تصوف به عنوان یکی از انحرافات جدی در امت اسلام ، دوران پر فراز و نشیبی را طی نموده است ، اهل بیت علیهم السلام به عنوان رهبران الهی از همان ابتدای تشکیل این جریان به مخالفت با این جریان پرداختند. این انحراف از بین اهل سنت آغاز گردید و
خورشید تابان عاشورا به خون نشست و کاروانى از اشک و آه, با دلهاى سوزان, مسیر بى انتهاى تاریخ سرخ تشیع را آغاز نمود و داستان چگونه بودن را در همه عاشوراها, پرده به پرده به نمایش کشید. ((خورشید کاروان)) کارى از گروه ((فدک)) مى باشد که به مدت هشت
امامان شیعه علیهم السلام براى اینکه نهضتخونین کربلا و محرم و عاشورا براى همیشه زنده و جاوید بماند، سعى و تلاش فراوانى نمودند و دراین راستا از پنجشیوه استفاده کردند: ۱- یادآورى مصائب امام حسین علیه السلام و یاران فداکارش در مناسبتهاى مختلف، بخصوص در ایام محرم و عاشورا. عن
دیدی که خون نا حقِ پروانه، شمع را چندان امان نداد که شب را سحر کند؟ خون به ناحق ریخته مظلوم، دامن ظالم را می‌گیرد و ستمگران و همدستانشان گرفتار ذلّت و خواری می‌شوند. ظالمان به خاطر ظلمشان و مردم به خاطر تنها گذاشتنِ جبهه
وجه تمایز شیعیان جهان در طول تاریخ اسلامی با دیگر مسلمانان الگوپذیری از امامان معصوم، و مقتدا قرار دادن این رهروان راستین شریعت محمدی ـ صلی الله علیه و آله ـ و عشق و ایمان حقیقی به این مشعلان فروزان جامعه بشری بوده است. به دلیل اعتقاد به مشروعیت انحصاری
شیعیان همواره در طول تاریخ قریب به ۱۴۰۰ ساله خویش با الهام از حسین بن علی ـ علیه‌السّلام ـ و عزت‌جویی ایشان در برخورد طاغوت زمان یزید بن معاویه، عزّت و افتخار خویش را در مبارزه با طاغوتیان زمان خویش جستجو می‌کرده‌اند لذا در این مختصر ما بر آن شدیم
بخش اول امروز دهم محرم سال شصت و یک هجرى است. امام(ع)بـا ۲۰ تـن از یارانش بـه سوى خیمه اى که بـین دو سپـاه بـر پـا شده است, حرکت مى کند. همه, طبـق سفارش او, پـشت خیمه توقف مى کنند مگر بـرادرش ابوالفضل و فرزندش على اکبر(علیهماالسلام)که در پى آن
معنى فرهنگ: آداب و عادات و اندیشهها و اوضاعى که گروهى در آن شرکت دارند، فرهنگ نامیده مىشود که از نسلى به نسل دیگر انتقال مىیابد. زبان و وسیلههاى نمادین دیگر عوامل اصلى انتقال فرهنگ است; در عین حال ممکن استبسیارى از رفتارها و عادات و رسوم تنها از طریق
گـرچه سرتا قدمم غرقه تقصیـر و خطـاست لیک چشمـم سویت اى خسـرو اقلیـم وفاست گـر ببخشـى تو گناه مـن دل خسته رواست لنگـر حلـم تـو اى کشتـى تـوفیق کجاست که در ایـن بحـر کـرم غرق گنـاه آمـده ایم سردارى که فرمانرواى هزار سرباز جنگـى است و از اشراف و بزرگان
پاسدار قوی هیکل صبح روز عملیات الله اکبر بود، ما پادگان دشت آزادگان را که در نزدیکی حمیدیه بود، به عنوان کمپ اسر معین کرده بودیم بچه‌ها حدود ۲۰۰ نفر اسیر را در آنجا نگه داشتند، خیلی جالب بود، هیچ‌یک از این افراد افسر و درجه‌دار نبود. بعد از دقت
