۵۰- دوراهی رندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد انوشه

عنوان: تردید در توانایی ها همان بحران اصلی است

• بزرگترین مصیبت ها آن دسته مصیبت هایی نیست که اتفاق می افتد. آن دسته مصیبت هایی است که ما در ذهن خودمان برای خودمان می پرورانیم و هرگز اتفاق نمی افتد.

بنابراین، انسان در این جهان دو راه بیشتر  ندارد:

1. توکل و تکیه به لطف الهی
2. توهم و خودپنداری های منفی ذهن

 اَلعبدُ یُدَبِّرَ وَ اللهُ یُقَدِّرَ: بنده تدبیر می کند و خدا تقدیر می کند.

گرچه به قول مولا علی ابن ابی طالب (ع) همین تدبیر بنده هم نشأت گرفته از لطف و عنایت خداوند است.

به قول مولوی:

افکن این تدبیر خود را پیش دوست                        گرچه تدبیرت هم از تدبیر اوست

سیل و جوی ها بر مُراد او روند                              اختران زان سان که او خواهند شوند

هیچ برگی در نیفتد از درخت                               بی قضا و حکم آن سلطان بخت

این قدر بشنو که چون کلی کار                            می نگردد جز به امر کردگار

بگویید: خدایا می خواهم این کار را بکنم، تدبیر من این است. حتی همین چیزی هم که شما فکر می کنید کار و لطف اوست. همه چیز دست اوست. مهم این است که ما توکل کنیم، تدبیر کنیم و از او یاری بخواهیم که اگر این کار را نکنیم بدون شک در حلقه توهم افتادیم.