پرهیز از اذیت، آزار، ظلم و زور

هرکاری که باعث آزار و اذیت همسر شود، در اسلام ممنوع است. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «کسی که همسرش را اذیت می کند، خداوند نه نمازش را و نه هیچ کار نیکش را قبول نمی کند تا اینکه او را راضی کند و اگر چه همه عمرش روزه بگیرد و نماز بخواند و بندگان را آزاد نماید و اموالش را در راه خدا انفاق کند. او اول کسی است که وارد آتش می گردد.»
امام صادق نیز فرمودند: «زنی که شوهرش را اذیت کند یا غمگین نماید، ملعون است، ملعون است و زنی که شوهرش را تکریم کند و آزار نرساند، سعادتمند است، سعادتمند است . همچنین، آن امام بزرگوار (ع) فرمودند: «هر زنی که شب را در حالی بگذراند که شوهرش به حق از او عصبانی باشد، نماز آن زن قبول نمی شود تا این که شوهرش از او راضی گردد….»
در مواردی که ادامه زندگی برای طرفین یا یکی از آنها سخت و ناممکن شده و به طور طبیعی باید از یکدیگر جدا شوند، برخی مردان همسر خود را طلاق نمی دهند تا او را آزار دهند. خداوند در قرآن می فرماید: حق ندارید همسر خود را به قصد آزار و اذیت او نگهدارید: (بقره، ۲۳۱) و کسانی که با همسر خود بدرفتاری می کنند، متجاوزند و آنان که متجاوز به حدود و حقوق دیگران باشند، مورد مهر و محبت خداوند قرار نمی گیرند (بقره، ۱۹۰). قرآن در آیه ای دیگر می فرماید: همسرتان را در مضیقه قرار ندهید: (طلاق، ۶) و خوب همسرداری کنید: (نساء، ۱۹) و این قانون قطعی قرآن است که «به طور شایسته همسر خود را نگهدارید» یا «با نیکی او را رها کنید و از او جدا شوید. البته، اصل در زندگی، نگهداری همسر است، نه رها کردن او؛ لذا در قرآن، همه جا کلمه «امساک» قبل از کلمه «تسریح» آمده است. در روایات نیز به شدت از ظلم به دیگران نهی شده است.
– رسول خدا (ص) فرمودند: «اگر کوهی به کوهی ظلم کند، خداوند کوه ظلم کننده را تکه تکه می کند.» و «سه گناه است که در عقوبتش ( در همین دنیا) تعجیل میگردد و تا آخرت به تاخیر نمی افتد: عقوق والدین (مخالفت و فرمان نبردن از پدر و مادر) و ظلم بر مردم و کفران احسان.
– امام صادق (ع) نیز فرمودند: «سریعترین شرّ (که به فرد می رسد)، عقوبت ظلم است.»
خانواده موفق، بر محور حق و عدل و احسان زندگی می کند و از هر گونه اذیت و آزار و ظلم به یکدیگر پرهیز می نماید. اسلام به کمترین اذیت و آزار و اجحاف به خانواده راضی نیست و با دستورات متنوع و متعدد از حریم خانواده ، پاسداری و حمایت نموده است. امام باقر از جابر و او از رسول خدا کی نقل نمود که آن حضرت نهی نمود از این که مرد وقتی که شب هنگام، دیر از سفر می آید، به خانه وارد شود؛ مگر اینکه قبلا اعلام کرده باشد. پیام این روایت این می تواند باشد که مرد باید برنامه سفر خود را طوری تنظیم کند که شب هنگام و بی موقع وارد منزل نشود، تا کسانی که در خانه هستند، نترسند و از خواب بیدار نشوند.