پاسخ:
قوانین، مقررات و عقاید هندوها بر اساس مقاصد چهار گانه ای بنا شده است که عبارتند از:۱. کامه: که همان کامرانی و طلب لذایذ جسمانی است.
۲. ارتهه: که مراد از آن وظایف افراد نسبت به امور جهان می باشد.
۳. دهرمه: به معنای شریعت و اخلاق و رفتار دینی.
۴. مکشه: به معنای هدف غایی انسان و آن عبارت است از نجات روح و رسیدن آن به مرتبه کمال که از طریق نفی تمام بدبختی های زندگی می باشد.[۱]
درهندوئیزم در راستای مقصد چهارم دو عقیده بنا شده به نامهای:
۱. سمساره: که معنای آن انتقال ارواح یا تناسخ می باشد[۲] فلذا هندوها بر این اساس معتقد می باشند که ارواح انسانها بعد از مرگ در قالب بدنهای دیگر وارد این جهان می شوند و به زندگی مجدد می پردازند.
۲. کرمه: که معنای آن کیفیت و چگونگی تولد ثانوی است[۳] به عبارت دیگر بر اساس این عقیده هندوها طریقه و راه عمل به سمساره که در ادامه به آن اشاره می شود بیان می دارند. بنابر این با توجه به آنچه که بیان شد هدف غایی در دین هندو آزاد و رها شدن از محنت حیات است و بر این اساس پیروان این دین به دنبال این هستند که در تجسم و حلول بعدی، زندگی بهتری داشته باشند.[۴]
از این رو هندوئیزم برای چگونگی توالد ثانوی (کرمه) قانون سوزاندن مردگان را وضع کرده اند و از این رسم دو هدف را دنبال می کنند که عبارتند از:
۱. عمل به کرمه: (چگونگی توالد ثانوی) یا به عبارت دیگر آنها بدین وسیله به روح در حال عزیمت این امکان را فراهم می کنند تا این جهان را ترک کند و منزلت نیاکان را به دست آورد و همانند شبح در این جهان باقی نماند و به سرنوشت بعدی خود رهسپار شود.[۵]
۲. رفع آلودگی: هندوها بر این عقیده اند که با مرگ فرد آلودگی گسترده ای آزاد می شود که تنها راه رفع این آلودگی سوزاندن جنازه مرده ها می باشد.[۶]
نتیجه آن که هندوها به دو دلیل مرده های خود را می سوزانند:
اول آنکه: این کار را (سوزاندن مرده) بهترین راه تسریع در رسیدن متوفی به زندگی بعدیش می دانند و دوم آنکه با این کار در صدد برطرف کردن آلودگی ایجاد شده می پردازند.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
۱. دین هندو، سی بل شاتوک، ترجمه حسن افشار.
۲. آیین هندو، سیمین و تیمن، علی موحدیان عطار.
[۱] . آریا، غلامعلی، آشنایی با تاریخ ادیان، تهران، مؤسسه فرهنگی و انتشاراتی پایا، چاپ سوم، ۱۳۷۹ش، ص ۵۵.
[۲] . جان بی ناس، تاریخ جامع ادیان، ترجمه علی اصغر حکمت، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۷ش، ص ۱۵۵.
[۳] . همان.
[۴] . گواهی، عبدالرحیم، جهان مذهبی، تهران، نشر فرهنگ، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش، ص۲۹۷.
[۵] . سیمن و تیمن، آیین هندو، ترجمه علی موحدیان عطار. قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، ۱۳۸۲ش، ص ۷۴.
[۶] . همان.
