دسته بندی :عریضه امام زمان (ع)

نامه ای دیگر از حضرت مهدی علیه السلام در روز پنجشنبه، ۲۳ ماه ذیحجه به سال ۴۱۲ هجری به «شیخ مفید» رسید که چنین است: «من عبدالله المرابط فی سبیله الی ملهم الحق و دلیله.» یعنی: از سوی بنده (برگزیده) خدا همو که مرزبان دین و مقررات الهی است، به

رنسانس؛ و احکام و آداب دینى!  متأسفانه مسأله عریضه نویسى که از جمله روش‏هاى خاصّ توسل و ایجاد ارتباط با فیض الهى است، همانند خیلى از برنامه‏هاى دیگر دینى، تحت تأثیر شرایط نامناسب تمدّن جدید و دست آوردهاى آن ویا دیدگاه‏هاى غلطى که در نتیجه سیطره تفکر دین ستیزانه و

۱ – توجه به این نکته نیز لازم است که اگر کسى تمام آداب و شرایط توسّل را در موقع نگارش عریضه به جاى آورد امّا به حسب ظاهر در خواستش بر آورده نشد نباید تصور کند که درخواست او ردّ شده است، چه بسا خداوند دوست دارد بنده‏اش باز

وجود مبارک او، دنیا باقى و برقرار، و مخلوقات عالَم از روزى برخوردارند. همینطور در سایه وجود اوست که نظم و انسجام زمین وآسمان پاحفظ مى‏شود».  با در نظر گرفتن مطالب گذشته و تأمل در مضمون آیاتى همانند:   ۱ – یا أیها الذین آمنوا اتّقوا اللّه وابتغوا إلیه الوسیله  ۱

درسرزمین‏هاى اسلامى خشکسالى رخ داد. بلال حبشى به همراه عده‏اى از صحابه، سرقبر پیامبر اکرم‏صلّى اللّه علیه و آله  آمد وخطاب به آن حضرت چنین گفت:  «یا رسول اللّه استسقِ لأمّتک… فإنّهم قد هلکوا…»  ۱ ¬ اى رسول خدا! از خداوند تبارک وتعالى براى امّتت باران رحمت درخواست کن؛ بدرستى

حکایت ابو عثمان سعید بن بندقى   فردى به نام ابوالمفضل مى‏گوید: در سال (۳۲۳ه’.ق) در شهر نصیبین [۵] در مجلس ابووائل داودبن حمدان حکایت عریضه‏نویسى ابوالعباس‏بن کشمرد را براى دیگران تعریف مى‏کردم، در آن مجلس فردى بود که او را ابوعثمان سعید بندقى شاعر مى‏نامیدند، وقتى من حکایت ابوالعباس را

نامه‏اى به «موعود»     مهدى رمضانى متین – قم  مدّتهاست که منتظرِ آمدنت هستیم. مى‏بینى چقدر انتظار مى‏کشیم! امّا تو در بینِ ما نیستى! امّا نه مادر مى‏گوید: آقا در بینِ ما هست و این ما هستیم که نمى‏توانیم ایشان را درک کنیم، چون ما بنده‏هاى گنهکارى هستیم. اصلاً

 آیت اللّه قزوینى فرمودند:  یک وقتى در استرالیا بودیم و دوستى داشتیم به نام آقاى سید قاسم جمعه که وى نیز جهت معالجه فرزندش به آنجا آمده بود ودر یکى از بیمارستان‏هاى بسیار مجهّز و معروف شهر سیدنى او را بسترى کرده بود. یک روز سراسیمه وبسیار مضطرب به محل

از باطل و سِره از ناسره در دام اوهام و پندارهاى نادرست گرفتار شده و هر روز بیش از پیش از مسیر صحیح رشد و تکامل مادى و معنوى فاصله مى‏گیرند.  اگر چه همه نوع خرافات و پیرایه‏هاى زائد، ضررهایى در پى دارند، و جلو هر گونه پیشرفت و بویژه