۱۷-تاب آوری

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد شمس
عنوان: تاب آوری

کلمه تاب آوری به معنای صبر، تحمل و گشودگی در برابر تجربه کردن مشکلات و رنج هاست. و باور اینکه رنج سهمی از زندگی ما است و طبق تجربیات گذشته رنج هایی که ما پشت سر گذاشتیم یا با تلاش خودمان یا با تدبیر الهی و یا با گذشت زمان حل شده است. و یا اگر حل نشده جای خودش را در زندگی ما پیدا کرده و ما توانستیم خودمان را با رنج هایمان هماهنگ کنیم.
طبیعی است که انسان از رنج فراری است و دائم می خواهد لذت ها را برای خودش جمع کند اما این کسب لذت و فرار از رنج نباید تبدیل بشود به یک دغدغه ذهنی و یک نوع رفتار دائمی برای اینکه ما را کنترل کند چون مقاومت در برابر پذیرش رنج ها تبدیل می شود به یک جنگ دائمی و تمام عیار با موضوعات زندگی خودمان و یا با نحوه رفتار دیگران که مورد پسند ما نیست…
برای اینکه این جنگ را تمام کنیم و صلح درونی را ایجاد کنیم یک راهکار خیلی زیبا و آسان دارد و آن این است که ما خودمان را رها کنیم، رها کردن ذهن و فکر از پیش بینی ها و پیش گویی هایی که به تجربه به ما ثابت شده که به دنبال این رفتار و یا اتفاق یک رنجی قرار است برای ما بوجود بیاید. ذهنمان را رها می کنیم از پیش فرض سازی های بدبینانه، ذهنمان را رها می کنیم از اینکه بخواهد هر بار به ما یادآوری کند که در گذشته چقدر مجبور بودیم این رفتارهای ناگوار را تحمل کنیم…
ما به ذهنمان اجازه می دهیم که فکر کند ولی اجازه نمی دهیم که ما را کنترل کند و چیزهایی را به ما دیکته کند که ناخوشایند است و احساسات بَدی را در ما رقم می زند.
با گفتن این کلمه به ذهنمان که برو دنبال کارت، من تو را می شناسم، تو فکری هستی که با آمدنت من دچار دردسر می شوم و طبق تجربیات گذشته هر وقت تو موضوعی را در این موارد به من گفتی، من دچار ااضطراب و تنش شدم و میزان تحمل و صبرم کاهش پیدا کرده است…
اینطور ما می توانیم تسلط روی ذهن خودمان داشته باشیم و خودمان را نسبت به ذهنی که داریم کنترل گر ببینیم.
یک اشتباه رایج در بین انسان ها است که فکر می کنیم هر چیزی که در سر ما می گذرد مربوط به ما است و ما هم اسیر آن هستیم و قرار است که هرچیزی که می گوید ما عمل کنیم در صورتی که باید به ذهنمان آگاهی داشته باشیم و بعد انتخاب کنیم. ما اسیر ذهنمان نیستیم، کار ذهن فکر کردن است و کار ما هم انتخاب کردن آن فکرهاست.