان بودند، سپس به شهر اریحا در فلسطین حمله ور شدند و میان آنها و ساکنان اصلی فلسطین دو قرن جنگ پراکنده صورت گرفت تا اینکه یک هزار سال پیش از میلاد مسیح، حضرت داود اولین حکومت بنی اسرائیل را ایجاد کرد. دوران حکومت داود و سلیمان شصت و پنج سال به طول انجامید که سالهای طلایی دولت باستانی اسرائیل بود.
پس از آن این حکومت در سال ۹۲۲ پیش از میلاد به دو بخش شمالی و جنوبی به نامهای اسرائیل و یهودیه تقسیم شد که بعدها هر دو سقوط کردند. حکومت اسرائیل شمالی در سال ۷۲۱ پیش از میلاد توسط آشوریها و حکومت یهودیه در سال ۵۸۷ پیش از میلاد در جریان حمله بابلیها سقوط کردند و یهودیان به اسارت درآمده و پراکنده شدند.
به گفته یکی از محققین «دوازده قبیله بنی اسرائیل به قفقاز، ارمنستان و به ویژه بابل تبعید شدند و بدین ترتیب مردم یهود باتمامیت وجود خود به همراه نژاد جامعه ملی و مذهبی خود برای همیشه از بین رفت.(۱۸) پس از آن نیز سرزمین فلسطین همواره بین قدرتهای منطقهای نظیر ایرانیان، رومیها، مسلمانان و مسیحیان دست به دست گردیده است.
از مجموع مطالب گذشته میتوان دریافت که از تاریخ چهارهزار و پانصد ساله سرزمین فلسطین، تنها حدود چهارصد سال این سرزمین در اختیار بنی اسرائیل قرار داشته است و صحت این گونه ادعا که فلسطین سرزمین یهودیان است کاملا مخدوش بوده و اعتباری ندارد.
یهود و صهیونیسم
صهیونیسم در واقع یک فرقه آرمانگرا است که بر مبنای اعتقاد یهودیان در رابطه با وعده الهی و ظهور منجی و نجات ملت یهود پای گرفته است. این اعتقاد با دو گرایش صهیونیسم سیاسی و فرهنگی شناخته میشود. صهیونیسم سیاسی در نیمه دوم قرن نوزدهم رشد کرد و خواستار بازگشت یهودیان به فلسطین و ایجاد کشور اسرائیل شد. اما صهیونیسم فرهنگی که قدمت بیشتری دارد با مهاجرت یهودیان به فلسطین و تأسیس اسرائیل مخالف بود.(۱۹)
از اینرو میتوان این نتیجه را گرفت که در واقع یهودیان خواه صهیونیست باشند یا نباشند، دارای اصول مشترک و آیین واحد میباشند و همگی پایبند به دین یهود هستند.
امروزه جناح تندرو و خواهان خشونت در میان آنان قدرت گرفته است و با اشغال فلسطین به انواع سرکوبها برای تحقق آرمان خویش دست میزند. اگرچه در بسیاری از نوشتهها بین یهود و صهیونیسم سیاسی تفاوتی گذاشته میشود و در جهت تطهیر آیین یهود از ایده صهیونیسم تلاش میشود، اما آنچه به حقیقت نزدیکتر است، آن است که گروههای مختلف در جامعه یهود تنها در روشها و راهکارها با یکدیگر تفاوت دارند، اما همگی دل سپرده به روح حاکم بر دین تحریف شده خود میباشند. به همین خاطر نگارنده بر این عقیده است که تمام ویژگیهای پیش گفته در رابطه با این قوم پراکنده، سودجو و قدرت طلب، همینک نیز پابرجا است.
انقلاب اسلامی و فلسطین
شاید بتوان انقلاب اسلامی ایران را یگانه یاور صادق و پا برجای مردم مسلمان فلسطین دانست. از اینرو امام خمینی رحمهالله رهبر فقید انقلاب اسلامی به عنوان عالمی مجاهد و آشنا به جهان سیاست و زمان حاضر با درک حساسیتها و انفعال گسترده دولتهای اسلامی، با رویکرد به مردم مسلمان، آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را به عنوان روز قدس نامگذاری نمود. ایشان در پیامی به مسلمانان در سال ۵۸ این روز را روز همبستگی بین المللی مسلمانان در حمایت از حقوق مردم مسلمان دانست و یکسال بعد به همگان اعلام نمود: «روز قدس روزی است که باید تمام ملتهای اسلام با هم توجه بکنند و این روز را زنده نگه دارند.»(۲۰)
امید است مبلغان گرامی با درک مناسب از وقایع دنیای کنونی و گستاخیهای امریکا و فرزند نامشروع استعمار یعنی اسرائیل غاصب، در تبیین این مسئله حساس کمال کوشش و سعی خویش را مبذول دارند تا حق مسلمانان در رابطه با فلسطین به بوته فراموشی سپرده نشود و قلب دنیای اسلام به تسخیر دشمنان در نیاید.
۱. اعراف/۱۶۹.
۲. ترجمهها برگرفته از ترجمه آیه اللّه مکارم شیرازی است.
۳. ترجمه برگرفته از ترجمه آیت اللّه مکارم شیرازی است.
۴. بقره/۸۰.
۵. همان.
۶. عهد عتیق، کتاب مزامیر، باب ۱۰۳: ۱۵ـ۱۸.
۷. همان، کتاب یوشع، باب ۱۴: ۷ـ۱۴.
۸. مائده/ ۱۲.
۹. مائده/ ۱۳.
۱۰. مجمع البیان، فضل بن الحسن الطبرسی، ج۳، ص ۲۷۳ ـ ۲۷۲.
۱۱. بقره/۹۶.
۱۲. بقره/۸۳.
۱۳. بقره/۸۵.
۱۴. ممتحنه/۱۳.
۱۵. مائده/۸۰.
۱۶. آل عمران/۶۷ ـ ۶۸.
۱۷. بقره/۱۰۲.
۱۸. جهت اطلاع بیشتر به کتاب «ریشههای بحران در خاورمیانه» نوشته دکتر حمید احمدی، ص ۷ به بعد مراجعه فرمایید.
۱۹. حمید احمدی، ریشههای بحران در خاورمیانه، ص۳ با تصرف.
۲۰. صحیفه نور، ج۱۹، ۱۶/۵/۵۹.
 
منبع: / ماهنامه / مبلغان / شماره ۵۹
نویسنده : علی اقلیدی نژاد