زمینه‌های تاریخی تاریخ پر فراز و نشیب شمال آفریقا از هنگام فتح اسلامی در قرن اول هجری تا گسترش قلمرو اسلامی در اندلس و تا هنگامه فتور و سستی مسلمین در آن دیار و تهاجمات دولت‌های مسیحی اروپایی به قلمرو اسلامی، شاهد حضور مخلصانه و پرشور صوفیان مجاهدی بوده
اشاره این مقاله در مرحله اوّل به معرفى اجمالى طایفه ملامتیه نیشابور در قرون اولیه پرداخته و سپس به تفاوت هاى نظرى و عملى این طایفه با صوفیان دیگر، و اینکه آنان در مقابله با زهدفروشى و ریاکارى صوفیانه دوران خود نهضتى مبتنى بر بازگشت به خلوص و زهد
در جهان اسلام کسى را که تقریباً به هر گونه رازورزى، مشغول باشد، صوفى مى دانند[۱]. این نام از واژه عربىِ صوف به معناى پشم برگرفته شده است. این پوشش رسم برخى از نخستین زاهدانى بود که پیشینیانِ تصوّف متأخر بودند. البته صوفیسم یا تصوّف نوعى فلسفه نیست; بلکه
بیش از هزار سال پیش شیخى به نام على بن احمد، از اهالى بوشنج در شرق ایران، شکوه کرد که کمتر کسى مى داند «تصوف» چیست. او به زبان عربى گفت: «امروزه تصوف نامى است بى حقیقت، اما پیش از این حقیقتى بود بدون نام.» امروزه در غرب، این نام
در تعبیرى کلى، تصوف را مى توان به درونى کردن و تقویت ایمان و عمل اسلامى تعریف کرد; اما قرن هاست که موافقان و مخالفان، واژه عربى صوفى را در معانى بسیار گوناگونى به کار برده اندکه هم در منابع اصلى و هم فرعى بازتاب یافته است. درباره اشتقاق این
در تعریف لغوی و اصطلاحی شَطَح، اختلافات زیادی وجود دارد. از دیدگاه صوفی، شَطَح در زبان راندن عبارتی است که به ظاهر گزاف و گران و سنگین باشد، مانند «انا الحق» حلاج و «سبحانی ما اعظم شأنی» بایزید بسطامی. و از دیدگاه فقه، یعنی به زبان راندن عبارات کفرآمیز که
وهابی ها، تبلیغات سوئی را بر علیه شیعه به راه انداخته و برخی اعمال شیعیان را شرک دانسته و آنها را مشرک معرفی می کنند. با صرف میلیونها دلار، هزاران کتاب بر علیه شیعه و معتقدات آنها تالیف و در حد وسیعی چاپ و در میان مسلمانان، خصوصا در ایام
تفاوت عرفان و تصوف کلمه عارف و عرفان در روایات شیعه بسیار زیاد است و چون مخالفت با صوفیه اوج گرفت از اوایل قرن چهارم لفظ عارف را به جای صوفی برای خود قرار دادند . وشهید مطهری در بحثی راجع به اینکه عارف از چه زمانی باب شده
نگاهی بر آسیب‌ها و اشکالات فرق صوفیه بحث پیرامون فرقه‌های صوفیه از دو جهت دارای حساسیت و اهمیت ویژه‌ای است: نخست آن‌که، این فرقه‌ها در جوامع اسلامی بسیار متنوع و تأثیرگذارند و به همین دلیل، داوری یکسانی نیز نمی‌توان بر آنها داشت و لازم است با دقت و بدون
یکى از مهمترین فرقه هاى صوفى در ترکیه امروز، فرقه خلوتیه جَرّاحیه در کشور مصر گسترش یافت و از آن به بعد تاکنون در آنجا پابرجا مانده است. این فرقه رشد قابل توجهى را در قرن سیزدهم هجرى/نوزدهم میلادى، به ویژه، درنتیجه تعالیم کمال الدین البکرى، مؤسس شاخه «بکریه» خلوتیه،
