یافته‌های دانش ستاره‌شناسی در قرن اخیر نشان میدهد آهن از ستاره‌های بسیار غول‌پیکر که دمای حرارت آنها به چند صد میلیون درجۀ سانتیگراد می‌رسد جدا شده و به سیارۀ زمین فرود آمده است. قرآن در حدود ۱۴۰۰ سال پیش از این حقیقت خبر داده است که دلیل بر اعجاز این کتاب آسمانی است.
در آیۀ ۲۵ سوره حدید آمده: «وَ أَنزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَ مَنَافِعُ لِلنَّاسِ» یعنی: آهن را که در آن نیروی شدید و منافعی برای مردم است، نازل کردیم.»
در این آیه، کلمۀ «انزلنا» به معنی «فرو فرستادیم» برای آهن به کار رفته است که ممکن است جنبۀ استعاری داشته باشد به این معنا که به مردم چیزی مفید داده شده است. ولی اگر معنی «تحت الفظی» این کلمه یعنی «نازل کردن فیزیکی از آسمان» مانند فرود آمدن باران یا وحی، را در نظر بگیریم، متوجه می‌شویم که این آیه به یک معجزه علمی بسیار مهم اشاره دارد چرا که طبق یافته‌های ستاره‌شناسی، آهن یافت‌شده در دنیای ما از ستاره‌های غول‌پیکر موجود در فضا آمده است.
نه تنها آهن روی زمین، بلکه آهن کل منظومه شمسی نیز از فضای بیرون می‌آید، زیرا دمای خورشید برای تشکیل آهن کافی نیست. دمای سطح خورشید ۶۰۰۰ درجه سانتیگراد و دمای هسته آن تقریباً ۲۰ میلیون درجه است. آهن تنها می‌تواند در ستاره‌های بزرگتر از خورشید، جایی که درجه حرارت به چند صد میلیون درجه سانتیگراد می رسد، تولید شود. هنگامی که میزان آهن در یک ستاره از حد مشخصی فراتر رود، ستاره دیگر نمی‌تواند آن را در خود جای دهد و در نهایت در چیزی که «نوا» یا «ابر نواختر» نامیده می‌شود منفجر می‌شود. این انفجارها پرتاب آهن به فضا را ممکن می‌سازد.
یک منبع علمی در این زمینه اینطور می‌گوید:
«شواهدى براى انفجار هاى ابرنواختر قدیمی‌تر وجود دارد. سطح بالای آهن ( Fe- 60 ) در رسوبات اعماق دریاها،نشان‌دهندۀ وقوع انفجار یک ابرنواختر در نود سال نورى شمسى حدود پنج میلیون سال قبل است. آهن ۶٠، یک ایزوتوپ رادیو اکتیو آهن است که در موقع انفجار بوجود آمده و نصف عمر آن یک و نیم ملیون سال میباشد. موجودیت مقدار زیاد این ایزوتوپ در طبقات جیولوجى نشان میدهد که در این نزدیکى ها در فضاى نزدیک ذرات آن تولید شده و بعداً به زمین انتقال یافته است.
آهن ۶۰ یک ایزوتوپ رادیواکتیو آهن است که در انفجارهای ابرنواختر شکل می‌گیرد و با نیم عمر ۱.۵ میلیون سال تجزیه می‌شود. (نیم ِعمر به مدت زمانی گویند که ماده پرتوزا به نصف مقدار اولیۀ خود بر اثر واکنش‌های پرتوزایی کاهش یابد.)
فراوانی این ایزوتوپ در لایه زمین‌شناسی نشان‌دهنده نوکلئوزینتز اخیر عناصر نزدیک به آن در فضا و انتقال بعدی آنها به زمین (شاید به عنوان بخشی از دانه های گرد و غبار) است.»
همه اینها نشان میدهد که آهن بر روی زمین شکل نگرفته است، بلکه از ابرنواخترها حمل شده و همان طور که در آیه آمده است، «نزل شده است». واضح است که این حقیقت در قرن هفتم، زمانی که قرآن نازل شد، قابل اطلاع نبوده است. با این حال، این حقیقت در قرآن، کلام خدا که همه چیز را در علم نامتناهی خود احاطه کرده است، آمده است.
همه اینها نشان میدهد که آهن بر روی زمین شکل نگرفته، بلکه از ابرنواخترها حمل شده و همان‌طور که در آیه آمده است “به پایین فرستاده شده است”. بدیهی است این حقیقت در قرن هفتم، یعنی زمان نزول قرآن، معلوم نبوده است اما در کلام خدا، قرآن که مشتمل بر علم نامتناهی خداست، آمده است.
