کلیپ
پادکست
متن
بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد انوشه
عنوان: زندگی را مصرف کنید، انبار نکنید!
زندگی را تا آخرین قطره مصرف کنید. مبادا چیزی از زندگی را برای مرگ بگذارید.
همانطور که عطر و ادکلن را تا آخرین قطره مصرف می کنیم زندگی را هم تا آخرین قطره و آخرین لحظه صرف شادی کنیم. صرف بدست آوردن دل دیگران کنیم. صرف نشاندن لبخند روی لب های دیگران کنیم.
زندگی را مصرف کنیم، آنرا انبار نکنیم. انباردار نباشیم.
متأسفانه قدیمی های ما که وارد خیلی از خانه هایشان بشوید، می بینید که در انبارهایشان وسایلی دارند برای ۴۰-۵۰ سال قبل، می گویند فکر می کنیم یک روزی به درد می خورد…. تمام این انبار پر از وسایلی است که نبازمندان در لایه های پایین تر جامعه نیاز دارند ولی اینها دریغ می کنند با این دلیل که یک روز به کار خواهد آمد! همین انبارداری به نسل جدید هم انتقال پیدا کرده است.
فرد در کامپیوترش، یک گیگ، دو گیگ، ده گیگ، یک پوشه و ده پوشه دارد و شروع به ذخیره سازی کرده است. پوشه به پوشه مطلب ذخیره کرده است. صد گیگ، یک ترابایت مطلب ذخیره کرده است، می پرسیم چه زمانی مصرف می کنید؟ چه زمانی یاد می گیرید؟ می گویند: اجازه بدهید فعلا ذخیره کنیم…
ذخیره، ذخیره، ذخیره……. تا چه زمانی انبار داری؟! هنر این است که مصرف کنید. فلان مطلب را دو بار، سه بار، ده بار بشنوید…. آیه قرآن و مثلا شیوه جدید ترتیل قرآن را ذخیره نکنید بلکه بشنوید و یاد بگیرید و استفاده کنید تا زندگی کنید. تا لبخند را متوجه بشوید.
ما مُدام در حال ذخیره کردن هستیم. ذخیره کردن لحظه ها نه برای زندگی که برای مرگ و آن هم بگذاریم برای دیگران همینطور که قبلی ها برای امروزی ها گذاشتند، امروزی ها هم می گذارند برای آیندگان
همه انباردار هستند. انباردارهای همدیگر هستند.