۱۶.جداخوابی فرزندان

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد تراشیون
عنوان: جداخوابی فرزندان، قسمت چهارم

یکی از پرسش هایی که والدین دارند این است که ما چند فرزند داریم و این ها تا چه زمانی می توانند در کنار هم بخوابند؟ آیا اتاق هایشان را جدا کنیم و هرکدام یک اتاق داشته باشند؟ امروزه می بینیم که خانواده ها محیط های آپارتمانی دارند و یک اتاق خواب بیشتر ندارند چه باید کرد؟
یک نکته: آن چیزی که ما در روایات داریم این است که باید بستر خواب بچه ها جدا بشود. یعنی بچه ها بر روی یک تخت و تشک نخوابند. در کنار همدیگر نخوابند. این که فاصله داشته باشند و در اتاق تشک هایشان یا تختشان با فاصله باشد هیچ ایرادی ندارد که چند فرزند بخواهند در یک اتاق بخوابند.
چیزی که مهم است نظارت والدین می باشد. بر روی چه موضوعی باید نظارت کنند؟
این یک اصل است که پدر و مادر نباید قبل از فرزندان بخوابند.
یعنی همیشه ما پدران و مادران باید از خواب فرزندان مطمئن بشویم و به تعبیری اول آنها را بخوابانیم و بعد خودمان بخوابیم.
دلیلش این است که بچه ها، بچگی می کنند و شیطنت هایی می کنند چون در یک دوره هایی بچه ها به دنبال کشف اندام یکدیگر هستند و ممکن است که آسیب های تربیتی را به آنها وارد کند.
ولی وقتی بچه ها خسته به اتاق رفتند و خوابیدند ولو اینکه در یک اتاق چهار نفر هم بخوابند هیچ ایرادی ندارد. ولی اگر نمی توانیم این مراقبت ها را بکنیم و این اصل را رعایت کنیم باید یک فکری برای این بکنیم که فضاهای خواب بچه ها یک مقداری از همدیگر جدا بشود که اگر یک بچه ای خواست مطالعه کند یا دیرتر بخوابد مانعی نباشد و آسیب هایی که بیان شد شکل نگیرد.