زرتشتی‌ها معتقدند که پیام پیامبران مهم است نه خود پیامبر!

پاسخ:
یافته‌های جدید گواه آن است که پیام زرتشت، چند پیام ابتدایی برای اقوام و قبایل سرزمین‌های شرقی ایران بزرگ، در علفزارهای آسیای میانه در شمال قزاقستان امروزی، و متعلق به سه هزار سال پیش است.[۱] که این پیام‌های ابتدایی می‌توانسته با پیام‌های پیامبران بعدی تکمیل شود، ولی عملاً زرتشتیانی که شما نوشته‌اید، اعتقاد دارند پیام را از هر کسی می‌توان گرفت، از پیامبرانِ دیگر، پیام‌هایشان را نپذیرفتند در حالی که این برخلاف پیام خود زرتشت نیز بود. زیرا زرتشت گفته بود: «ای مزدا! کی سپیده‌دم آن روز فرا خواهد رسید که با آموزش‌های فرح‌بخش خردمندانه رهانندگان (سیوشانت)، «اشه» (راستی) به نگاهداری جهان بدرخشد.» و نیز گفته بود:«کسی که خواهد آمد، بهتر از مردی نیک است. کسی که هم برای هستی دنیوی و هم برای هستی ذهنی، صراط مستقیم را خواهد آموخت.»[۲]
برخی از مفسّرین بزرگ اوستا معتقدند که زرتشت در عبارات اخیر، اشاره به پیامبر بزرگتری می‌نماید که انتظار دارد پس از او را ظهور کند تا تلاش او به ثمر رساند.[۳] پس اگر پیام زرتشت را می‌پذیرفتند می‌بایست پیام و نبوّت انبیای بعدی را که شرایع کامل‌تری آوردند، می‌پذیرفتند. از سوی دیگر چگونه می‌توان دریافت که پیام یک شخص اهمیّت دارد؟ اهمیّت پیام پیامبران که باعث می‌شود ارزشی بیشتر از سخنان انسان‌های معمولی داشته باشد به این است که از طرف خداوند بر آنها وحی و الهام شده باشد، و پیامبران با آوردن معجزاتِ متعدّد به اثبات این مطلب می‌پردازند. پس اگر خود پیامبر مهم نباشد و صدق او اثبات نشده باشد، پیامش نیز ارزش الهی نخواهد داشت و الزام‌آور نخواهد بود. هم‌چنین رفتار یک پیامبر الگوی عملی دستورات آن دین است، چگونه می‌توان اهمیّت الگو را نادیده گرفت؟ تفکّر در گفتار، رفتار و سنّت‌های پیامبران، الهام‌بخش سلوک عملی پیروان آنان است.«و برای شما در (گفتار و رفتار) رسول خدا الگویی نیکو است…» (احزاب، ۲۱)
رفتار، سنّت و سیره عملی پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ ترجمان قرآن و تفسیر عملی و عینی آن است و بدون آن، نمی‌توان به قرآن کریم عمل نمود. برخی از مذاهب با کافی دانستن قرآن، از صراط مستقیم و اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ به دور افتاده‌اند و به این آیه شریفه که فرمود:«ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خداوند و رسول او و صاحبان امر (اوصیای پیامبر) اطاعت کنید …» (نساء، ۵۹) عمل نکردند. درباره اهمیّت پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ به پنج دسته از آیات در قرآن برمی‌خوریم:
۱. آیاتی که به مسأله اطاعت از پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ می‌پردازند.
۲. آیاتی که ولایت پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ و اولویت ایشان را بر مؤمنان مطرح می‌کنند.
۳. آیاتی که «حکم» پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ را مورد توجّه قرار می‌دهند.
۴. آیاتی که پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ را در امور اجتماعی محور معرفی می‌کنند.
۵. و آیاتی که مؤمنان را به ایمان به پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ به عنوان یکی از ارکان تشریع فرامی‌خوانند.[۴]
هر یک از پیامبران اولوالعزم و صاحب شریعت در زمان خود دارای این پنج اهمیّت ویژه بودند. به این ترتیب از نظر اسلام پیام بدون لحاظ پیامبر، بدون تفسیر و فاقد ارزش خواهد بود.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
۱. تاریخ کیش زرتشت، ج۱، بخش دوم
۲. زرتشت و تعلیمات او، مری بویس، ترجمه همایون صنعتی زاده.
۳. وحی و نبوّت، شهید مرتضی مطهری.
۴. نبوت، شهید مرتضی مطهری.
۵. تفسیر موضوعی قرآن کریم، ج۶ و ۷، سیره پیامبران در قرآن و ج۸ و ۹ سیره رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ در قرآن، آیت الله عبدالله جوادی آملی.
[۱] . مری بویس، چکیده تاریخ کیش زرتشت، ترجمه همایون صنعتی زاده، انتشارات صفی علیشاه، چاپ اول، ۱۳۷۷، ص ۵۲.
[۲] . یسنای، ۳ ـ ۴۲، (اوستا) به نقل از تاریخ کیش زرتشت، ص ۳۲۶.
[۳] . همان.
[۴] . رستمیان، محمد علی، حاکمیت سیاسی معصومان ـ علیهم السّلام ـ ، انتشارات دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری، چاپ اول، ۱۳۸۱، ص ۵۷.