چشم‏ زخم (عواقب)

پرسش. آیا افرادی که خواسته یا ناخواسته، با چشم زخم برای دیگران مشکل ایجاد می‏کنند، مرتکب گناه شده ‏اند؟

پاسخ: در اصل وجود چشم زخم تردیدی نیست.    (چنان که حضرت یعقوب به فرزندان خود سفارش می‏کند که از درهای مختلف و به صورت پراکنده وارد شهر شوید [تا از چشم زخم در امان باشند ]یوسف (۱۲، آیه ۶۷).)    اما اینکه چگونه و بر چه توجیهی چشم برخی این اثر را دارد.
یک بیان آن است که چشم کسی که از روی حسادت یا از روی شگفتی به موردی حساس می‏شود، تشعشعی از خود ساطع می‏کند. شاید بتوان گفت این حالت قدرت نفس آن شخص است. بی‏شک چشم زخم به عنوان علّت ناقصه و در طول علت فاعلی حقیقی یعنی خداوند متعال است و به اذن او اثر می‏گذارد. نکته بعدی آنکه این قدرت تحت اختیار و اراده آن شخص نیست که زخم خود را تنها نثار دشمنان کند. با این‏ همه کسی که دچار این قدرت شده است به نکات ذیل توجه کند:
۱. اگر انسانی می‏داند این قدرت در چشم‏ های اوست تا آنجا که ممکن است به اموری که مورد شگفتی یا حسادت اوست، نگاه نکند یا اگر نگاه کرد فوراً روی خود را برگرداند و با دعا و توسل اثر آن نگاه را از بین ببرد.
۲. اگر چیزی به ذهن چنین شخصی خطور کرد با ذکر «لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ إلاَّ بِاللّه‏ِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ» به قدرت خدا اقرار کند و به او پناه ببرد.  
۳. هر چه ایمان به خدا، معاد و عقاید مذهبی محکم‏تر باشد، اموری مثل چشم زخم در آنجا کمتر زمینه ظهور و بروز پیدا می‏کند.
نکته پایانی آنکه با رعایت این اصول اگر موردی اتفاق افتاد، این شخص مقصّر نیست.