معرفی اجمالی کتاب تنبیه النائمین
پس از آنکه میرزا حسینعلی بهاء ادعای خود را فاش کرد و خودش را خود را من یظهره‌الله معرفی نمود ، برخی از بابیان با او مخالفت کردند و بر علیه او ردیه هایی نوشتند. یکی از آنها عزیه نوری ، خواهر بهاءالله و از طرفداران میرزا یحیی صبح ازل بود که کتابی را به نام تنبیه النائمین را نوشت.
ایشان در این رساله از بیماری های جسمانی برادر ش بهاء الله پرده بر می دارد و خطاب به عبدالبهاء بیان می دارد:
” سالهای دراز جناب ابویرا مرض فتق ملازم رکاب و رعشه دست شاهد حضور و غیاب . این دو مرض را نتوانستند دفع و رفع کنند پس چگونه توانند امراض مزمنه نفسانیه عباد را مداوا کنند؟ طبیب یداوی الناس و هو علیل ! و سالهای سال جمال قدم و ملیک وجود و عدم مفتوق و با ید مرتعش بسر بردند و حال آنکه بدلایل عقلیه و نقلیه ثابت می شود که شخص نبی و وصی که مظهر تامه حق و آیه الله است باید از تمام معایب و نقایص صوری و معنوی عری و بری باشد …”(تنبیه النائمین- صفحه ۳۸)
http://okaliptoos.blogfa.com
متن توبه نامه علی محمد باب
«فداک روحی الحمدالله کما هو اهله و مستحقه که ظهورات فضل و رحمت خود را در هر حال بر کافه عباد خود شامل گردانیده. بحمدالله ثم الحمدلله که مثل آن حضرت را ینبوع رأفت و رحمت خود فرموده که به ظهور عطوفتش عفو از بندگان و تستر بر مجرمان و ترحم بر یاغیان فرموده. شهدالله من عنده که این بنده ضعیف را قصدی نیست که خلاف رضای خداوند عالم و اهل ولایت او باشد. اگر چه بنفسه وجودم ذنب صرف است ولی چون قلبم موفق به توحید خداوند جلّ ذکره و نبوت رسول او (ص) و ولایت اهل ولایت اوست و لسانم مقر بر کل ما نزل من عندالله است، امید رحمت او را دارم و مطلقاً خلاف رضای حق را نخواسته ام و اگر کلماتی که خلاف رضای او بوده از قلمم جاری شده، غرضم عصیان نبوده و در هر حال مستغفر و تائبم حضرت او را و این بنده را مطلق علمی نیست که منوط به ادعایی باشد، استغفرالله ربی و اتوب الیه من ان ینسب الی الامر و بعضی مناجات و کلمات که از لسان جاری شده دلیل بر هیچ امری نیست و مدعی نیابت خاصه حضرت حجت الله علیه السلام را محض ادعای مبطل و این بنده را چنین ادعایی نبوده و نه ادعای دیگر، مستدعی از الطاف حضرت شاهنشاهی و آن حضرت چنانست که این دعاگو را به الطاف و عنایات بساط رأفت و رحمت خود سرافراز فرمایند، والسلام».
منبع:حقیقت بهائیت
