کلیپ
پادکست
متن
بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد طالبی
عنوان: ۲ قانون مهم در بازی کردن
این جمله را زیاد شنیدیم: من با فرزندم بازی می کنم، اما لذت نمی برد…
بازی کردن یک سری قوانین دارد:
۱- مهمترین قانون بازی کردن این است که بدون قاعده و قواعد باشد.
یعنی اینکه اگر بازی کنی، فلان کار را می کنیم یا اگر فلان کار را بکنی می رویم بازی میکنیم..
۲- در بازی، باید همبازی هم وجود داشته باشد.
شما ساعت ها وقت بگذارید و با فرزند فروشگاه بروید و برای فرزند اسباب بازی بخرید. او یک موقع به شما خواهد گفت که برای من وقت نمی گذارید.. بخاطر اینکه همبازی ۱۰ برابر اسباب بازی مهمتر است. اصلا شما گران ترین اسباب بازی جهان را بخرید و به منزل بیاورید و سراغ کارتان بروید و فرزند با آن بازی کند. از نظر ما روانشناسان آن اسباب بازی برای کودک هیچ وزن عاطفی ندارد. ولی اگر رفتید و اسباب بازی کوچکی خرید کردید و ساعت ها با او نشستید و بازی کردید از آنجا به بعد وقت گذاشتن می شود. کودک اسم این کار را می گذارد وقت گذاشتن…
یک قاعده در فرزندپروی را مرور کنیم: کاری که من می کنم، برداشتی که کودک دارد… برداشتی که کودک دارد فرزندپروری می شود.
با خودمان فکر می کنیم که ساعت ها وقت گذاشتیم و برای فرزند اسباب بازی خریدیم، پدر یا مادر خوبی بودیم. برداشت کودک چیست؟ بابا یا مامانم، ۵ دقیقه بیشتر با من بازی نکرد! والدین عابر بانک هستند..
برداشت کودک از فرزندپروری ما مهمتر از فرزندپروی ما می باشد.