مانند بسیاری از آیات دیگر که عذاب را در امت های پیشین مبنی بر تکذیب آنان نموده، نه بر نفس کفر؛ و مانند بسیاری از آیات قرآن مجید افرادی را بیان میکند که فورا به حساب آنها به مجرد موت رسیدگی نمی شود، بلکه تأخیر می افتد تا وقتی که قیامت در رسد و به حساب نفوس و صلاح و طلاح آنها رسیدگی شود. در قیامت که عالم ظهورات نفوس است، در آنجا خداوند بر اساس حالت های نفسیه آنان، یا آنانرا مورد رحمت خود قرار میدهد و یا آنکه تسلیم عذاب میکند، و آنان را «مرجون لامرالله» گویند.
در سوره توبه آیه ۱۰۲ پس از آنکه خداوند حال مردم بسیار خوب و بسیار بد و مردمی که اعمالشان آمیخته خوبی و بدی است را ذکر می نماید، حال این طائفه را بیان میکند؛ می فرماید: «و ءاخرون اعترفوا بذنوبهم خلطوا عملا صـ’لحا و ءاخر سیئا عسی الله أن یتوب علیهم إن الله غفور رحیم؛ و جماعت دیگری هستند که به گناهان خود اعتراف نموده، مقداری از اعمال صالحه انجام داده اند و مقداری از اعمال زشت بجای آورده اند. شاید خداوند از گناه آنها درگذرد، و بدرستیکه خداوند غفور و رحیم است».
«حضرت باقر علیه السلام در تفسیر این آیه ۱۰۶ سوره توبه: «و ءاخرون مرجون لامرالله؛ و عده ای دیگر کارشان به مشیت خدا واگذار شده است» فرمودند: مراد از آنها قومی هستند که سابقا از مشرکان بوده اند و مانند حضرت حمزه سید الشهداء و حضرت جعفر طیار و امثال آنها را از گروه مؤمنان به خدا کشته اند؛ و سپس آنها داخل در دین اسلام شدند و خدای را به وحدانیت پذیرفتند و شرک را ترک گفتند، اما ایمان در دلهای آنان وارد نشد، و معرفت به خدا به دلهای خود پیدا نکردند تا از مؤمنین باشند و بهشت بر آنان واجب گردد، و نیز بر انکار و مکابره خود هم باقی نمانده اند تا از کافران باشند و آتش بر آنها واجب شود؛ اینان بر همین حال هستند که یا پروردگار آنها را عذاب کند و یا از آنها بگذرد».
حمران میگوید: از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام درباره تفسیر آیه مستضعفین سؤال کردم. حضرت فرمودند: ایشان اهل ولایتند. عرض کردم: کدام ولایت؟ حضرت فرمودند: مراد من از ولایت، آن ربط و وابستگی قلبی نیست که به حقیقت دین مربوط باشد، بلکه مراد من از ولایت همان ظاهر اسلام و استفاده کردن از نکاح و ارث و آمیزش با مسلمانان است، لیکن در حقیقت، این افراد نه از مؤمنین هستند و نه از کفار، و ایشانند مرجون لامرالله عزوجل .
ضریس کناسی میگوید: به حضرت باقر علیه السلام عرض کردم: فدایت شوم، افرادی هستند که به وحدانیت خداوند عزوجل اقرار و اعتراف نموده اند و به نبوت محمد صلی الله علیه و آله و سلم اقرار کرده اند ولی به ولایت شما آشنا نشده اند، و از گناهکارانی هستند که می میرند و امامی ندارند؛ حال آنها چیست؟ حضرت فرمودند: این افراد را در قبرهای خود نگاه میدارند بطوریکه خارج نمی شوند. از میان آنها افرادی که اعمال صالحه انجام داده اند و نسبت به ما از آنها عداوتی بروز ننموده است، از زیر قبور آنان نقبی می کشند تا بهشتی که پروردگار در مغرب خلق فرموده است، و از این راه روح از آن بهشت پیوسته در این قبور می آید تا روز قیامت و تا اینکه خدا را ملاقات کنند، پس خداوند به حساب آنان رسیدگی فرموده و یا به بهشت و یا به دوزخ بفرستد؛ این افراد هستند که موقوفون لامرالله اند.
