گوشمالی میشویم
گاهی که مشکلات فشار میآورد، لب به شکایت باز میکنیم. گله میکنیم از غیبت امام، اما غافلیم که این محروم بودن حتماً دلیلی دارد؛ محرومیت یعنی گوشمالی. قرآن میفرماید «فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذینَ هادُوا حَرَّمْنا» یهودیها ظلم کردند، آنها را از برخی غذاهای حلال محروم کردیم. گفتیم: تا فلان مدت این مواد را نباید مصرف کنید.
ما هم به سبب گناهانمان، به سبب ظلم و ستم به خود و دیگران از نعمت ظهور امام محرومیم. ما گوشمالی میشویم.
به برخیها میگوییم مگر نمیخواهی امام زمان بیاید؟ الان که نایب امام زمان هست، گوش به حرفش بده. ما زمان شاه آدمهایی داشتیم، دو لیتر گریه میکردند که چرا امام زمان نیست. امام خمینی که آمد، اینها فرار کردند. (نساء،۱۶۰)
او هست و ما نیستیم
امام زمان(عج) غایب است ولی قرآن یک آیه دارد میگوید که: امام زمان بین شماست. شما را میشناسد، شما او را نمیشناسید. یک آیه داریم که یوسف برادرهایش را شناخت ولی برادرها یوسف را نشناختند. آخرش گفتند: تو یوسفی؟«أَ إِنَّکَ لَأَنْتَ یُوسُف» قرآن میگوید: «فَعَرَفَهُم» یوسف آنها را شناخت، ولی آنها یوسف را نشناختند. امام زمان هم بین ما است و ما را میشناسد. امام زمان نخ هستی است. در اسکناس یک نخ است، آن نخ به اسکناس ارزش میدهد. «لَوْلَا ذَلِکَ لَسَاخَتِ الْأَرْضُ بِأَهْلِهَا»۱ حجت نبود زمین ارزش نداشت، زمین اهلش را فرو میبرد. اگر این نخ در اسکناس نباشد، دو تا کامیون اسکناس هم بدهی بیارزش است.
(یوسف،۹۰)
۱. بحارالانوار، ج۵۷، ص۲۱۲.
نامشان را بلند کنیم
این ماه، سراسر جشن و سرور است، اما ما در این جشنها چه وظیفهای داریم؟ آیا باید بیتفاوت از کنارشان بگذریم؟ قرآن راه را به ما نشان داده و میفرماید «ذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللَّه» یعنی ایامالله را یاد مردم بیاور. ولادت بعضی از ائمه تعطیل است و همه مردم خبر دارند، اما بعضی دیگر نه. اینجا ما باید ایامالله را یادآوری کنیم. خرج زیادی هم ندارد. میتوانید یک پرچم شادی بزنید، به رنگ ایران، جمهوری اسلامی، سر در خانه یا مغازهتان. کارتان را هم بکنید، ولی یک پرچم بزنید پیدا باشد که امروز جشن است. امروز یومالله است. به ما گفتند «إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبی» قُربی یعنی بزرگداشت اهلبیت پیغمبر(علیهمالسلام) این جشنها را دستکم نگیریم. شور و شعور در کنار هم خوب است. قرآن میگوید «وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ» نام تو را بلند میکنیم. جشنها، سوگواریها، «وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ» است. نام ائمهمان را بلند کنیم.
(ابراهیم،۵)، (شوری،۲۳)، (شرح،۴)