با توجه به کشف این حقیقت علمی در پایان قرن بیستم، ذکر آهن به طور خاص در این آیه، مایۀ شگفتی است. میکروبیولوژیست معروف مایکل دنتون در کتاب «سرنوشت طبیعت» بر اهمیت آهن تاکید کرده و می‌گوید:
«از بین تمام فلزات، هیچ چیز برای زندگی ضروری‌تر از آهن نیست. این تجمع آهن در مرکز یک ستاره است که باعث انفجار ابرنواختری و متعاقب آن پراکندگی اتم‌های حیاتی حیات در سراسر کیهان می‌شود. این کشش توسط جاذبه اتم های آهن به مرکز زمین اولیه بود که گرما را تولید می کرد که باعث تمایز شیمیایی اولیه زمین، خروج گاز از جو اولیه و در نهایت شکل گیری هیدروسفر می‌شود.
این آهن مذاب در مرکز زمین است که مانند یک دینام غول پیکر عمل می کند و باعث میدان مغناطیسی زمین می‌شود که به نوبه خود کمربندهای تشعشعی ون آلن را ایجاد می کند که از سطح زمین در برابر تشعشعات مخرب کیهانی با نفوذ انرژی بالا محافظت می کند و لایۀ حیاتی اوزون را از تخریب پرتوهای کیهانی محافظت می کند.»
بدون اتم آهن، هیچ حیات مبتنی بر کربنی در کیهان وجود نخواهد داشت؛ نه ابرنواخترها، نه گرمایش زمین اولیه، نه اتمسفر و نه هیدروسفر. هیچ میدان مغناطیسی محافظتی، هیچ کمربند تابشی وان آلن، هیچ لایه اوزون، هیچ فلزی برای ساخت هموگلوبین [ در خون انسان ]، هیچ فلزی برای مهار واکنش‌پذیری اکسیژن، و هیچ متابولیسم اکسیداتیو وجود نخواهد داشت.
رابطه جالب و صمیمی بین زندگی و آهن، بین رنگ قرمز خون و مرگ ستاره‌ای دور، نه تنها نشان‌دهنده ارتباط فلزات با زیست‌شناسی است، بلکه نشان دهنده زیست محوری کیهان نیز هست.
این گزارش به وضوح اهمیت اتم آهن را نشان میدهد. توجه خاص به آهن در قرآن هم بر اهمیت این عنصر تاکید دارد.
افزون بر این، در ماه‌های اخیر ذرات اکسید آهن در درمان سرطان نیز مورد استفاده قرار گرفته است و پیشرفت‌های مثبتی نیز مشاهده شده است. تیمی به سرپرستی دکتر آندریاس جردن در بیمارستان مشهور شاریته در آلمان موفق شدند با این تکنیک جدید که برای درمان هایپرترمی مایع مغناطیسی – سرطانی (مایع مغناطیسی با دمای بالا) توسعه یافته است، سلول‌های سرطانی را نابود کنند. در نتیجۀ این تکنیک، برای اولین بار روی نیکولاس اچ. در سه ماه بعد هیچ سلول سرطانی جدیدی در بیمار مشاهده نشد.
این روش درمان را می توان به صورت زیر خلاصه کرد:
۱. مایعی حاوی ذرات اکسید آهن با استفاده از سرنگ مخصوص به تومور تزریق می شود. این ذرات در سراسر سلول‌های تومور پخش می‌شوند. این مایع متشکل از هزاران میلیون ذره است که ۱۰۰۰ برابر کوچک‌تر از گلبول‌های قرمز خون، از اکسید آهن در یک سانتی متر مکعب است که می‌تواند به‌راحتی در تمام رگ‌های خونی جریان پیدا کند.
۲. بیمار سپس در دستگاهی با میدان مغناطیسی قوی قرار می‌گیرد.
۳. این میدان مغناطیسی که به صورت خارجی اعمال می‌شود، شروع به حرکت دادن ذرات آهن درون تومور می‌کند. در این مدت دمای تومور حاوی ذرات اکسید آهن تا ۴۵ درجه افزایش می‌یابد.
۴. در عرض چند دقیقه سلول‌های سرطانی که قادر به محافظت از خود در برابر گرما نیستند، یا ضعیف می‌شوند یا از بین می‌روند. سپس تومور ممکن است با شیمی درمانی بعدی کاملا ریشه‌کن شود.
در این درمان تنها سلول های سرطانی هستند که تحت تاثیر میدان مغناطیسی قرار می‌گیرند، زیرا فقط آنها حاوی ذرات اکسید آهن هستند. گسترش این تکنیک یک پیشرفت بزرگ در درمان این بیماری بالقوه کشنده است. آهن همچنین درمانی برای افرادی است که از کم خونی رنج می‌برند.
در درمان چنین بیماری‌های گسترده‌ای، استفاده از عبارت «آهن که در آن نیروی زیادی نهفته است و کاربردهای زیادی برای بشر دارد» (حدید:۲۵) بسیار قابل توجه است. حتی ممکن است فواید آهن برای سلامت انسان را هم از این آیه بتوانیم استنباط کنیم والله العالم.
