حق زن در جامعه اسلامی

برخی نسبت به نقش عمومی زن، راه را به اشتباه رفته‌اند.
کسانی که تمامی مسؤولیتهای زن را در نقش «مادر بودن» خلاصه می‌کنند، نقش عمومی او را نمی‌پذیرند. البته این انحراف، در سایر جنبه‌های اجتماعی نیز به خوبی نمودار است.
چنان که گاه گروهی از مردم، تمامی فعالیت خود را تنها در یک زمینه، متمرکز می‌کنند و از وظایف اجتماعی خود، بسیار فاصله می‌گیرند و البته این مشکل، سابقه‌ای دیرینه دارد، چنانکه امروز نیز شاهدیم که برخی می‌گویند: علماء بزرگ دینی نباید در مسائل سیاسی، دخالت کنند، چرا که وظیفه آنها تنها در مسائل دینی، خلاصه می‌شود!
درست است که وظیفه علماء دین، تحقیق و بررسی مسائل دینی است، اما رسالت انسانی آنها در جهت‌گیریهای سیاسی، چگونه می‌تواند فراموش شود؟! اگر نقش آنان تنها در یک جنبه خلاصه شود، بی‌تردید جنبه‌های انسانی آنها، در زندگی اجتماعی، از میان می‌رود. به همین ترتیب اگر محدوده وظایف زن را نیز خلاصه کنیم، نقش انسانی او، زیر سؤال خواهد رفت.
اما ما هرگز نقش انسانی او در زندگی اجتماعی را کوچک نمی‌شماریم.
بنابراین بر این عقیده‌ایم که در دیدگاه اسلام، همانند سایر ادیان، تمامی مردم به برپایی عدل و داد، فرا خوانده شده‌اند و این بدین معنا است که تمامی مردم در حد توان خود باید در این زمینه، تلاش کنند.
هر انسانی دارای تواناییهای ویژه‌ای است که در سایه آن می‌تواند در یکی از ابعاد اقتصادی، سیاسی و یا اجتماعی، به برپایی عدالت کمک کند.
بر چنین فردی واجب است که در راستای تخصص خود، گام بردارد و گره‌ای از زندگی انسان و یا جامعه اسلامی، باز کند.
از آنچه گفته شد روشن می‌شود که نمی‌توان، نقش زن را در زندگی اجتماعی، نادیده گرفت.
اما در چگونگی شرکت زن در مسائل اجتماعی، نظریات گوناگونی ابراز شده است.
آیا زن می‌تواند به عنوان اهرمی در خدمت عدالت قرار گیرد؟
و آیا در این زمینه نقشِ به خصوصی دارد؟
و آیا اسلام، چنین نقشی را برای زن جایز شمرده است؟
به نظر ما، اسلام چنین نقشی را برای زن، تحریم نکرده است، زیرا تمامی افرادی که با نقش زن در بُعد اجتماعی مخالفند، به مسائل اخلاقی متوسل می‌شوند.
آنان بر این عقیده‌اند که شرکت زن در کار و یا مسائل اجتماعی، موجب انحطاط اخلاقی او می‌شود و هر عملی که فساد اخلاقی او را به دنبال داشته باشد، در نگرش اسلام، حرام است.
کسانی که تمامی مسؤولیتهای زن را در نقش «مادر بودن» خلاصه می‌کنند، نقش عمومی او را نمی‌پذیرند.
البته این انحراف، در سایر جنبه‌های اجتماعی نیز به خوبی نمودار است.