می خواهیم درباره این مطلب صحبت کنیم که «عرفان چیست؟» خواستگاه عرفان چه چیزی است؟ و چگونه می توان عرفان را مطالعه کرد؟ نکته اول این است که ما به عرفان چه نگاهی داشته باشیم و آیا عرفان هم مثل سایر علوم نظیر مثل فلسفه، کلام، تفسیر و… یک علم
محاسبی موسس این مکتب حارث بن اسعد محاسبی است.وی از مردم بصره و ساکن بغدا بود و در سال ۲۴۳ درگذشته است. اعتقاد محاسبی بر رضا بود . در مورد این واژه دو معنی متصور است: ۱- مقام ۲- احوال در مورد رضا دومعنی را بیان می کنند: ۱- رضای
بدون مقدمه و به سادگی می‌توان گفت که: تصوف و عرفان در همه‌ی ادیان و مذاهب و حتی مکاتب فلسفی کم و بیش وجود دارد. و پس از این همه تحقیقات که درباره‌ی پیداشدن صوفی‌گری و درویشی و عرفان انجام شده، هنوز هیچ‌کس نتوانسته بگوید که منشأ اصلی تصوف اسلامی
در طول تاریخ گروهی از اقلیت یهودی که به حضرت عیسی(ع) نگرویده بودند متکبرانه خدا را در انحصار خود می‌پنداشتند و همواره خود را تافته‌ای جدابافته احساس می‌کردند. حس قدرت‌طلبی آنان موجب شده بود تا همواره علیه قدرت‌های زمان خود فتنه‌انگیزی کنند و آرزوی تجدید امپراطوری داوود و حکومت یهود
یهود مادامی که خود را ملّت برگزیده خداوندو بقیّه را حیوانات انسان نما میدانند، از ارتکاب هیچ جرم و جنایتی مضایقهنکرده،به هر عمل ناشایست و خطرناکی دست میزنند بنا بر این نباید تعجب کنیم وقتی بشنویمکه یهود دارای دو عید مقدّس است که این عیدها بدون تناول خون تمام نمیشود:
صهیون، در زبان عبری، به معنای پُر آفتاب و نیز نام کوهی در جنوب غربی بیت المقدس است. کوه صهیون، زادگاه و آرامگاه داود پیامبر- علیه السلام – و جایگاه سلیمان – علیه السلام – بود. گاه این واژه نزد یهودیان، به معنای شهر قدس، شهر برگزیده و شهر مقدس
با شروع حمله نظامی آمریکا و انگلیس به عراق، تحلیل گران و نویسندگان بسیاری در مورد ابعاد مختلف نظامی، سیاسی و استراتژیک این جنگ به تحلیل و بررسی پرداختند. اما با وجود این حجم بزرگ مطالب، هنوز بعد دیگری از این تهاجم که همان جنبه مذهبی قضیه است، از دید
رژیم اشغالگر قدس برای رسیدن به اهداف سیاسی خود در خاک فلسطین از هر ابزاری از جمله تمسک به اصول دین یهود و حتی تحریف آن استفاده می کند و در حق پیروان دیگر ادیان یعنی فلسطینی های مسلمان مرتکب ستم می شود. به لحاظ دینی ادعاهای رژیم صهیونیستی بر
آرماگدون واژه ای عبری و به معنای تپه شریفان است و آن تپه بزرگی می باشد که در شمال فلسطین واقع شده است. اعضای جنبش تدبیری ایمان دارند که وظیفه مهم آنان فراهم کردن مقدمات ظهور حضرت مسیح(ع) است. لذا برای نیل بدین مقصود، تضعیف نظامی اعراب (مسلمانان) و حمایت
یکی از مسایلی که ابن تیمیه بنیان گذار فکری وهّابیت، به نشر آن همّت گماشت اعتقاد به جسمانیت خداوند متعال و اثبات لوازم جسمانیت مانند: قرار گرفتن بر روی کرسی، خندیدن، راه رفتن و مانند اینها برای حقّ تعالی بود. ابن تیمیه گفته است: ولیس فی کتاب اللّه ولا سنّه
